Η τελευταία έξαρση του Μεταναστευτικού και η αύξηση των ροών προς τα ελληνικά νησιά επαναφέρουν στη συλλογική μνήμη τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε το 2015 η χώρα με τις άθλιες όσο και αλλοπρόσαλλες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το 2019 δεν είναι 2015. Η Ευρώπη έχει κλειστεί ασφυκτικά σαν μύδι, η Κομισιόν παρακολουθεί αμήχανη, χωρίς να μπορεί να πείσει τις χώρες-μέλη της να επιδείξουν αλληλεγγύη προς την Ελλάδα (αλλά και την Ιταλία και τη Μάλτα) που δέχεται τον κύριο όγκο των ροών, και το μόνο που κάνει είναι υποδείξεις για τις συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια.
Η λογική είναι ότι δίνουμε χρήματα για να βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά η λογική αυτή δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματική αντιμετώπιση της κατάστασης. Ως εκ τούτου το βάρος όλο πέφτει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Μια κυβέρνηση που πιάστηκε στον ύπνο από την αύξηση των ροών, βρέθηκε απροετοίμαστη, και τρέχει εκ των υστέρων να μπαλώσει τα πράγματα σε μια υπόθεση που φαντάζει με τρύπια κουρελού. Το Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας κατέληξε σε σειρά μέτρων, τα οποία, λέει, πλην των άλλων περιλαμβάνουν και ένα νομοσχέδιο το οποίο θα καταρτίσει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και θα καταθέσει στη Βουλή συντόμως.
Τι δείχνει αυτό; Οτι ενώ για διάφορα άλλα ζητήματα η κυβέρνηση εμφανίστηκε έτοιμη να εφαρμόσει τις πολιτικές της με το που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, στο Μεταναστευτικό δεν αντελήφθη ότι ερχόταν τσουνάμι. Στην αρχή αντιμετώπισε το πρόβλημα ως πρόβλημα διμερών σχέσεων με την Τουρκία, ενώ είναι πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία. Μετά ανέκρουσε πρύμναν, και στο Υπουργικό Συμβούλιο της Δευτέρας ξαναγύρισε στην αρχική της θέση: αλλιώς τι νόημα είχε η αποστολή στην Αγκυρα για διαβουλεύσεις του αρμόδιου υπουργού Γ. Κουμουτσάκου με τον τούρκο ομόλογό του;
Κατά τη γνώμη μου αποτελεί σοβαρό λάθος. Η Τουρκία, ο ίδιος ο Ερντογάν, προσδιορίζει ότι έχει πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Ενωση η οποία δεν τηρεί τις υποσχέσεις που βάσει της συμφωνίας έχει παράσχει στην Τουρκία. Ομως η Τουρκία με τα 3,65 εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες έχει, όπως και να το δει κανείς, και το μαχαίρι και το πεπόνι. Της ανήκει η πρωτοβουλία των κινήσεων.
Η δική μας πολιτική θα έπρεπε να είναι η κινητοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην κατεύθυνση της εφαρμογής της συμφωνίας με την Τουρκία. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ο Κ. Μητσοτάκης δεν ξεκινάει μια περιοδεία στους ισχυρούς της Ευρώπης, προκειμένου να τους πείσει για την οξύτητα του Μεταναστευτικού και την αναγκαιότητα η Ευρώπη να τηρήσει τα υπεσχημένα προς την Τουρκία. Τι περιμένει; Οι 50.000 του Σεπτεμβρίου να γίνουν 150.000 τον Οκτώβριο;
