ι πρώτες αψιμαχίες για την αναθεώρηση, τον εκλογικό νόμο και τον Πρόεδρο επιβεβαιώνουν όσα είχαν από την αρχή διαφανεί. Και τα τρία ζητήματα είναι μέρος μια συνολικής διευθέτησης.
Το νέο στοιχείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει καμία διάθεση να πάρει μέρος στη συζήτηση. Κάνει μούτρα.
Πρώτον, απορρίπτει την «ψήφο εξ αποστάσεως» με μάλλον αστεία επιχειρήματα, τα οποία δύσκολα θα αντέξουν στο βάθος του χρόνου, στις διατάξεις του Συντάγματος και στις ερμηνείες των δικαστηρίων.
Στην πραγματικότητα η θέση του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται στην αντιδημοκρατική κουτοπονηριά ότι μια μαζική «ψήφος εξ αποστάσεως» θα αποδειχτεί ευνοϊκότερη για τη ΝΔ και το ΠαΣοΚ παρά για την Αριστερά. Κοινώς, δεν συμφέρει.
Το αποκορύφωμα του παραλογισμού είναι όταν προτείνει να ψηφίζουν μεν οι απόντες αλλά να μη μετράμε τις ψήφους τους στο εθνικό αποτέλεσμα!
Δεύτερον, απορρίπτει τη συνταγματική αναθεώρηση εφόσον δεν υιοθετεί τις προτάσεις της… προηγούμενης Βουλής.
Είναι ένας εύσχημος αλλά ελάχιστα πειστικός τρόπος για να κηρύξει άκυρες και ως μη γενόμενες τις εκλογές που έχασε.
Τρίτον, αρνείται κάθε ουσιαστική συζήτηση για την αλλαγή της απλής αναλογικής.
Τέταρτον, περιφέρει από τον Σεπτέμβριο 2018 μια νέα υποψηφιότητα του Προκόπη Παυλόπουλου παρ’ όλο που κανείς δεν έχει δείξει έως τώρα να ενδιαφέρεται.
Το μόνο που κατάφερε είναι να καταστήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «υποψήφιο ΣΥΡΙΖΑ».
Στην πολιτική όμως, όταν δεν συζητείς τίποτα, το πιθανότερο είναι ότι θα χάσεις πολλά. Ο Μητσοτάκης δεν έχει περιθώριο, ούτε χρόνο, αλλά ίσως ούτε και κίνητρο, να μπει στη συζήτηση με έναν μουτρωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Θα κοιμηθούν όπως έστρωσαν!
Διότι η μεγάλη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν τη συζήτηση είναι ότι δεν μπορεί να την μπλοκάρει – με εξαίρεση ίσως την «ψήφο εξ αποστάσεως». Λογικά κάποιος θα του έλεγε ότι αφού δεν μπορεί να την μπλοκάρει, τουλάχιστον ας προσπαθήσει να τη διαπραγματευτεί.
Η αξιωματική αντιπολίτευση όμως δεν δείχνει τέτοια διάθεση.
Ετσι το Σύνταγμα θα αλλάξει στην κατεύθυνση που είχε εξαγγείλει προεκλογικά ο Μητσοτάκης – γι’ αυτό άλλωστε γίνονται κι οι εκλογές… Ο εκλογικός νόμος το ίδιο – ακόμη κι αν χρειαστεί να καεί μια ενδιάμεση εκλογή. Και η ΝΔ (ενδεχομένως μαζί με το ΚΙΝΑΛ) θα επιλέξει τον Πρόεδρο της αρεσκείας της με 151 ψήφους, μακάρι περισσότερους.
Οταν δεν συζητείς, τότε κανείς δεν σε ακούει.
Αυτή η κατάσταση εθελοντικής περιχαράκωσης του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε και στην περίπτωση Παπαγγελόπουλου. Μάλλον θα μείνουν μόνοι τους να τον στηρίζουν και όχι με πολύ ενθουσιασμό, αν κρίνω από την «Αυγή».
Σε αυτό φυσικά υπάρχει μια λογική. Η περιχαράκωση είναι η πρώτη αντίδραση μιας παράταξης που χάνει συνεχώς το τελευταίο εξάμηνο. Ενα αμυντικό ανακλαστικό.
Ταυτοχρόνως όμως υπονομεύει τον διακηρυγμένο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι το άνοιγμα και η διεύρυνσή του. Σε ποιους θα ανοιχτεί και με ποιους θα διευρυνθεί αν δεν μιλάει για τίποτα και με κανέναν;
Ο μεγάλος Τζούλιο Αντρεότι είχε πει κάποτε (παραφράζοντας τη γνωστή φράση για την εξουσία που φθείρει) ότι «η εξουσία φθείρει εκείνον που δεν την έχει».
Και όχι μόνο το είπε, αλλά το έκανε πράξη. Με ποσοστά στο 30% και ισχυρή κοινωνική δικτύωση, το ιταλικό ΚΚ δεν κατάφερε να κυβερνήσει ούτε μία φορά στα πενήντα χρόνια ιταλικής δημοκρατίας από το 1945 έως το 1995.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν τόσο ικανοποιημένοι, τόσο πλήρεις, τόσο βέβαιοι και τόσο δικαιωμένοι μετά την ήττα τους ώστε θα δυσκολευτούν να διαψεύσουν τον Αντρεότι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ρόλο αστειολόγου ο αρχηγός της αντιπολίτευσης κατηγόρησε τον Πρωθυπουργό επειδή ακυρώθηκε το ραντεβού του με τον Τραμπ στη Νέα Υόρκη και επειδή τον περίμενε 15′ για να βγουν φωτογραφία!
Τελικά τα 15′ μάλλον δεν είναι πολλά. Ιδίως αν τα συγκρίνει κανείς με πέντε δεκαετίες.
