Το είχα ήδη μυριστεί από καιρό – δεν θα ήταν δυνατόν οι Ελληνες να αποφύγουν αυτή την επέτειο. Διακόσια στρογγυλά χρόνια είναι μεγάλος πειρασμός για μία ή και πολλές εθνικές φιέστες. Οταν μάλιστα πληροφορήθηκα ότι ο Πρωθυπουργός κάλεσε την κυρία Αγγελοπούλου να αναλάβει την προεδρία της οργανωτικής επιτροπής, οι φόβοι μου έγιναν εντελώς συγκεκριμένοι.
Φόβοι; Γιατί φόβοι; Ολο το έθνος θα πανηγυρίζει και θα γιορτάζει! Ωραίο πράγμα είναι αυτό; Τι φοβάσαι;
Πρέπει να διευκρινίσω στους αναγνώστες μου ότι είμαι αλλεργικός σε δύο πράγματα: 1) Στον εθνικισμό παντός είδους και 2) στην Εκκλησία και στη θρησκεία ως πολιτικό παράγοντα.
Οραματίζομαι ήδη πανηγυρικούς λόγους δημοδιδασκάλων εις το χιλιαπλάσιον και τα εκκλησιαστικά λάβαρα εις το εκατονταπλάσιον να προπαγανδίζουν τους εθνικούς μύθους.
(Διότι η ιστορία του ’21, όπως εμφανίζεται στην Ελλάδα, αποτελείται 99% από μύθους.)
Πρώτος μύθος που αποστήθιζαν δεκαετίες όλα τα παιδιά:
«Στις 25 Μαρτίου του 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας».
Ούτε ΜΙΑ λέξη σε αυτή τη φράση δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.
Η Εκκλησία μάλιστα έχει πετύχει το απόλυτο προπαγανδιστικό κόλπο. Ενώ επί δεκαετίες πολέμησε με λύσσα τις ιδέες της Επανάστασης (ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη) ως σατανικά δόγματα που έρχονταν από την Εσπερία και μας εξόρκιζε να αγαπάμε τον «πατέρα μας» τον σουλτάνο, τώρα έχει πείσει τους Ελληνες ότι ήταν… υπερ-επαναστατική!
Δεύτερος μύθος: «Οι Ελληνες πολέμησαν τους Τούρκους σαν λιοντάρια και ελευθέρωσαν την κατεχόμενη Ελλάδα».
Πράγματι οι Ελληνες πολέμησαν σαν λιοντάρια… αλλά αναμεταξύ τους! Αν εξαιρέσει κανείς τις πρώτες αψιμαχίες με τον Δράμαλη και την κατάληψη της Τριπολιτσάς (για τη σφαγή αμάχων που ακολούθησε πρέπει να ντρεπόμαστε), από εκεί και πέρα ο πόλεμος εξελίχθηκε σε εμφύλιο. Εκτός από την πολιορκία και έξοδο του Μεσολογγίου, ελάχιστες ηρωικές σελίδες υπήρξαν. Την Ελλάδα δεν την απελευθέρωσαν οι Ελληνες, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις, αφού ο Ιμπραήμ είχε ήδη καταλάβει όλη τη χώρα.
Εχω προτείνει από χρόνια η εθνική εορτή να μετατεθεί στις 8 Οκτωβρίου, επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, οπότε πραγματικά απελευθερώθηκε η Ελλάδα, χωρίς Παναγίες και μοναστήρια.
Και όμως είμαι βέβαιος πως πάλι δεν θα ακουστούν οι φωνές των επιστημόνων και των ιστορικών – αλλά των πατριδοκάπηλων. Θα ήταν μια σημαντική ευκαιρία να αναλύσει κανείς τα πεπραγμένα της Επανάστασης και να πληροφορηθεί ο λαός πολλές πικρές – αλλά διδακτικές – αλήθειες. Να ξαναγραφτούν και τα σχολικά βιβλία.
Φοβάμαι πως θα προτιμήσουμε τους μύθους και τη fake δόξα. Θα πανηγυρίσουμε μια ένδοξη αποτυχία. Και η παντοδύναμη Εκκλησία θα καλύψει τα πάντα υπό την σκέπην της.
Δεν θα το αντέξω αυτό. Αν τελικά ζήσω ως το 2021 (θα είμαι 86 ετών), θα πρέπει, έστω και για έναν χρόνο, να μεταναστεύσω. Ισως πάω στη Νέα Ζηλανδία (έχω κάτι μικρανίψια εκεί πέρα). Είναι αρκετά μακριά για να μη φτάνει ως εκεί ο ήχος των θουρίων, των εμβατηρίων και των κωδωνοκρουσιών…
