Θα τολμήσουν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ να άρουν τη βουλευτική ασυλία του Παύλου Πολάκη, ώστε να ανιχνευθεί αν τέλεσε το κακούργημα της παράνομης ηχογράφησης της συνομιλίας που είχε με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ελλάδας (άρθρο 370 Α παρ. 1 ΠΚ);
‘Η θα μεταβληθούμε σε ένα απεχθές – «αστυνομικού τύπου» – πολίτευμα, όπως η Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν ή η Πολωνία του Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, όπου θα φοβόμαστε να μιλήσουμε, επειδή θα έχουμε τη δηλητηριώδη υποψία ότι κάποιοι αξιωματούχοι παρακολουθούν τη ζωή μας;
Υπενθυμίζουμε εδώ σύντομα ότι ο Παύλος Πολάκης είχε τηλεφωνήσει πριν από λίγο καιρό στον κεντρικό τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα και τον είχε «απειλήσει» ότι εάν δεν ελέγξει και κάποια άλλα δάνεια (πλην του δικού του των 100.000 ευρώ), τότε θα μεταβεί στο γραφείο του και δεν θα φύγει από εκεί μέχρι να υλοποιηθεί η απειλή του!
Ο κεντρικός τραπεζίτης μετά την εξέτασή του από τις εισαγγελικές αρχές ισχυρίστηκε κατά τις δημοσιογραφικές πληροφορίες ότι η ηχογράφηση της ανωτέρω συνομιλίας είχε γίνει από τον ίδιο τον Πολάκη (χωρίς τη συναίνεσή του)!
Επομένως αργά ή γρήγορα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσουν ένα ισχυρό «υπαρξιακό δίλημμα» (αφού η σχετική δικογραφία μάλλον θα αποσταλεί στη Βουλή):
Εάν δηλαδή θα προστατεύσουν – με μια «μαφιόζικη φιλοσοφία» – τις ενδεχόμενες κακουργηματικές παραβιάσεις ενός δικού τους ανθρώπου, μη αίροντας τη βουλευτική ασυλία του υπουργού Πολάκη, ή εάν θα κάνουν το ακριβώς αντίθετο (υπακούοντας στις επιταγές ενός κράτους Δικαίου)!
Και αντί, εν όψει όλων αυτών, ο ανωτέρω υπουργός να συναισθανθεί τι ακριβώς έγινε, αποθρασύνθηκε ακόμη περισσότερο και ζήτησε να παρευρεθεί στην επόμενη Συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ελλάδος (ώστε να υποδείξει και ποια άλλα δάνεια χορηγήθηκαν παράτυπα)!
Σαν να είναι το «αόρατο μάτι»» της Ελλάδας που επιβλέπει κάθε παρανομία η οποία γίνεται ανά την επικράτεια (γεγονός που μας θυμίζει εξωφρενικά τη λογική με την οποία είχε συλλάβει ο πατέρας του ωφελιμισμού Τζέρεμι Μπένθαμ το περίφημο «Πανοπτικό»)!
Ωστόσο αναρωτιέται κανείς για ποιον λόγο τα κάνει όλα αυτά ο Παύλος Πολάκης.
Η απάντηση είναι απλή: Ο υπουργός έχει μια άρρωστη ηθικολογική φαντασίωση για την πολιτική και, όπως κάθε άλλος λαϊκιστής, πιστεύει ότι αντιπροσωπεύει – μόνο αυτός – τον ηθικά αμόλυντο και ενωμένο λαό!
Και στο «όνομα του λαού» – και καταπατώντας τους θεσμούς μιας δημοκρατίας – μπορεί να διαπράττει και (ενδεχόμενα) εγκλήματα, όπως ακριβώς κάνει και ο ακροδεξιός Κατσίνσκι στην Πολωνία που διορίζει αντισυνταγματικά καινούργιους δικαστές, γιατί οι παλιοί είναι διεφθαρμένοι και δεν υπηρετούν τον λαό («Mueller, Τι είναι λαϊκισμός;»).
Το συμπέρασμα; Θα είναι εντελώς απεχθές οι κυβερνητικοί βουλευτές να καλύψουν με τη στάση τους ενδεχόμενα εγκλήματα!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
