Οσοι προεξοφλούσαμε ότι η προεκλογική περίοδος θα βουλιάξει στη λάσπη πέσαμε έξω. Η πραγματικότητα είναι ότι βουλιάζει στη γελοιότητα.
Προ ημερών διατάχθηκε να ελεγχθούν οι λογαριασμοί του Σημίτη και άλλων έξι προσώπων. Οι παρακρατικοί δημοσιογράφοι του «Ρασπούτιν» διέδιδαν ότι αυτό επιβάλλεται επειδή σε κάποια δικογραφία για το C4i αναφέρθηκε ο Σημίτης.
Η δικογραφία έφτασε στη Βουλή. Και η μόνη σχέση με τον Σημίτη είναι η κατάθεση ενός τύπου που έχει ήδη καταδικαστεί σε 16 χρόνια κάθειρξη.
Ο κατάδικος δηλώνει:
«Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ο κ. Σημίτης γνώριζε και γνωρίζει».
Και προσθέτει:
«Ο κ. Σημίτης γνώριζε, όπως και όλοι οι κατοπινοί πρωθυπουργοί γνώριζαν και γνωρίζουν για τη διαφθορά που επικρατεί στους εξοπλισμούς του υπουργείου Εθνικής Αμύνης ακόμη και σήμερα».
Αν η αντεισαγγελέας Ζαΐρη ζητάει με βάση αυτή τη μαρτυρία να ελεγχθούν οι λογαριασμοί του Σημίτη γιατί δεν ζητάει να ελεγχθούν και «όλοι οι κατοπινοί πρωθυπουργοί (…) ακόμη και σήμερα» που «γνώριζαν και γνωρίζουν»;
Γιατί ζητάει αντιθέτως να ελεγχθούν άλλα έξι πρόσωπα τα οποία ουδείς κατονομάζει, έστω και στο μέτρο της σοβαρότητας που αποπνέει η παραπάνω δικογραφία;
Πώς μπορεί η ίδια κατάθεση του ίδιου προσώπου να θεωρείται αξιόπιστη στα μεν αλλά όχι στα δε;
Και για να τελειώνουμε: γιατί δεν έχει πάει ακόμη σπίτι της η αντεισαγγελέας Ζαΐρη;
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να φανταστώ είναι ότι περιμένουν να τη διώξουν μαζί με την Τουλουπάκη.
Διότι και η Τουλουπάκη έχει ανοίξει από τον περασμένο Απρίλιο τους λογαριασμούς όσων πολιτικών αναφέρθηκαν στην υπόθεση Novartis. Και από τότε ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα.
Βρήκε κάτι; Γιατί το κρύβει;
Δεν βρήκε τίποτα κι ήταν μια σκευωρία, όπως υποστηρίζουν οι εμπλεκόμενοι; Γιατί δεν έχει πάει σπίτι της;
Διότι η άλλη ερμηνεία είναι πως ούτε η Ζαΐρη ούτε η Τουλουπάκη δρουν αυτοβούλως. Πως δεν παρασύρονται από βλακεία, φιλοδοξία ή εμπάθεια.
Και τότε δεν αρκεί να πάνε σπίτι τους.
Θα πάνε εκεί που θα οδηγηθεί κι ο «Ρασπούτιν» με τους φίλους του να δώσουν όλοι μαζί λόγο για τις πράξεις τους.
Δεν είναι θέμα αντιδικίας. Είναι θέμα δημοκρατίας.
Για πρώτη φορά από το 1974 επιχειρείται να εκκαθαριστούν δικαστικά οι πολιτικές διαφορές. Να στηθεί ένα παρακράτος.
Κι ο μόνος τρόπος για να προστατευτεί η δημοκρατία ώστε να μην ξανασυμβούν ανάλογα έκτροπα είναι να τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι πρωταγωνίστησαν στη μεθόδευσή τους.
Να μην ανησυχούν. Εδώ θα είμαστε να παρακολουθήσουμε το έργο μέχρι τέλους.
