Οσοι έχουμε γαλουχηθεί με το πνεύμα της Δημοκρατίας, όσοι είμαστε ουσιαστικά κι όχι παραμυθιαστά «κάθε λέξη του Συντάγματος», οφείλουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.
Οχι φυσικά στον Παπαγγελόπουλο, την Ξένη, την Τουλουπάκη, τη Ζαμανίτη ή τη Ζαΐρη.
Αλλά στη Δικαιοσύνη συνολικά. Στον θεσμό.
Στο προφανές σχέδιο στοχοποίησης ενός τέως πρωθυπουργού της Δημοκρατίας, η Δημοκρατία απαντά μόνο με το φως.
Δεν θεωρώ ότι ο Κώστας Σημίτης χρειάζεται συνηγόρους.
Η χώρα τού χρωστά πολλά, κι άλλωστε ακόμη και διωκόμενος βρίσκεται σε καλή παρέα.
Εχουν προηγηθεί ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Με τα ίδια κίνητρα και τις ίδιες μεθοδεύσεις.
Ο Σημίτης δεν στοχοποιείται φυσικά επειδή «δημοσιεύματα εφημερίδων» έγραψαν υπαγορευμένες παπάρες – τις οποίες επικαλείται η «Αρχή» που ζήτησε το άνοιγμα των λογαριασμών του….
Ούτε επειδή οι ίδιοι φυτευτοί ζητούσαν τον τελευταίο καιρό «να μιλήσει ο Σημίτης» – δηλαδή να εμπλακεί…
Δεν στοχοποιείται καν για ανύπαρκτα στοιχεία σε υποτιθέμενες υποθέσεις.
Στοχοποιείται από τη σημερινή διακυβέρνηση, τους δικαστικούς υπαλλήλους και τις δημοσιογραφικές παραδουλεύτρες της επειδή προσωποποιεί με εμβληματικό τρόπο την «άλλη Ελλάδα».
Την Ελλάδα στην οποία δεν θα ανήκουν ποτέ «οι περιστασιακοί ένοικοι της εκτελεστικής εξουσίας», για να χρησιμοποιήσω μια δική του έκφραση.
Αν θέλετε τη γνώμη μου, το σχέδιο που απεργάστηκαν δεν είναι μόνο άθλιο. Είναι και ηλίθιο.
Πιστεύουν ποτέ ότι ένας τέως πρωθυπουργός και δη ο Σημίτης θα μπορούσε να χρηματίζεται με εμβάσματα στους τραπεζικούς λογαριασμούς του ιδίου, της συζύγου του ή του αδελφού του;
Μιλάμε για νοημοσύνη επιπέδου Παπαγελόπουλου ή Βερναρδάκη.
Αλλά δεν χρειάζεται και περισσότερη. Η φασαρία είναι για τις εντυπώσεις. Για το στραπατσάρισμα.
Προφανώς σε λίγο θα μάθουμε αν βρεθεί κάτι. Εως τώρα συνηθίζουν να μη βρίσκουν τίποτα.
Τον Σημίτη πάντως δεν τον είδα και πολύ ταραγμένο. «Ευπρόσδεκτη η έρευνα!» σχολίασε.
Η συνέχεια είναι απλή. Και κοινή για όλες τις υποθέσεις που (λένε ότι) ερευνούν.
Αν αποδειχτεί ότι οι διώκτες έχουν κάπου δίκιο, η υπόθεση θα πάρει τον δικαστικό δρόμο της.
Αν οι διώκτες δεν βρουν τίποτα και αποδειχθεί ότι απλώς υπηρετούν ένα πολιτικό σχέδιο, τότε δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση τους.
Το βέβαιο είναι πως διώκτες και διωκόμενοι δεν πρόκειται να συμβιώσουν ξανά στην ίδια χώρα. Δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο.
Και δεν εννοώ μόνο τους επίορκους δικαστικούς, αλλά και τους πολιτικούς προϊσταμένους και τις παραδουλεύτρες που κάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Υπομονή χρειάζεται. Και ψυχραιμία.
Δυστυχώς είναι όλοι τους γνωστοί. Και ευτυχώς με κάτι τέτοια γελούν καλά όποιοι γελούν τελευταίοι.
