Η αποκάλυψη για το άνοιγμα των λογαριασμών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, συγγενικών του προσώπων, δύο πρώην υπουργών, των Μιχ. Χρυσοχοΐδη και Β. Μαλέσιου κ.ά., συντάραξε τον χώρο της Κεντροαριστεράς, καθώς κατάλαβαν πλέον όλοι, ώς το τελευταίο στέλεχος της παράταξης, ότι «αυτοί εδώ, στην προσπάθειά τους να μείνουν στην εξουσία, είναι ικανοί να βουτήξουν όσο πιο βαθιά γίνεται στη λάσπη».

Στο πλαίσιο αυτό, έχει νομίζω σημασία να τονιστεί η καίρια, σκληρή, χωρίς αστερίσκους καταδίκη της προσπάθειας της κυβέρνησης Τσίπρα να αγγίξει «τα άγια της κυσί» της παράταξης. Και η εκ παραλλήλου ολόθερμη συμπαράσταση που εκφράστηκε στο πρόσωπο του Κ. Σημίτη, αλλά και στον Μ. Χρυσοχοΐδη, εντός και εκτός Βουλής, από όλα τα στελέχη. Η πρόεδρος Φώφη αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατήγγειλαν με τον πιο έντονο και κατηγορηματικό τρόπο τις άθλιες κυβερνητικές μεθοδεύσεις, που τελικό στόχο έχουν να πλήξουν την παράταξη της Κεντροαριστεράς. «Πάρτε το απόφαση, δεν μας αγγίζετε. Αυτά που κάνετε θα σας γυρίσουν μπούμερανγκ» υπογράμμισε η πρόεδρος Φώφη. «Κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας! Ματαιοπονούν, αλλά εκτίθενται και εκθέτουν και τη Δικαιοσύνη» τόνισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη δική του ομιλία.

Γνωρίζω ότι τόσο η πρόεδρος Φώφη όσο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος τηλεφώνησαν και εξέφρασαν και διά ζώσης τη συμπαράστασή τους στον κ. Σημίτη, τονίζοντάς του ότι το σύνολο της παράταξης και των στελεχών της είναι στο πλευρό του.
Πολλά τηλεφωνήματα συμπαράστασης δέχθηκε και ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Μίλησα με τον τελευταίο. Είναι αποφασισμένος να φτάσει ώς το τέλος αυτή την υπόθεση. «Τώρα αρχίζει ο πόλεμος», μου είπε, «αυτό θα είναι το τέλος τους». Ηταν εξοργισμένος με τη μεθόδευση εις βάρος του κ. Σημίτη, και κατ» επέκταση εις βάρος του. Και με το δίκιο του…

Αθωώθηκε ύστερα από 9½ έτη

Πολλοί θα πιστέψουν ότι όλο αυτό με τον Κώστα Σημίτη, τους συγγενείς και τους υπουργούς του θα καταρρεύσει (που θα καταρρεύσει, γιατί δεν υπάρχει τίποτε ουσιώδες), θα τελειώσει σε λίγους μήνες και θα ξεχαστεί. Μπορεί όντως να ξεχαστεί. Αλλά μέχρι να τελειώσει θα ταλαιπωρηθούν άνθρωποι, θα σπαταλήσουν χρήματα, θα ανοίξουν πάρε – δώσε με τη Δικαιοσύνη, θα βιώσουν πρωτόγνωρες καταστάσεις. Θα υπενθυμίσω τώρα μια υπόθεση, η οποία ανάγεται σχεδόν προ 18ετίας.

Περί το 2000 ο ΗΛΠΑΠ προμηθεύεται 90 τρόλεϊ. Εννιά χρόνια μετά, στη Γερμανία ξεκινάει έρευνα κατά της προμηθεύτριας εταιρείας ΜΑΝ, μετά τη διαπίστωση ότι έχει προβεί σε δωροδοκίες σε διάφορες χώρες (πώς γίνεται τελικά και πίσω από σχεδόν κάθε διεθνή υπόθεση δωροδοκίας υπάρχει μια γερμανική εταιρεία είναι απορίας άξιον), μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα. Υποδεικνύεται δε από μαρτυρίες ότι μία από τις δωροδοκίες της ΜΑΝ αφορά την προμήθεια των τρόλεϊ.

Αν και ο ίδιος δεν εμπλέκεται στην υπόθεση (στην επιτροπή αξιολόγησης μετείχαν γενικοί γραμματείς υπουργείων, αλλά κανείς υπουργός) ο Χρίστος Βερελής, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 2009, υποβάλλει παραίτηση για λόγους ευθιξίας, δεδομένου ότι την περίοδο της προμήθειας των τρόλεϊ ήταν υπουργός Μεταφορών. Ο εισαγγελέας που διενεργεί την έρευνα τον συμπεριλαμβάνει αυτόν στον κατάλογο των εμπλεκομένων στην υπόθεση. Εννιά χρόνια δίνει απεγνωσμένο αγώνα να αποδείξει ότι είναι αθώος, με βαρύτατο ηθικό, προσωπικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Τα καταφέρνει ύστερα από εννιάμισι χρόνια.

Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που εκδόθηκε πρόσφατα τον απαλλάσσει κάθε κατηγορίας και το μόνο που του αναγνωρίζει είναι να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγων κατά του ελληνικού Δημοσίου. Φυσικά θα το κάνει. Αλλά το ότι πέρασε εννιάμισι χρόνια αγωνιζόμενος να αποτινάξει το στίγμα του κλέφτη πολιτικού μπορεί να αποπληρωθεί με τίποτε; Δεν μπορεί…

Τα δικά τους σκάνδαλα

Στο μεταξύ ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας, πιπίλισε και πάλι την καραμέλα περί των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Είναι το βολικό παραμύθι κάθε φορά που αισθάνεται στριμωγμένος. Αλλά, λαλίστατος για όλα τα άλλα και για όλους τους υπόλοιπους, δεν βρήκε μία λέξη να απαντήσει επί τριών – τεσσάρων σοβαρών θεμάτων για τα οποία σίγουρα θα έχει πολλή δουλειά η Δικαιοσύνη, όταν με το καλό ο ίδιος μας κουνήσει μαντίλι αποχαιρετιστήριο:

n τη με μία υπογραφή (!!) απόπειρα να χαριστούν σε επιχειρηματικό όμιλο 650 εκατ. ευρώ, με την επέκταση της σύμβασης εκμετάλλευσης του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος κατά 20 χρόνια αντί του ευτελούς ποσού των 484 εκατ. ευρώ
n το πλήθος των βαρύτατων καταγγελιών που έγιναν παρουσία του στο Υπουργικό Συμβούλιο από υπουργούς του
n τη σωρεία χαριστικών πράξεων προκειμένου να παραχωρηθεί το Θριάσιο Πεδίο σε όμιλο προς δημιουργία εμπορευματικού σταθμού
n την προστασία και τις χαριστικές πράξεις και μεθοδεύσεις έξι υπουργών υπέρ του Λ. Λαυρεντιάδη, του αποκαλούμενου και Λούα Λούα, ώστε να μην πληρώσει το ύψους 120 εκατ. ευρώ χρέος του στη ΔΕΠΑ.

Μας είπε, όμως, πάλι για τον Ακη (που τώρα είναι θαυμαστής του), για τον Γιάννο, τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο. Περσινά ξινά σταφύλια δηλαδή!
Και συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι; Αν ο Γιάννος πρέπει να είναι φυλακή, γιατί του βρήκαν 2,5 εκατ. ελβετικά φράγκα και θεωρούν ότι είναι προϊόν μίζας ενώ αυτός δηλώνει αθώος, εκείνος που υπέγραψε την απόφαση για το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, με την οποία χάριζε τα 650 «ζεστά» ευρώπουλα στον επιχειρηματικό όμιλο, πώς μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος;

Πώς χάθηκε το παιδί

Με κομμένη ανάσα παρακολούθησε προχθές όλη η Ελλάδα την αναζήτηση ενός 12χρονου αγοριού με ειδικά προβλήματα, το οποίο εξαφανίστηκε από το ειδικό σχολικό συγκρότημα όπου φοιτούσε, στο Ιλιον. Ευτυχώς χάρις στην παρατηρητικότητα μερικών πολιτών και το αίσθημα αλληλεγγύης που τους διακατείχε το παιδί βρέθηκε και επιστράφηκε στους γονείς του.
Το αίσιο τέλος όμως αυτής της υπόθεσης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να κουκουλώσει κάτι που έγινε μεγάλη προσπάθεια να κρατηθεί στον κλειστό χώρο του σχολείου και εν πολλοίς ευθύνεται γιατί οι δάσκαλοι και το υπόλοιπο προσωπικό της σχολικής μονάδας άργησαν να αντιληφθούν την εξαφάνιση του παιδιού.

Οπως μου κατήγγειλε γονέας ενός άλλου παιδιού που φιλοξενείται στο ίδιο σχολείο, η μονάδα αυτή είναι πρότυπη, χτίστηκε και ολοκληρώθηκε προ τριετίας περίπου με βάση τις αυστηρές προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για μαθητές με ειδικές ανάγκες και επί τη βάσει αυτών των προδιαγραφών στο σχολείο τοποθετήθηκαν κάμερες, με τις οποίες από ειδικό δωμάτιο ελέγχονταν οι κινήσεις των παιδιών.
Ελέγχονταν, μέχρι τη στιγμή που εξηγέρθη το δημοκρατικό φρόνημα συριζαίων μελών της σχολικής επιτροπής και του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού που απαίτησαν να διακοπεί η λειτουργία του συστήματος παρακολούθησης των παιδιών, με το σκεπτικό ότι οι κάμερες παρακολουθούσαν και τους ίδιους. Το θέμα πήγε και ήρθε στις αρμόδιες διευθύνσεις, έφτασε και στο υπουργείο και τελικά διακόπηκε η λειτουργία του συστήματος. Το αποτέλεσμα ήταν όταν εξαφανίστηκε ο μικρός, να μη γνωρίζει κανείς τι ώρα έφυγε, αν έφυγε μόνος, αν τον πήρε κάποιος, ποιος ήταν αυτός και άλλα ανάλογα.

Επειδή προφανώς ό,τι συνέβη με τον 12χρονο μπορεί να ξανασυμβεί, και επειδή στην Ευρώπη σε ειδικά σχολεία αυτού του τύπου λειτουργεί σύστημα παρακολούθησης των παιδιών, και επειδή δεν πιστεύω ότι οι διδάσκοντες εκεί είναι λιγότερο ευαίσθητοι σε θέματα προστασίας της προσωπικότητας των διδασκόντων στο σχολείο, νομίζω ότι πρέπει να βρεθεί μια κάποια λύση, αμέσως. Για να μην τρέχει πάλι ο μισός κρατικός μηχανισμός να εντοπίσει κάποιο παιδάκι…