Χωρίς μπούσουλα

Τώρα που θα αποχωριστούμε για κανένα μήνα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια απορία και μια εξήγηση.

Γιατί άραγε τόσα στελέχη της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, τόσοι διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, επιστήμονες, ακόμη και δημοσιογράφοι, βολοδέρνουν ακατάπαυστα από άποψη σε άποψη και από θέμα σε θέμα;

Τα ονόματα είναι πολλά και αξιόλογα για να θεωρηθούν περιπτώσεις.

Τη μια φωνάζουν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ που μας καταστρέφει. Την άλλη αποφασίζουν ότι άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ ή (ακόμη χειρότερα) ότι κάποτε θα αλλάξει. Αλλοτε η ΝΔ στρίβει δεξιά για τα γούστα τους. Αλλοτε δεν στρίβει αρκετά.

Ξαφνικά ενθουσιάζονται να λύσουν το Σκοπιανό. Υστερα αποφασίζουν ότι εκείνο που λείπει είναι μια συνταγματική αναθεώρηση. Θέλουν εκλογές αλλά δεν είναι σίγουροι αν χρειάζονται εκλογές.

Πριν καταλήξουν ότι «δεν μας νοιάζει με ποιον είμαστε, αρκεί να λύνουμε προβλήματα» –κάτι σαν το 11888…

Συντρέχουν, καταγγέλλουν, στηρίζουν, αποκηρύσσουν, στρέφονται και μεταστρέφονται, μια διαρκής κινούμενη άμμος προσώπων και απόψεων.

Να φτιάξουμε το ΚΙΝΑΛ. Αλλά να μην είναι πολύ ΠαΣοΚ. Να εκλέξουμε αρχηγό που να μην είναι πολύ αρχηγός. Τουλάχιστον να λέει εκείνα που μας αρέσουν –αν και παρεμπιπτόντως δεν μας αρέσουν πάντα τα ίδια.

Θα μου πείτε ότι η αστάθεια προσώπων και απόψεων είναι απότοκο της αστάθειας ενός χώρου που ψάχνεται και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Καμία αντίρρηση. Αλλά πώς να σταθεροποιηθεί ο χώρος όταν είναι ασταθής η ραχοκοκαλιά του; Οταν αλλάζει γνώμες, θέσεις και στρατηγικές σε κάθε φύσημα του ανέμου;

Αυτό είναι το φαινόμενο. Η εξήγηση όμως είναι ο μπούσουλας.

Τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι μπερδεύονται στην αδυναμία τους να διαχωρίσουν το πρωταρχικό από το δευτερεύον. Ακόμη χειρότερα: μεταβάλλουν το πρωταρχικό και το δευτερεύον σε κάθε περίσταση και με κάθε ευκαιρία.

Πρωταρχικό όμως είναι η πατρίδα και η δημοκρατία. Η διαφύλαξη της ελεύθερης κοινωνίας και του δημοκρατικού συστήματος από όποιους τα επιβουλεύονται. Η ευημερία, η ομαλότητα και η τάξη για όλους.

Αυτός είναι ο μπούσουλας.

Από εκεί προκύπτουν οι απόψεις, οι επιλογές και οι διαφορές. Αυτά προσδιορίζουν τις συμμαχίες, τις συγκρούσεις και τις συγκλίσεις. Ολα τα άλλα είναι δευτερεύοντα –δεξιά, αριστερά και κολοκύθια τούμπανα.

Στην πολιτική όμως κερδίζει συνήθως όποιος διακρίνει καθαρά και σταθερά το πρωταρχικό από το δευτερεύον.

Αντε και καλό (υπόλοιπο) καλοκαίρι!