Η εικόνα της περασμένη Δευτέρας το βράδυ, στην περιβόητη σύσκεψη στο αρχηγείο της Πυροσβεστικής, υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού, αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας. Γύρω από το τραπέζι κάθονταν συντετριμμένοι ο Αλέξης Τσίπρας, πέντε υπουργοί της κυβέρνησής του, η περιφερειάρχης και η ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν λευκές κόλλες χαρτί και στιλό, ενώ απέναντι στον τοίχο βρίσκονταν κρεμασμένες οθόνες με χάρτες και στοιχεία, τα οποία κανείς δεν κοιτούσε, προφανώς γιατί δεν έλεγαν κάτι ουσιαστικό.
Ηταν η στιγμή που η φωτιά ολοκλήρωνε ανενόχλητη το δολοφονικό της έργο. Ωστόσο, κανείς δεν περιέγραψε την πραγματική εικόνα της τραγωδίας που αποκαλύφθηκε λίγες ώρες μετά, με το πρώτο φως της ημέρας. Είτε επειδή αυτοί που ήταν εκεί για να ενημερώσουν τον Πρωθυπουργό δεν ήξεραν, είτε επειδή έλεγαν ψέματα, γιατί έτσι βόλευε «επικοινωνιακά». Το τι από τα δύο ισχύει το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Το πιθανότερο είναι να μην είχαν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Διότι αν ήξεραν, θα γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν μπορούσαν να κρατήσουν κρυφή την ύπαρξη δεκάδων νεκρών και το κάψιμο εκατοντάδων σπιτιών και στρεμμάτων δάσους.
Πώς όμως να γνωρίζουν τα πραγματικά δεδομένα όταν ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν τη φονική πυρκαγιά ήταν ερασιτεχνικός. Την ώρα που η καταστροφική μανία της φωτιάς βρισκόταν στο απόγειό της, αυτός που ανέλαβε να ενημερώσει τον Πρωθυπουργό, αντί να εξηγήσει με σθένος το τι κάνουν οι δυνάμεις που συντονίζει, διάβαζε με ήρεμο τρόπο το ιστορικό.
Ηταν πασιφανές ότι δεν είχε να κάνε τίποτε άλλο αφού δεν υπήρχε σχέδιο. Αντί για τα λευκά χαρτιά και τα στιλό, πάνω στο τραπέζι θα έπρεπε να υπάρχει απλωμένο ένα ξεκάθαρο σχέδιο. Ενας χάρτης με σημειωμένο το μέτωπο της φωτιάς, την κατεύθυνση του ανέμου, την παράταξη των διαθέσιμων δυνάμεων, που θα αποτύπωνε τη στρατηγική της Πυροσβεστικής, δηλαδή σε ποιο σημείο θα επιχειρηθεί η ανακοπή της, ποιες περιοχές έπρεπε να εκκενωθούν και πώς.
Αντ’ αυτού, η συζήτηση ήταν αόριστη: «όλες οι δυνάμεις είναι επί τόπου» (τι νόημα έχει να είναι όλες οι δυνάμεις στην περιοχή αν δεν δίνουν συντεταγμένη μάχη με τη φωτιά αλλά αναλώνονται σε μεμονωμένες ηρωικές προσπάθειες;), «το Λιμενικό εκκενώνει τον κόσμο από τις ακτές» (σε ποιο μέρος να πάει ο κόσμος) και πως οι επιχειρήσεις (ποιες ακριβώς;) θα ξεκινήσουν με το πρώτο φως της ημέρας. Τελικά δεν χρειάστηκε, γιατί με το πρώτο φως της ημέρας η φωτιά είχε φτάσει στη θάλασσα και δεν είχε τι άλλο να κάψει στον δρόμο της.
Δυστυχώς οι σκηνές αυτές αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το τεράστιο, πολυδάπανο και αναποτελεσματικό κράτος. Χωρίς σχέδιο. Κάθε φορά αυτοσχεδιάζοντας και πάντα με ηρωικές, δηλαδή απονενοημένες, ενέργειες.
Το πρόβλημα ξεκινά από την ηγεσία και διαχέεται προς τα κάτω. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης και των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές έχουμε πορευθεί χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο που να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, να έχει συγκεκριμένους στόχους και στρατηγική για την επίτευξή τους. Δυστυχώς η ανεπάρκεια αυτή του πολιτικού δυναμικού της χώρας και του δημόσιου τομέα είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία των πολιτών. Κυρίως επειδή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αποτελούν μέρος αυτής της μηχανής. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν η κυβέρνηση δεν βλέπει επιχειρησιακά κενά στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς και θεωρεί ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
