Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα δημιουργούνται κάποιοι «μύθοι» στην ταλαίπωρη τούτη χώρα.
Τελευταία, ένας από αυτούς τους «μύθους» έχει πλασθεί γύρω από τα καζίνα. Τι λέει; Εν ολίγοις, ότι στα καζίνα, σε αυτά τα… «σκοτεινά άντρα του διαβόλου», μειώνουν τον φόρο για να κάνουν το χατίρι στους «καζινάδες»! «Τον μόνο φόρο», λέει ο μύθος, «που μειώθηκε στη χώρα»! Γιατί τόση «πρεμούρα» η κυβέρνηση;
Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να ψάξουν το θέμα, να δουν αν υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα.
Ο «φόρος» για τον οποίο λέει ο μύθος δεν είναι ο φόρος που πληρώνουν όλες οι εταιρείες της χώρας. Οχι. Οποιο καζίνο έχει κέρδη, φορολογείται κανονικότατα, όπως όλοι. Με 29% στα κέρδη, με προκαταβολή φόρου, με φόρους στα μερίσματα κερδών, με όλα, μέχρι κεραίας.
«Τότε για ποιον φόρο μιλούν;» θα αναρωτηθεί πας λογικός άνθρωπος. Εκεί, λοιπόν, θα μάθει επίσης το εξής ενδιαφέρον. Στα μεικτά κέρδη των καζίνων, που τα λένε GGR (το ποσό που μένει από τον τζίρο αφού επιστραφούν τα κέρδη, δηλαδή περίπου το 85%, στους παίκτες), το Δημόσιο εισπράττει αυθημερόν ποσοστό από 35% έως 22%, ανάλογα με το καζίνο. Αυτή είναι η συμμετοχή του Δημοσίου στα μεικτά κέρδη, ή ο GGR Tax.
Ζεστό χρήμα! Αυτό δεν υπάρχει σε καμία άλλη κατηγορία επιχειρήσεων. Μάλιστα, αν δεν εισπράξει μία μέρα το Δημόσιο, επικρέμαται «λουκέτο».
Αυτά τα ποσοστά θα μειωθούν, με το νέο θεσμικό πλαίσιο. Γιατί το Δημόσιο μπορεί να είναι δυσκίνητο, πολυπλόκαμο και αρτηριοσκληρωτικό, αλλά χαζό δεν είναι. Ειδικά στις μέρες μας, που πρέπει να χτίζονται… πλεονάσματα και κάθε ευρώ μετράει.
Δύο είναι οι βασικοί λόγοι.
Ο πρώτος: Τα ποσοστά αυτά θεσπίστηκαν πριν από δύο δεκαετίες. Οταν είχαμε περίοδο «παχιών αγελάδων» και το χρήμα, δανεικό ή άλλο, έρεε άφθονο στην οικονομία και στην κοινωνία.
Μετά όμως ήρθε η κρίση.
O κλάδος –εννέα καζίνα –από τζίρο 3,2 δισ. ευρώ και μεικτά κέρδη (GGR) 745 εκατ. ευρώ τo 2008, έχει υποχωρήσει σε τζίρο 1,58 δισ. ευρώ και GGR 253 εκατ. ευρώ το 2017.
Αντίστοιχη ήταν και η πορεία των εσόδων του Δημοσίου από την άμεση συμμετοχή του στο GGR: Ηταν πάνω από 170 εκατ. ευρώ το 2008 και υποχώρησαν σε 81,2 εκατ. ευρώ το 2017.
Σήμερα τα μισά καζίνα έχουν άμεσο πρόβλημα βιωσιμότητας και είτε έχουν αιτηθεί προστασία έναντι πιστωτών είτε επιδιώκουν ένταξη στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Τα υπόλοιπα είδαν τα ίδια κεφάλαιά τους να «εξατμίζονται» και προχωρούν σε αναδιάρθρωση των δανειακών τους υποχρεώσεων.
Αυτά δείχνουν ότι ο κίνδυνος «λουκέτων» και απώλειας εκατοντάδων θέσεων εργασίας είναι πια άμεσος σήμερα. Οπως είναι άμεσος και ο κίνδυνος να χάσει το Δημόσιο τα διόλου ευκαταφρόνητα, αρκετά εκατομμύρια ευρώ που εισπράττει σε πραγματικό χρόνο.
«Καλά», θα πει κάποιος, «εννέα εταιρείες είναι, αν δεν βγαίνουν, να κλείσουν, να τελειώνουμε».
Αυτός που γνωρίζει πάλι θα διαφωνήσει.
Είναι άλλο η εξυγίανση της αγοράς και η εφαρμογή των νόμων και άλλο το «άσ’ τα να κλείσουν».
Γιατί αυτές οι εννέα εταιρείες έχουν πάνω από 4.000 θέσεις εργασίας. Και όχι απλές θέσεις εργασίας, ούτε εποχιακές. Πληρέστατες.
Τα καζίνα είναι επιχειρήσεις έντασης εργασίας και σημαντικοί χρηματοδότες των Ταμείων. Λόγω του συνεχούς ωραρίου λειτουργίας τους, σχεδόν όλες τις ημέρες του χρόνου και ειδικά τις νυχτερινές ώρες, το μισθολογικό κόστος –άρα και το μη μισθολογικό –είναι σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με τις άλλες επιχειρήσεις.
Για να το καταλάβει κανείς καλύτερα ας κάνουμε μια σύγκριση με τα δεδομένα του «κολοσσού», ως προς τα οικονομικά του μεγέθη, ΟΠΑΠ. Ο οποίος το 2017 είχε μεικτά κέρδη (GGR) περίπου 1,45 δισ. ευρώ, έναντι 254 εκατ. ευρώ που είχαν αθροιστικά τα καζίνα. Ωστόσο, οι εισφορές του στα Ταμεία μόλις ξεπερνούν τα 10 εκατ. ευρώ.
Περίπου δηλαδή όσες εισφορές καταβάλλει ένα και μόνον από τα μεγάλα καζίνα!
Περιττό να προσθέσει κανείς το ευνόητο: τον αντίκτυπο που έχει στην τοπική αγορά μια επιχείρηση που λειτουργεί σχεδόν σε 24ωρη βάση, τα αναλώσιμα που χρειάζεται, τις προμήθειες που κάνει.
Ο δεύτερος λόγος που το Δημόσιο μειώνει τη συμμετοχή του στο GGR είναι για να έρθει και καμιά νέα σοβαρή επένδυση στον χώρο. Και να φέρει νέα πελατεία, από το εξωτερικό, κατά προτίμηση. Γιατί με τον GGR tax στο… ταβάνι, με τους δήμους να εισπράττουν 2%, με φορολογία κερδών 29%, κανείς δεν θα πλησίαζε.
Επρεπε να υπάρχει ένα ξεκάθαρο και σταθερό πλαίσιο λειτουργίας των καζίνων και φυσικά και κάποια κίνητρα. Μόνο έτσι μπορεί να πετύχει ο διαγωνισμός για το καζίνο στο Ελληνικό, εκεί θα βασιστούν και οι διαγωνισμοί για τις τρεις νέες άδειες, σε Κρήτη, Μύκονο και Σαντορίνη.
Για αυτό υπήρχε η… «πρεμούρα». Γιατί τελικά τα λεφτά είναι πολλά…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
