Μετά το κλείσιμο της τελευταίας οικονομικής αξιολόγησης από τους «δανειστές», όλοι θα περιμέναμε ένα καλύτερο (ψυχολογικό) κλίμα. Ωστόσο η χώρα μας, αντί να προχωρεί μπροστά, βυθίζεται εγκληματικά –με την ευθύνη όλων –σε μια δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα, όπου οι αντικοινοβουλευτικοί χαρακτηρισμοί για «αποστασίες» και «προδοσίες» αφθονούν απαράδεκτα.
Και πρώτος για αυτό το επικίνδυνο κλίμα ευθύνεται ο Πρωθυπουργός. Γιατί; Γιατί για μια ακόμη φορά «κατασκευάζει» τη δική του πραγματικότητα. Τι εννοώ; Ενώ δηλαδή η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τον νομπελίστα οικονομολόγο Krugman –ακόμη και σήμερα –ως «κρανίου τόπος» (disaster area), o Πρωθυπουργός «παίζει θέατρο» και βλέπει φαντασιακά ότι όλοι είμαστε υπαρξιακά ευτυχισμένοι επειδή στις 21 Αυγούστου θα βγούμε –δήθεν –από τα μνημόνια!
Ωστόσο η πραγματικότητα είναι εντελώς θλιβερή, γιατί όλοι υποφέρουμε από την υπερφορολόγηση, τη φτωχοποίηση και την έλλειψη αγοραστικής δύναμης (η οποία μας οδηγεί στο να αγοράζουμε τα εντελώς αναγκαία για τη ζωή μας, ενώ τα περήφανα γηρατειά θα δουν τις συντάξεις τους για μια ακόμη φορά να ακρωτηριάζονται σφοδρά).
Ταυτόχρονα οι κυβερνητικές δυνάμεις φυλλορροούν επικίνδυνα, επειδή η συμφωνία για το Μακεδονικό υπογράφηκε απαράδεκτα βιαστικά (ενώ είχε οπωσδήποτε και θετικά σημεία). Ετσι η κυβερνητική ελίτ «βλέπει» παραισθησιακά αποστάτες και απόπειρες ανατροπής του πολιτεύματος!
Και με τον τρόπο αυτόν οι κυβερνητικές αντιδράσεις μας θυμίζουν το σύνδρομο της συνωμοσίας (Καρλ Πόπερ). Δηλαδή όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν –ή δεν θέλουν –να ερμηνεύσουν αιτιωδώς την πραγματικότητα, τότε καταφεύγουν στη θεωρία των «σκοτεινών δυνάμεων»!
Από την άλλη μεριά, και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει έναν βαθμό υπαιτιότητας για αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, κυρίως γιατί υποχώρησε αξιακά απέναντι στις πιο συντηρητικές φωνές του κόμματός του.
Ετσι ενώ θα μπορούσε (από άποψη πολιτικής σκέψης) να καταταχθεί αρχικά στους λεγόμενους «ελευθεριστές» που απεχθάνονται τις κρατικές παρεμβάσεις στις αγορές και υποστηρίζουν τα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων και άλλων ευαίσθητων ομάδων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποστασιοποιήθηκε από την παλιά του κοσμοθεωρία. Και στο Μακεδονικό, και στα κρίσιμα νομοσχέδια για τα ατομικά δικαιώματα. Και έτσι οι πιο «έξαλλες φωνές» καθορίζουν τον τόνο των παρεμβάσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τέλος, στο περίφημο Κίνημα Αλλαγής επικρατεί ένας απίστευτος ιδεολογικός κατακερματισμός.
Το συμπέρασμα; Η Ελλάδα βυθίζεται σε μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα και μόνο μια κυβέρνηση ευρύτερων συνεργασιών μπορεί να βάλει ένα τέλος σε αυτή την παρακμή!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
