«Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για τον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου», «Πνίγεται σε τόνους σκουπιδιών η Κέρκυρα», «Πόλεμος για τα σκουπίδια στο Αίγιο – Νέος γύρος αντιπαράθεσης με τους κατοίκους που έχουν αποκλείσει τον ΧΥΤΑ – Απειλείται επέμβαση ΜΑΤ», «Ρήγμα στον ΧΥΤΑ Φυλής, όπου απορριμματοφόρα σχηματίζουν ουρές χιλιομέτρων», «Βουνά από σκουπίδια στην Αθήνα».
Τα παραπάνω είναι πρόσφατοι τίτλοι από εθνικές και τοπικές εφημερίδες, ενώ το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από γνωμοδότηση ελλήνων εμπειρογνωμόνων (Αθηνά Λινού, καθηγήτρια Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και Θ. Κ. Κωνσταντινίδης, καθηγητής Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής Θράκης) σε ειδική επιτροπή της ΕΕ: «Οι ασθένειες για τις οποίες εμπλέκεται σήμερα η έκθεση σε χώρους υγειονομικής ταφής περιλαμβάνουν καρκίνους πνεύμονα, ήπατος, ουροδόχου κύστης, μαστού και όρχεων, λέμφωμα μη Hodgkin, άσθμα, άλλα αναπνευστικά προβλήματα, δερματικά προβλήματα, συγγενείς ανωμαλίες και ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα, νοσήματα του συνδετικού και μυοσκελετικού συστήματος, χαμηλό βάρος γέννησης και πρόωρες γεννήσεις. Επιπλέον, μια μελέτη που εκπονήθηκε στη Χιλή και δημοσιεύθηκε το 2017 σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό, αναφέρει μια σημαντική αρνητική επίδραση στις γνωσιακές επιδόσεις των παιδιών που εκτέθηκαν σε χώρο διάθεσης αποβλήτων που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και βαρέα μέταλλα».
Με δεδομένο ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν προλαβαίνει να επιβάλλει πρόστιμα στη χώρα μας, είναι προφανές ότι αδυνατούμε να διαχειριστούμε τα σκουπίδια μας με τρόπο που να προστατεύει πολίτες και περιβάλλον. Και όμως, δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα! Ας κοιτάξουμε γύρω μας για να δούμε τι έκαναν άλλες χώρες και ας τις αντιγράψουμε. Ας ακούσουμε τι λένε οι επιστήμονες για τα υπέρ και τα κατά των πιθανών λύσεων και ας υιοθετήσουμε αυτήν που ταιριάζει στα δικά μας γεωγραφικά, κλιματικά, χωροταξικά και, το σημαντικότερο ίσως, πολιτισμικά δεδομένα.
Πολύ φοβάμαι ότι σε σχέση με άλλους λαούς, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των σκουπιδιών: το μαρτυρούν οι μπλε κάδοι που είναι γεμάτοι με σκουπίδια που θα έπρεπε να είναι στους πράσινους. Το μαρτυρούν οι παραλίες που είναι γεμάτες «αναμνηστικά» των λουομένων και οι άκρες των επαρχιακών δρόμων και των εθνικών οδών που βρίθουν από χαρτιά, τενεκεδάκια και μπουκάλια που εκτοξεύονται από κάθε είδους όχημα, το μαρτυρούν πολλά ακόμη που τα γνωρίζουμε όλοι… Με άλλα λόγια, η διαχείριση των σκουπιδιών αρχίζει από εμάς, τα παιδιά μας, το σπίτι μας. Συνεχίζεται όμως με ευθύνη της Πολιτείας, είτε αυτή λέγεται κεντρική εξουσία είτε λέγεται τοπική αρχή. Οφείλει η Πολιτεία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να αφήσει κατά μέρος την κοντόφθαλμη λογική των μικροσυμφερόντων (αν και πιθανότατα τα συμφέροντα μπορεί να είναι και τεράστια) και να διαμορφώσει ένα πλαίσιο βιώσιμο που, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας το σχετικό άρθρο μας, εκτός από φιλικό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον μπορεί να είναι και κερδοφόρο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
