Υποθέτω πως αν δεν μεσολαβούσαν το μεσογειακό θέρος και «τα μπάνια του λαού», η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μάζευε ήδη τα μπογαλάκια της.
Αλλά έχουμε Ιούνιο. Εδώ στην Ιταλία έγινε κοτζάμ κυβέρνηση με το ζόρι προκειμένου να μην ψηφίζουν καλοκαιριάτικα.
Δυστυχώς όμως το πρόβλημα της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου δεν είναι εποχικό. Είναι βαθιά πολιτικό, με την έννοια που έλεγε ο μεγάλος «Τιπ» Ο’ Νιλ ότι «πρώτος κανόνας της πολιτικής είναι να ξέρεις να μετράς».
Πάμε στο μέτρημα. Εως τα τέλη Δεκεμβρίου η Βουλή θα πρέπει να κυρώσει τη συμφωνία με τα Σκόπια.
Αν η συμφωνία εκτροχιαστεί από τους Σκοπιανούς, κανένα πρόβλημα αλλά πρόσθετο πολιτικό κόστος.
Σε περίπτωση που η κυβέρνηση τη φέρει στη Βουλή, τότε και ο Τσίπρας και ο Τζανακόπουλος έχουν δηλώσει ότι θα της δώσουν τον χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης. Απολύτως λογικό.
Ποιοι θα ψηφίσουν τη συμφωνία μαζί με την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση; Οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (αν την ψηφίσουν όλοι…) και από τους υπόλοιπους ο Παπαχριστόπουλος. Αυτοί θεωρούνται σίγουροι.
Υποψήφιοι είναι επίσης ο Θεοδωράκης, ο Δανέλλης και ίσως άλλος ένας ή δύο (Κουντουρά, Κουλούρης) από τους ΑΝΕΛ. Δεν ξέρω αν θα το κάνουν, αλλά ούτως ή άλλως από το μέτρημα κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν προκύπτει.
Τα υπόλοιπα περί «ευρείας πλειοψηφίας» είναι τα συνηθισμένα κολοκύθια του Μαξίμου.
Διότι τα πραγματικά δεδομένα είναι ότι η «επιχείρηση Σκόπια» του Τσίπρα έπεσε έξω. Ξεκινώντας και κατά σειρά προτεραιότητας είχε τέσσερις πολιτικούς στόχους.
Πρώτον, να διασπάσει τη ΝΔ.
Δεύτερον, αν δεν τη διασπάσει, να την αποδυναμώσει, φυτεύοντας τουλάχιστον ένα κόμμα στα δεξιά της. Το περίφημο «Εκτο Κόμμα».
Τρίτον, να προσεταιριστεί την Κεντροαριστερά, άρα να αποδυναμώσει την αντιπολίτευση.
Τέταρτον, να διασπάσει το ΚΙΝΑΛ.
Στους πρώτους τρεις στόχους απέτυχε. Εμεινε μόνον ο τέταρτος –και ίσως γι’ αυτό ο Τσίπρας καλλιέργησε εξαρχής τον «παράγοντα Θεοδωράκη»…
Μόνο που ακόμα κι αυτός ο στόχος μένει μετέωρος. Το Ποτάμι μπορεί να αποχωρήσει από το ΚΙΝΑΛ, αλλά η κυβέρνηση θα έχει οριακά οφέλη (μόνος σοβαρός υποψήφιος θεωρείται ο Δανέλλης), ενώ οι υπόλοιποι έσπευσαν να συνταχθούν με τη Φώφη μη γίνει καμία στραβή.
Το «μία-πέντε» έγινε «πέντε-ένας» πριν λαλήσει ο πετεινός.
Οπως ήταν αναμενόμενο, το μεγαλεπήβολο σχέδιο μιας συμμαχίας Θεοδωράκη, ΔΗΜΑΡ, Παπανδρέου κυκλοφόρησε μόνο στην «Αυγή» και στα ντιούτι φρι που επισκέπτεται ο Παπανδρέου. Για καλαμπούρια.
Εκτός όμως από την κυβερνητική «Επιχείρηση Σκόπια», είχε ήδη αποτύχει και η κυβερνητική «Επιχείρηση Γυρίζω Σελίδα».
Το προχθεσινό Eurogroup επικύρωσε απλώς το αναμενόμενο: κανένα νέο στοιχείο δεν ανατρέπει τα γνωστά δεδομένα μιας λύσης που πάντως λύση δεν είναι.
Οσο επιεική ανάλυση κι αν επιλέξει κανείς της τελικής συμφωνίας, το βέβαιο είναι ότι δεν προκύπτει τίποτα καινούργιο ή απρόβλεπτο στην εσωτερική πολιτική αναμέτρηση. Τζάμπα η προσμονή και τα πανηγύρια!..
Αντιθέτως, το μόνο που προκύπτει έστω εξ αντανακλάσεως είναι ότι παρά τις κυβερνητικές καυχησιές ούτε ο Τσίπρας αποδεικνύεται «δρομέας μεγάλων αποστάσεων» ούτε ο Μητσοτάκης «καίγεται στο ζέσταμα».
Αντιθέτως, όσο πλησιάζουμε τις εκλογές τόσο επιβαρύνεται το κλίμα για την κυβέρνηση. Το δημοσκοπικό προβάδισμα της ΝΔ και του Μητσοτάκη διευρύνεται, ενώ στη Μακεδονία κυνηγούν πλέον τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πόρτα-πόρτα.
Ευχής έργο θα ήταν να αποφύγουμε τουλάχιστον το χειρότερο. Δηλαδή μια μακρά και διαλυτική προεκλογική περίοδο, αφού ήδη και εν όψει των εκλογών οι περισσότεροι έχουν αρχίσει να κατεβάζουν τα μολύβια.
Προφανώς δεν γνωρίζω τι θα κάνει ο Πρωθυπουργός.
Τουλάχιστον όμως επιβεβαιώνεται και από τη σημερινή κυβέρνηση η ορθότητα ενός άλλου κανόνα της (ελληνικής) πολιτικής που λέει πως «αν σε πάρει για τα καλά από κάτω, σε παίρνει από κάτω για τα καλά».
Και τότε το μόνο που σου μένει είναι να αρχίσεις να μαζεύεις τα μπογαλάκια σου.
Περί απατεώνων
Κατά τραγική σύμπτωση η ρύθμιση του χρέους με μεθόδους ΣΥΡΙΖΑ συνέπεσε με τη φυλάκιση του ανθρώπου που πρώτος εισήγαγε τις μεθόδους ΣΥΡΙΖΑ για τη ρύθμιση του χρέους.
Του Αρτέμη Σώρρα.
Πράγμα που σημαίνει ότι η Ιστορία είναι άδικη. Με οικονομικές δοξασίες και πολιτική σοβαρότητα ανάλογες του Σώρρα κάποιοι έγιναν πρωθυπουργοί, υπουργοί και παραγονταραίοι.
Αντιθέτως, ο ίδιος ο Σώρρας θεωρήθηκε απατεώνας και πέρασε τα κάγκελα της φυλακής.
Η μία εξήγηση είναι ότι τελικά αυτό που ξεχωρίζει τον επιτυχημένο απατεώνα από τον αποτυχημένο απατεώνα είναι τα κάγκελα της φυλακής.
Η άλλη προκύπτει από μια παράφραση του Ζαν-Φρανσουά Καν: Επιτυχημένος απατεώνας είναι ένας αποτυχημένος απατεώνας που ψηφίστηκε στις εκλογές.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
