Αλήθεια, πού πάμε;

Ολα, μα όλα, όσα συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Τραμπ, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν άκρως ασαφή. Και εξίσου επικίνδυνα. Οχι ότι όλα οφείλονται σε αυτή την απολίτιστη και καιροσκοπική προτίμηση ενός μεγάλου Λαού. Οχι μόνον…

Στον ευρωπαϊκό χώρο η κοινωνική νομιμοποίηση των δημοκρατικών θεσμών έχει υπερβεί το μέτρο της ανεκτήςυποχώρησης. Οι πιοεθνικιστικές, παρανοϊκές, εχθρικές δυνάμεις στην πολιτική δρέπουν δάφνες. Σε χώρες που υπέστησαν τα πάνδεινα από αυταρχικές εμπειρίες, αλλά και σε άλλες με ανάλογο παρελθόν, η Δημοκρατία υποφέρει. Υποφέρει μάλιστα ιδιαίτερα όταν μπροστά σε κατεξοχήν κατηγοριακά –και ανάλγητα –συμφέροντα, παράγονται αβάσταχτα απαράδεκτες ανισότητες.

Α. Η αδιαφορία απέναντι σε όσους βρίσκονται κάτω από κάθε όριο προσωπικής αξιοπρέπειας έπαυσε να εξοργίζει. Και αυτό με τη δικαιολογία ότι πρέπει να προηγηθεί μία ανάπτυξη μακράς διαρκείας μετά την οποία ο κάθε «Νότος» (ποιοτικός και όχι αποκλειστικά γεωγραφικός όρος) θα πάρει «κάτι».

Β. Αυτή η εξέλιξη συνεπικουρεί ορισμένες καιροσκοπικές κομματικές μειοψηφίες και τις ωθεί να ερωτοτροπούν με φασίζοντα μορφώματα. Και να διεκδικούν με επιτυχία (Ιταλία, για παράδειγμα) την εκλογική επικύρωση αυτών των επιλογών. Και όπου βέβαια η ατυχέστατη διαχείριση των προσφυγικών ροών απεδείχθη άκρως αποτελεσματικός σύμμαχος σε όλα αυτά.

Γ. Και υπάρχει ακόμα και η πιο γενικευμένη εκτροπή. Οτι παντού –μα παντού –το Διεθνές Δίκαιο και το Κράτος Δικαίου παραβιάζονται χωρίς αιδώ. Με ταυτόχρονη «δημοκραχτική» διακήρυξη της μίας ή της άλλης κυβέρνησης ότι «Εμείς θα υποστηρίξουμε πρώτα τα συμφέροντα της χώρας μας». Αυτό το «first» στην αρχή το ειρωνευθήκαμε, μετά το αφήσαμε να εδραιωθεί, και τώρα το βλέπουμε να απειλεί διεθνή συμφωνία, πολιτική ή οικονομική.

Απέναντι σε όλα αυτά, η Ευρώπη δείχνει να κάνει ρεπορτάζ. Δείχνει να ανέχεται τις ρωσικές αρπαχτές, τις εμπορικές ιδιοτέλειες των ΗΠΑ, τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων εδώ ή εκεί, τις παρακρούσεις αυτοκρατορικού μεγαλείου της Τουρκίας, αλλά και τις εσωτερικές ευρωπαϊκές, εξοργιστικές αδιαφορίες απέναντι στις συμπεριφορές της Πολωνίας και της Ουγγαρίας.

Αλήθεια, πού πάμε! (Στο επόμενο, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλη επικαιρότητα, κάτι ακόμα θα πούμε για όλα αυτά.)

Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίων, τακτικό μέλος της Academie Europeenne Interdisciplinaire des Sciences.