Η κρίση στην Κεντροαριστερά ήταν προβλέψιμη. Απεδείχθη δυστυχώς και αναπόφευκτη.
Το Σκοπιανό ήταν η αφορμή. Η προσωπική δυσθυμία του Θεοδωράκη βοήθησε. Αλλά ο πραγματικός λόγος είναι βαθύτερος.
Στην εκατονταετή ιστορία της και σε όλες τις εκδοχές της, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, στην πιο κεντρώα ή πιο αριστερή εκδοχή της, η δημοκρατική παράταξη είχε από την εποχή του ιδρυτή της Ελευθερίου Βενιζέλου ένα μόνιμο και αναλλοίωτο χαρακτηριστικό: είναι ένα βαθιά πατριωτικό ρεύμα.
Αυτό την προσδιόρισε. Με αυτή τη σκέψη πρωταγωνίστησε σε όλους τους εθνικούς αγώνες. Αυτό την οδήγησε να συνεργαστεί με τη Δεξιά στον Εμφύλιο. Αυτό την έβαλε στην πρώτη γραμμή του ευρωπαϊκού οράματος.
Δεν κατέληξε στον ευρωπαϊσμό επειδή αγαπάει την Ευρώπη. Αλλά από πατριωτισμό επειδή αγαπάει την Ελλάδα.
Αυτή την παράδοση υπηρέτησε η Φώφη στη συμφωνία για το Σκοπιανό. Και αυτή την παράδοση προσπέρασαν αψήφιστα και αστόχαστα διάφοροι χαζοχαρούμενοι ή πρόσφυγες άλλων πολιτικών οριζόντων. Καλώς ή κακώς, το μετρούν λιγότερο.
Δεν αμφισβητώ τα κίνητρά τους ή τις προθέσεις τους, προς Θεού!
Αμφισβητώ την ευθυκρισία τους. Τα εθνικά ζητήματα δεν είναι Σουντόκου για να τα λύνεις ή να μην τα λύνεις. Είναι μπερδεμένα κουβάρια με εύφλεκτα υλικά που μπορούν να ξεμπλέξουν μόνο με υπομονή, παιδαγωγική, μεθοδικότητα και φροντίδα για όσους διαφωνούν.
Με απόλυτο σεβασμό στην άποψη του κάθε πρέσβη, νομικού ή ειδικού που έσπευσε να μας διαφωτίσει για την ανάγκη ή τα πλεονεκτήματα της λύσης, το βασικό ζητούμενο δεν είναι το περιεχόμενο μιας συμφωνίας.
Οχι για τις εθνικιστικές σαχλαμάρες που ακούω. Αλλά επειδή η Ιστορία έχει δείξει ότι οι χειρότερες πολιτικές τερατογενέσεις έχουν προκληθεί από τα αισθήματα ήττας ή ταπείνωσης ενός λαού.
Υπό αυτή την έννοια το θέμα που συζητούμε δεν είναι τόσο η δική τους «Βόρεια Μακεδονία» όσο η δική μας Μακεδονία. Υποθέτω ότι κανένας Θεοδωράκης ή Παπανδρέου δεν θα ήθελε να βρεθεί ξαφνικά αντιμέτωπος με μια ελληνική «Λέγκα του Βορρά».
Λέω, υποθέτω… Διότι για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαι καθόλου βέβαιος.
Στο μυαλό του έχει λιγότερο να λύσει το Σκοπιανό και περισσότερο να δημιουργήσει ένα φόβητρο που θα αποδυναμώνει τους αντιπάλους του. Την περίφημη «Ακροδεξιά» με την οποία μας έχει ζαλίσει τον έρωτα.
Ας το επιχειρήσει τουλάχιστον μόνος του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
