Συνέβη με τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Σκάι ό,τι με τη συνέντευξη Μπουτάρη στο CNN. Τοποθετήσεις αποσπάστηκαν από τα συμφραζόμενα. Το «σκασίλα μου για τον Κεμάλ και τις σφαγές των Ποντίων», του Μπουτάρη, σήμαινε ότι η μεταξύ 1914 και 1923 γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για το πώς θα γίνονται δεκτοί οι τούρκοι τουρίστες στη Θεσσαλονίκη και οι αθρόες, προσκυνηματικές προσελεύσεις τους στο σπίτι όπου μεγάλωσε ο Κεμάλ. Εναν αιώνα μετά, δεν αντιμετωπίζεις τους συμπατριώτες του σαν να συνέβησαν πέρυσι οι σφαγές. Ομοίως, το «σκασίλα των 17χρονων ψηφοφόρων για τη δολοφονία του Λαμπράκη και τους αυτουργούς της», στη συνέντευξη Μητσοτάκη, σήμαινε ότι το παρακράτος του 1963, οι σκευωρίες του και η στράτευση μελών του υποκόσμου σε επιχειρήσεις τρομοκράτησης της τότε Αριστεράς δεν αποτελούν για κανέναν, πολλώ μάλλον για 17χρονους, εκλογικό κριτήριο το 2018 ή το 2019.
Και οι δύο έκαναν σαφές ότι τα ιστορικά γεγονότα έχουν τη σημασία τους ως ιστορικά γεγονότα· όχι ως ερεθίσματα για συνεχιζόμενο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Το περίφημο ερώτημα Παπαδημούλη –αν ο κ. Μητσοτάκης θα έλεγε το ίδιο στους 17χρονους και για τη δολοφονία Μπακογιάννη –είναι καταφανώς ανόητο. Απ’ όσο γνωρίζω, ο κ. Μητσοτάκης δεν καλεί τους νέους ψηφοφόρους να τον προτιμήσουν ώστε να εκδικηθεί, ως πρωθυπουργός, τη δολοφονία του γαμπρού του το 1989. Τι θα μπορούσε να κάνει πλέον; Αρα ναι, το ίδιο πρέπει να ισχύει στην αναγωγή και αυτής της δολοφονίας σε κριτήριο εκλογικής προτίμησης σήμερα.
Το αντίστροφο όμως είναι η σαφής στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ: Οι 17χρονοι όσο και οι άνω των 17 να ψηφίζουν με μόνιμο κριτήριο ποιοι δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, τι μαρτύρια υπέστησαν οι εξόριστοι στη Μακρόνησο ή πόσους κομμουνάρους εκτέλεσε ο Θιέρσος στο Παρίσι το 1871. Στη σχετική ανακοίνωση του Μαξίμου, η αδιαφορία του κ. Μητσοτάκη για τη θέση της δολοφονίας Λαμπράκη στη μνήμη των 17χρονων καταδικάζεται ως επιδίωξη να απαλειφθεί αυτή η δολοφονία από την ιστορική μνήμη συνολικά. Σε μια σκόπιμη σύγχυση, η μνήμη των 17χρονων ταυτίστηκε με τη μνήμη της Ιστορίας. Αρα η δόλια επιδίωξη του αρχηγού της ΝΔ είναι να κουκουλώσει τα της Ακροδεξιάς του 1963, ώστε να προσεταιριστεί τη σύγχρονη συνέχειά της.
Για όποιον δεν το κατάλαβε, υπάρχει και η εκπομπή της ΕΡΤ1 Δεύτερη ματιά, στην οποία κάθε απόγευμα «αποκωδικοποιείται» η επικαιρότητα, με μιαν ad nauseam έφεση των «αποκωδικοποιήσεων» να συμπίπτουν με τις θέσεις της κυβέρνησης. Εκεί, στις 28/5, η κεντρική παρουσιάστρια εγκάλεσε το ΚΙΝΑΛ και την κυρία Γεννηματά επειδή «ακόμη δεν έχουν βγάλει ανάλογη ανακοίνωση, καταδίκης του συνδυασμού αμάθειας και δολιότητας που έδειξε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Συμπληρώνοντας ότι και η καραμανλική Δεξιά επίσης, αυτή που είχε σπιλωθεί από το παρακράτος του 1963, θα πρέπει να αισχύνεται για τη σύμπλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους ακροδεξιούς. Η ίδια κυρία εξάλλου δεν ξεχνά να αναγγέλλει, σχεδόν σε κάθε επεισόδιο της εν λόγω εκπομπής, ότι «έρχονται σύντομα φοβερές αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Novartis», όταν δεν τονίζει, με την ίδια συχνότητα, πως «η βασική αντίθεση στις επόμενες εκλογές θα είναι ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση».
Με καθαρόαιμη «πρόοδο» τον ΣΥΡΙΖΑ, ευλόγως αναμένεται ότι θα σπεύσουν να συνταχθούν μαζί του ολόκληρο το ΚΙΝΑΛ και η καραμανλική Δεξιά. Αφήνοντας τον Μητσοτάκη με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη, που κάποτε ανήκαν στον ΛΑΟΣ, καθώς και με τον Σαμαρά, ο οποίος είχε ανθρώπους του σε επαφή με τη Χρυσή Αυγή –άρα με το «μαύρο μέτωπο της Ακροδεξιάς»! Οπερ έδει δείξαι.
Στην αριστοτελική λογική, αυτό λέγεται «λήψη του ζητουμένου». Π.χ., ο Θεός υπάρχει επειδή το γράφει η Βίβλος, η οποία είναι αλάνθαστη, αφού υπαγορεύθηκε από τον Θεό! Απολύτως ανάλογα: τη μόνη προοδευτική θέση σε οτιδήποτε την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού κάθε αντίθετη εκφράζει την Ακροδεξιά! Καμιά υποψία ενδιάμεσων πολιτικών χώρων ή ατομικών συμπεριφορών που αλλού εμφανίζονται ως βαθιά συντηρητικές και αλλού πολύ πιο ανοιχτές στη νεωτερικότητα. Σοσιαλδημοκρατία κι από κοντά ΚΚΕ και Ρουβίκωνας και ΑΝΕΛ, όλοι μαζί, στις «δυνάμεις της προόδου». Εντβαρντ Μπερνστάιν, Λένιν, Μπλανκί και Χριστόδουλος, εναρμονισμένοι υπό τη σαγηνευτική αύρα του κ. Τσίπρα.
Αν αποβλακωμένοι Πόντιοι ή χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στον Μπουτάρη (ή κι ένας συνδυασμός των δύο), το θέμα για την κυβέρνηση δεν είναι να αποσαφηνιστούν οι δηλώσεις του δημάρχου και το πλαίσιο στο οποίο έγιναν, ώστε να καταλαγιάσει το τυφλό μίσος και να μείνουν μόνο οι πολιτικές διαφωνίες. Τα τρία φυσικά ανθρώπινα συναισθήματα, όπως σε όλα τα θηλαστικά, είναι ο φόβος, η οργή και η αγάπη. Το μίσος (ταξικό ή άλλο) συνιστά πολιτιστικό προϊόν και σκόπιμο είναι να αποφεύγεται η καλλιέργειά του σε δημοκρατικές κοινωνίες, αφού κάπως πρέπει να συνυπάρχουμε με αντιφρονούντες. Το θέμα όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να οικειοποιηθεί όποιον στοιχειωδώς πολιτισμένο άνθρωπο τάσσεται εναντίον των ξυλοδαρμών. Ξεκινώντας, στην περίπτωση του δημάρχου, από το ίδιο το θύμα. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, ελπίζω να μη γίνει και αλλιώς «θύμα», αποδεχόμενο την εκλογική υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις πολιτικές συγχύσεις που ενσπείρει παντοιοτρόπως, με ναυαρχίδα τη δημόσια τηλεόραση, μήπως και καταφέρει να καλύψει τον πρόδηλο οπορτουνισμό του.
Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ και συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
