Αυτό που συνέβη στη Λέρο, όπου δύο βάρβαροι γονείς κακοποιούσαν με κτηνώδη τρόπο τα ίδια τους τα παιδιά (ακόμη και σεξουαλικά), ξεπερνάει και την πιο άρρωστη φαντασία! Και ενώ υπήρχαν «ενδείξεις» ότι κάτι κακό ή τερατώδες συνέβαινε σε αυτό το σπίτι –όπως παραδέχθηκε και ο δήμαρχος της Λέρου –κανείς δεν μιλούσε!
Kαι βεβαίως είναι δύσκολο να «κατηγορήσει» κανείς ολόκληρη την κοινωνία της Λέρου, δηλαδή ένα νησί 9.000 κατοίκων, γιατί σε αυτά τα μεγέθη επικρατεί συνήθως η «αχλύς» της ανωνυμίας και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από μακριά τι δράματα εξελίσσονται πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού.
Ομως είναι δυνατό να ισχυριστεί κανείς ότι οι γείτονες δεν καταλάβαιναν τίποτε ή «δεν έπαιρναν μυρωδιά» από όλα εκείνα τα φρικτά και σαδιστικά πράγματα που γίνονταν μέσα σε αυτό το σπίτι; Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι τα παραπάνω αποτρόπαια εγκλήματα κατά των παιδιών ελάμβαναν χώρα επί μακρό χρονικό διάστημα (και δεν ήταν κάτι «το στιγμιαίο», ώστε να διαφεύγει συστηματικά από την προσοχή του γειτονικού περιβάλλοντος)!
Επιπλέον, στη φρικτή αυτή ιστορία υπήρχαν και άλλα «φωτεινά σημάδια» τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να αφυπνίσουν κάποιους, εάν είχαν «ευαίσθητες κεραίες». Τι εννοώ; Το ένα κακοποιημένο κοριτσάκι καθόταν μονίμως απομονωμένο και σκεπτικό μέσα στη σχολική αίθουσα! Το άλλο κακοποιημένο κοριτσάκι είχε μεταφερθεί με αιμορραγία στο νοσοκομείο (από το οποίο εξάλλου είχε προσπαθήσει να αποδράσει, ώστε να μην ξαναγυρίσει στην κόλαση του σπιτιού της)!
Και πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη στον αστυνομικό υποδιοικητή του νησιού, γιατί χάρη στις δικές του επίμονες προσπάθειες αποκαλύφθηκε ουσιαστικά αυτό το αδιανόητο έγκλημα.
Πάνω από όλα θα ήθελα να πω κάτι για τις ευθύνες των γειτόνων και για τις ευθύνες όλων εκείνων οι οποίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποτρέψουν αυτό το «ανοσιούργημα».
Είναι δηλαδή αναγκαίο να ενδιαφερόμαστε για αυτά που γίνονται δίπλα μας και να καταγγέλλουμε τα εγκλήματα. Η παραδοχή της Μάργκαρετ Θάτσερ ότι υπάρχουν μόνο άτομα και όχι κοινωνίες είναι πολιτισμικά απαράδεκτη, γιατί οδηγεί στην εκκόλαψη ανθρώπων οι οποίοι αδιαφορούν πλήρως για αυτά που συμβαίνουν στον κοινωνικό τους περίγυρο.
Τέλος, είναι απαραίτητο να διερευνηθεί δικαστικά όλη αυτή η βάρβαρη ιστορία (όπως διέταξε και η Εισαγγελέας του ΑΠ), γιατί με αυτό το έγκλημα δεν υπάρχει «τίποτε που να μη χάθηκε» σε ό,τι αφορά τις αξίες και τον πολιτισμό μας, όπως θα έλεγε και ο Θουκυδίδης («ουδέν έστι ότι ουκ απώλετο»)!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
