Η γοητεία του συγκεκριμένου – Περί εξαγωγών

1. Η κρατούσα λογική θέλει τους πολίτες κυρίως να καταψηφίζουν και όχι να ψηφίζουν θετικά. Και ακόμη λιγότερο να δίνουν θετική ψήφο σε κάποιο πολιτικό πρόγραμμα, το οποίο συνήθως αντιμετωπίζεται από τα κόμματα σαν προεκλογικό ντεκόρ. Το πολύ-πολύ αρκετοί ψηφοφόροι να στέκονται σε επιμέρους υποσχέσεις ή προσδοκίες, συνήθως οικονομικού χαρακτήρα, όπως φοροαπαλλαγές ή διορισμούς. Η λογική αυτή, που εκπορεύεται και καλλιεργείται επί σειρά ετών από τα κόμματα εξουσίας, συνοδεύεται από έναν ανούσιο και συνήθως οξύ δημόσιο διάλογο.

Και αν στην εποχή της μεγάλης αμεριμνησίας αυτό δεν είχε άμεσα ορατές συνέπειες (γιατί μεσοπρόθεσμες είχε), δέκα χρόνια μετά την πτώχευση της χώρας μας, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην συζητούμε επί της ουσίας και οι πολίτες να μην κρίνουν τις πολιτικές δυνάμεις με βάση το πρόγραμμά τους αλλά με βάση μία γενική και αφηρημένη εικόνα που αφήνει η αχλύς του σημερινού πολιτικού διαλόγου.

2. Στην Προγραμματική της Συνδιάσκεψη της 18ης και 19ης Μαΐου η Δημοκρατική Ευθύνη συζήτησε πάνω στο πρόγραμμα των 22 τομέων που έχει διατυπώσει, διαμορφώνοντας την τρίτη του έκδοση, με την οποία και θα οδηγηθεί στις εκλογές. Ενδελεχώς και πολύ συγκεκριμένα. Η συζήτηση δεν εξαντλήθηκε στο πώς οραματίζεται τη χώρα αλλά επικεντρώθηκε στο πώς αυτό θα συμβεί βήμα-βήμα. Με συγκεκριμένα μέτρα, κοστολογημένα και με χρονική αλληλουχία.

3. Η Δημοκρατική Ευθύνη είχε την τόλμη να συζητήσει και πάνω σε πραγματικά αναπτυξιακούς τομείς, που μπορεί να μη «βγάζουν τίτλους», είναι όμως πολύ ουσιαστικοί ως προς τη συνεισφορά τους στο ΑΕΠ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κρίσιμος τομέας των Εξαγωγών. Είναι τόσο σημαντικός ώστε κάθε 4 μονάδες αύξηση του δείκτη εξαγωγών αντιστοιχεί σε μίας μονάδας αύξηση του ΑΕΠ. Και μόνη η ξεχωριστή συζήτηση για τις εξαγωγές δείχνει τη σοβαρότητα με την οποία η Ευθύνη αντιμετωπίζει τον κρίσιμο αυτόν τομέα.

Προτείνει ενδεικτικά:

α) μείωση του χρόνου επιστροφής ΦΠΑ από 6-12 μήνες σήμερα σε 30 ημέρες, με τη χρήση της ηλεκτρονικής διασύνδεσης, που λειτουργεί μεταξύ φορολογικών και τελωνειακών αρχών,

β) επαναφορά της ασφάλισης πιστώσεων και πιστωτικού κινδύνου σε εξαγωγές σε νόμισμα διαφορετικό του ευρώ,

γ) λόγω των μεγάλων γραφειοκρατικών καθυστερήσεων στις εισαγωγές α΄ και β΄ υλών, που οδηγούν σε δυσμενείς όρους συναλλαγών (ως 100% προκαταβολή) ή και ακυρώσεις, είναι αναγκαία η μείωση της γραφειοκρατίας και ο περιορισμός των capital controls, τουλάχιστον ως προς τον χρόνο ελέγχου των κεφαλαίων,

δ) δραστική μείωση επιτοκίων για τις εξαγωγές,

ε) επιδότηση κόστους συμμετοχής σε διεθνείς εκθέσεις, όπως κάνουν άλλες ανταγωνίστριες χώρες,

στ) προώθηση με συγκεκριμένα βήματα της οικονομικής διπλωματίας, με την οργανωμένη και ουσιαστική συμμετοχή Πρεσβειών και Προξενείων,

ζ) ολοκλήρωση χορήγησης άδειας εγκεκριμένου εξαγωγέα εντός εβδομάδας, με τη συμμετοχή και κλιμακίων των κατά τόπους Δ.Ο.Υ. σε απομακρυσμένες περιοχές,

η) άρση των capital controls και στη χρήση ελληνικών πιστωτικών καρτών στο εξωτερικό, ώστε να διευκολύνεται η κινητικότητα και οι αποστολές,

θ) ταυτόχρονη αυτονόητη μείωση φορολογικού (στο 20%) και ασφαλιστικού κόστους,

ι) επέκταση του ανταγωνισμού στην πώληση ρεύματος.

4. Τόσο συγκεκριμένες όμως προτάσεις μπορούν να διατυπώσουν μόνο όσοι έχουν εξειδικευμένη γνώση και εργάζονται σε κάθε τομέα. Καταδεικνύεται λοιπόν πεντακάθαρα η ανάγκη να έρθουν στην πολιτική άνθρωποι με ειδικές γνώσεις, άνθρωποι που εργάζονται, άνθρωποι της εποχής. Που αντιλαμβάνονται τους ανέμους της.

5. Η Ελλάδα για πρώτη φορά στην ιστορία της βρίσκεται σε ύφεση για δέκα συνεχή χρόνια και έχει απολέσει σημαντικό μέρος του ΑΕΠ της, από 245 δισ. το 2008 σε 175 δισ. σήμερα.

Υπάρχει λύση; Βεβαίως υπάρχει. Γιατί η χώρα έχει δυνάμεις. Στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Έχει ανθρώπους με γνώσεις και ικανότητες. Ανθρώπους στους οποίους θα στηρίξει την προσπάθεια για την ανάκαμψη, την ανατροπή της πνευματική παραλυσίας, την αναθέσμισή της μετά τον εκφυλισμό μίας πρωτοφανούς αποθέσμισης που περνά.