1. Η «επιστροφή στην κανονικότητα» αντιλαμβάνεται κανείς ευχερώς ότι είναι μία βαθιά συντηρητική και απολίτικη έννοια. Κυρίως γιατί στερείται πολιτικού περιεχομένου. Και γιατί δεν μπορεί εν έτει 2020 το όραμά μας να είναι η επιστροφή στην κατάσταση του 2014, την οποία το εκλογικό σώμα απέρριψε μετά βδελυγμίας στις διπλές εκλογές του 2015. Η λογική αυτή […]
Στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και των Μνημονίων μία συζήτηση δεν έγινε σοβαρά και σε βάθος: για τον ρόλο των τραπεζών. Αρθρο του Θωμά Παπαλιάγκα.
Η περιπέτεια της πανδημίας του κορωνοϊού απέδειξε ξεκάθαρα δύο πράγματα: α) Στη διάρκειά της οι απόλυτες πολιτικές προσεγγίσεις ηττήθηκαν ή, στην καλύτερη περίπτωση, αποδείχθηκαν μη εφαρμόσιμες. Ακόμη και οι ίδιοι οι νεοφιλελεύθεροι, υποστηρικτές της πλήρους ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών, αναζητούσαν την προστασία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την ύπαρξη του οποίου θεωρούσαν νωρίτερα επιζήμια, διατρανώνοντας την […]
Η διαδικασία της Αναθεώρησης ξεκίνησε από την Κυβέρνηση στραβά και κατά κάποιον τρόπο στα όρια της γελοιοποίησης. Με μία εξωθεσμική Επιτροπή «προθύμων» φορέων, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα εισέφεραν τη γνώμη τους πάνω στις θεσμικές τομές. Δυστυχώς όμως, συνεχίστηκε σύμφωνα με τους οιωνούς, το ίδιο πρόχειρα και με μοναδικό σκοπό την επικοινωνιακή της αξιοποίηση. Η […]
1. Ο άνθρωπος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.
Με ωφελιμιστική και πολιτικάντικη διάθεση η κυβέρνηση φέρνει ένα ατελές νομοσχέδιο για την αυτοδιοίκηση με το μεγαλεπήβολο όνομα του Κλεισθένη.
Τα τελευταία 25 χρόνια ο διάλογος για τη δημόσια διοίκηση εξικνείται στην περιγραφή
Η κρατούσα λογική θέλει τους πολίτες κυρίως να καταψηφίζουν και όχι να ψηφίζουν θετικά
Ακούμε ότι τα κόμματα που ασκούν εξουσία ή έχουν προοπτική εξουσίας ή συμμετοχής
Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας σε σχέση με τα - όχι ευάριθμα - προβλήματα