Την περασμένη Τρίτη ένα 13χρονο κορίτσι αφήνει άναυδο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Κέντρου Yγείας Λαυρίου, προσερχόμενο με προχωρημένες ωδίνες τοκετού.
Στις αρχές του μήνα συλλαμβάνονται στην Κατερίνη τέσσερις άνδρες με την κατηγορία βιασμού και ασέλγειας κατά ανηλίκου. Σύμφωνα με τη δικογραφία, το 16χρονο σήμερα κορίτσι κακοποιούνταν σεξουαλικά από την ηλικία των 6 ετών! Μεταξύ των συλληφθέντων και ο (πα)τέρας! Οπως καλά γνωρίζουν οι εισαγγελικές αρχές της χώρας, το περιστατικό δεν είναι μοναδικό…
Είναι φανερό ότι τα παραπάνω αντικατοπτρίζουν μια κοινωνία σε κρίση που ξεπερνά τα όρια της οικονομικής. Καθώς όμως ο προσανατολισμός του ενθέτου είναι επιστημονικός, θα περιοριστούμε «στα του οίκου μας». Εδώ και πολλά χρόνια σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου εφαρμόζονται τα λεγόμενα ολιστικά εκπαιδευτικά μοντέλα. Σύμφωνα με αυτά ο στόχος του σχολείου δεν είναι μόνο να αναπτύξει τις μαθησιακές δεξιότητες των παιδιών, αλλά και να δημιουργήσει ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Με άλλα λόγια, από το σύγχρονο σχολείο δεν περιμένουμε μόνο να διδάξει στα παιδιά γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, γεωγραφία… Περιμένουμε πρωτίστως να δημιουργήσει ανθρώπους με ενσυναίσθηση, με συναισθηματική νοημοσύνη.
Βασική προϋπόθεση της ενσυναίσθησης είναι η γνώση του εαυτού. Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει από τα παιδιά να μάθουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου, αν δεν γνωρίσουν πρώτα τον εαυτό τους. Και ο εαυτός τους, είτε μας αρέσει είτε όχι, περιλαμβάνει και τη σεξουαλική συνιστώσα. Μπορεί να σας το βεβαιώσει κάθε νηπιαγωγός: τα ερωτευμένα πεντάχρονα που κάθονται στο ίδιο θρανίο και κρατιούνται από το χέρι στο διάλειμμα τρέφουν πολύ δυνατά συναισθήματα το ένα για το άλλο!
Τι γίνεται όμως μετά το νηπιαγωγείο (περίοδο κατά την οποία οι γονείς παίρνουν τους έρωτες των παιδιών τους με ελαφράδα) και μέχρι την εφηβεία, όπου η αναδυόμενη σεξουαλικότητα γίνεται κυρίαρχη; Δύσκολο να γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει στο κάθε σπίτι. Το γεγονός πάντως ότι τα ποσοστά εμβολιακής κάλυψης των εφήβων της χώρας εναντίον του σεξουαλικώς μεταδιδόμενου ιού HPV (ο οποίος προκαλεί καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, κονδυλώματα και όχι μόνο) είναι από τα μικρότερα της ΕΕ μάλλον δείχνει την τάση της μέσης ελληνικής οικογένειας να θάβει το θέμα κάτω από το χαλί.
Οσο για την επίσημη Πολιτεία, αυτή φαίνεται να στρουθοκαμηλίζει εξίσου: το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, η ανοιχτή κουβέντα δηλαδή για τη φυσιολογία της ανθρώπινης αναπαραγωγής και τις προεκτάσεις της, δεν υπάρχει αλλά επαφίεται στην κρίση των διδασκόντων να θίξουν το θέμα. Και υπάρχουν φωτισμένοι εκπαιδευτικοί που το κάνουν. Επειδή γνωρίζουν ότι δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά απροστάτευτα και ανυποψίαστα σε κινδύνους που δυστυχώς ελλοχεύουν και στο κοντινό περιβάλλον τους. Επειδή γνωρίζουν ότι η (παρα)πληροφόρηση από το Διαδίκτυο μπορεί να δημιουργήσει στρεβλώσεις και οι στρεβλώσεις να δημιουργήσουν μη αναστρέψιμη συναισθηματική αναπηρία.
Η αδυναμία μας να προλάβουμε γεγονότα όπως αυτά που προσφάτως έγιναν πρωτοσέλιδα αντικατοπτρίζει, μεταξύ άλλων, τη συλλογική ενοχική διάθεσή μας απέναντι στη σεξουαλικότητά μας. Μήπως (και) αυτή η διάθεση κρατά το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης μακριά από το σχολείο μας; Μήπως, για το καλό των παιδιών μας, να αναθεωρήσουμε επιτέλους;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
