Τα βαριά σύννεφα που συσσωρεύονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δημιουργούν την αίσθηση ότι ο ηγέτης της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που εδώ και μήνες επιχειρεί μια συνολική αναδιάρθρωση των γεωπολιτικών δεδομένων στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, προσανατολίζεται στο να επιχειρήσει το ίδιο και στο Αιγαίο.
Η διαρκής αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη, με γεωμετρική πρόοδο, προκλητικότητα σε όλα τα επίπεδα, στρατιωτικά, διπλωματικά, πολιτικά, αποτελεί σοβαρότατη ένδειξη ότι ο «επιτήδειος ουδέτερος» γείτονάς μας επιβουλεύεται πλέον τμήματα της ελληνικής επικράτειας. Είναι, νομίζω, η πρώτη φορά από τον πόλεμο του 1974 στην Κύπρο που η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κατάσταση η οποία έχει ξεφύγει από το πλαίσιο των συνήθων τουρκικών λεκτικών λεονταρισμών και ακροβασιών.
Φυσικά δεν είναι η ώρα να μιλήσει κανείς για το αν υπάρχουν ευθύνες και της απ’ εδώ πλευράς για τις εξελίξεις αυτές, ούτε να αναφερθεί στο κατά πόσο η ένταση και το είδος των τουρκικών προκλήσεων είναι ευθέως ανάλογα της αδυναμίας της ελληνικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις επεκτατικές διαθέσεις που εκδηλώνει η Αγκυρα.
Αυτή είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση και μιας άλλης επίσης χρονικής στιγμής.
Αυτό που προέχει τώρα είναι η σύμπτυξη ενός αρραγούς εθνικού μετώπου το οποίο θα δώσει την εικόνα προς τα έξω –και προς την Αγκυρα κυρίως –ότι η χώρα είναι ενωμένη σαν μια γροθιά, και έτοιμη σε όλα τα επίπεδα να αντιμετωπίσει κάθε επιβουλή. Φυσικά χρειάζονται πολλά βήματα για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, και περισσότερο από όλα απαιτείται η βούληση της κυβέρνησης. Που οφείλει να εγκαταλείψει άμεσα τις διχαστικές πρακτικές και τους μικροκομματικούς σχεδιασμούς στο όνομα της διατήρησής της στην εξουσία.
Η σκανδαλολογία, για παράδειγμα, μπορεί να είναι αποτελεσματική στο επίπεδο της κομματικής αντιπαράθεσης των κομμάτων σε καιρό ειρήνης. Οταν όμως υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι σύντομα μπορεί «κάτι να γίνει» με τους Τούρκους, η σκανδαλολογία είναι περιττή πολυτέλεια. Και το μόνο που επιτυγχάνει είναι να επιτείνει το διχαστικό κλίμα.
Με δυο λόγια, και η Novartis και το ΚΕΕΛΠΝΟ και οι τράπεζες και τα εξοπλιστικά και δεν ξέρω τι άλλο μπορούν να περιμένουν. Τώρα αυτό που προέχει είναι να οικοδομηθεί η ενότητα, και είναι αυτό μια ευθύνη που επωμίζεται προσωπικά ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας. Το αντέχει;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
