Αν η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τα σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας προσέφερε κάτι, αυτό λογικά δεν μπορεί να είναι άλλο από την εδραίωση της γενικευμένης άποψης ότι το Κοινοβούλιο «περί άλλα τυρβάζει». Σε μια περίοδο κατά την οποία η χώρα κανονικά θα έπρεπε να θυμίζει άλογο που είναι έτοιμο να καλπάσει, συζητήσεις όπως αυτή, αλλά και το γενικότερο πολιτικό κλίμα, εμφανίζουν την Ελλάδα να είναι χωμένη ως τον λαιμό στο έλος της κρίσης.
Αντί δηλαδή οι αντιπρόσωποι του έθνους να ομονοούν γύρω από το τεράστιο πρόβλημα της μεταμνημονιακής εποχής και πώς θα τα καταφέρουμε να περάσουμε σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής ανάκαμψης, τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, μοιάζουν να ομφαλοσκοπούν. Είναι εγγενής αδυναμία να αντιληφθούν ποιο είναι το μείζον; Οχι. Είναι η προσπάθεια να κατισχύσουν των αντιπάλων τους. Αυτό προέχει, αυτό καθοδηγεί τα βήματά τους, αυτό καθορίζει τις κινήσεις τους.
Προφανώς οι μεγαλύτερες ευθύνες για αυτή την άθλια, όσο και επικίνδυνη, κατάσταση ανήκει στην κυβέρνηση. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι κυβερνήσεις της χώρας χρησιμοποιούν τα σκάνδαλα προκειμένου να αποπροσανατολίσουν την προσοχή του ελληνικού λαού από τα πραγματικά του προβλήματα. Και ασφαλώς τίποτε δεν βεβαιώνει ότι αυτή η βολική και εξόχως ωφελιμιστική πολιτικά τακτική δεν θα χρησιμοποιηθεί και από μελλοντικές κυβερνήσεις.
Αλλά ευθύνες βαραίνουν και την αξιωματική αντιπολίτευση. Που αν δεν σέρνει τον χορό, σίγουρα ακολουθεί βήμα-βήμα την κυβέρνηση στα όσα κάνει για να αποπροσανατολίσει μια κοινωνία που στενάζει από την κρίση. Σκανδαλολογεί η κυβέρνηση για να μην επικεντρωθεί η συζήτηση στον ανύπαρκτο σχεδιασμό για την επόμενη μέρα; Σκανδαλολογεί και η Νέα Δημοκρατία για να κρυφτούν κάτω από το χαλί τα σοβαρά προβλήματα ομοιογένειας που αντιμετωπίζει.
Εν κατακλείδι, αντί το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα να είναι ό,τι σχετίζεται με την έξοδο από την ύφεση και την επάνοδο στην ανάπτυξη, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα «σφάζονται» για το ποιος είναι περισσότερο βουτηγμένος στα σκάνδαλα.
Είναι ακριβώς αυτή η κατάσταση που σε οδηγεί στο καταθλιπτικό συμπέρασμα ότι το μικροκομματικό όφελος επικρατεί του εθνικού, και άρα δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγει η χώρα από αυτή τη θανατηφόρα περιδίνηση. Υπάρχει; Αυτό είναι το ερώτημα. Και είναι τα κόμματα που πρέπει να απαντήσουν…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
