Τις τελευταίες μέρες στο μπούνκερ της Καγκελαρίας, ο Χίτλερ ζούσε με ένα σενάριο της φαντασίας του. Οτι ο (άρρωστος) Ρούζβελτ θα πεθάνει, ο Τρούμαν θα ζητήσει χωριστή ειρήνη και η προέλαση των Συμμάχων θα καταρρεύσει διασπασμένη.
Το μόνο που συνέβη από αυτά είναι ότι πέθανε ο Ρούζβελτ. Εκείνο το βράδυ μάλιστα ο Χίτλερ και οι υπόλοιποι άνοιξαν τις τελευταίες σαμπάνιες που είχαν απομείνει στην κάβα της Καγκελαρίας.
Τζάμπα πανηγύρια. Ο πόλεμος ακολούθησε τον δρόμο του για ένα προδιαγεγραμμένο τέλος.
Με ανάλογες προσδοκίες θαύματος ζει τις μέρες μας το Μέγαρο Μαξίμου. Οτι η αντιπολίτευση θα διασπαστεί και ότι η κυβέρνηση θα βρει μια ανέλπιστη σανίδα σωτηρίας.
Η διαγραφή Αντώναρου γέμισε ελπίδες το κυβερνητικό προσωπικό που είδε μια «μείζονα σύγκρουση» στο εσωτερικό της ΝΔ. Η έγκυρη «Αυγή» έγραψε μάλιστα πως «το ερώτημα είναι ποια μορφή θα έχει η διάλυση της σημερινής ΝΔ» (15/2).
Μόνο που οι ελπίδες διαψεύστηκαν γρήγορα, εύκολα και ανώδυνα. Η ΝΔ δεν δείχνει προς το παρόν καμία διάθεση να διαλυθεί και να ρισκάρει τις επόμενες εκλογές –ούτε για το Μακεδονικό, ούτε για τη Novartis, ούτε για τον Αντώναρο.
Δεν θέλει και πολύ μυαλό να το καταλάβει κανείς!
Ειδικότερα για την περίπτωση Αντώναρου, προσεκτικοί παρατηρητές των καραμανλικών δρωμένων έχουν πάψει να χρεώνουν απολύτως τον πρώην κυβερνητικό εκπρόσωπο στον πρώην πρωθυπουργό και θεωρούν ότι περισσότερο συντονίζεται με τον επίσης καραμανλικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο πρώην πρωθυπουργός είχε και στο παρελθόν σημειώσει ότι «άλλο ο Προκόπης και άλλο εγώ». Χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως πως η προσωπική τους σχέση έχει επηρεαστεί: παραμένει πολύ καλή.
Απλώς οι ατζέντες τους θεωρούνται αποκλίνουσες.
Ο Καραμανλής ξέρει πως όσο πλησιάζουμε τις εκλογές οι γραμμές ξεκαθαρίζουν και κάθε κατεργάρης πηγαίνει στον πάγκο του.
Ούτε τον ωφελεί ιδιαίτερα να θεωρείται «φίλος του Τσίπρα» ή υπουργών του Τσίπρα σε μια παράταξη που ακούει «Τσίπρας» και παθαίνει ταράκουλο.
Ο νεότερος εξάδελφος Κ. Αχ. Καραμανλής έστειλε ευθέως το μήνυμα στον φερόμενο ως πρωταγωνιστή της δικαστικής ίντριγκας Δ. Παπαγγελόπουλο, έναν άνθρωπο της εμπιστοσύνης Παυλόπουλου. «Ή με τον Καραμανλή ή με τον Τσίπρα».
Ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζει καλά ότι η διατήρηση της επιρροής του εξαρτάται από την ταύτιση με την παράταξη. Οχι με τον μισητό αντίπαλο. Και σήμερα η αντίθεση στον Τσίπρα αποτελεί τον ασφαλέστερο ιστό ενότητας ολόκληρης της αντιπολίτευσης.
Αντιθέτως, η ατζέντα του Προέδρου της Δημοκρατίας επικεντρώνεται στην προεδρική εκλογή του 2020 και στην επανεκλογή του.
Οι σχέσεις του με την ηγεσία της ΝΔ παραμένουν από τυπικές έως ψυχρές. Πολλοί στην αντιπολίτευση (και όχι μόνο στη ΝΔ) του χρεώνουν «ακατάπαυστο παραγοντισμό» επί πλείστων θεμάτων, ο οποίος λειτουργεί υποστηρικτικά στην κυβέρνηση.
Συνεπώς είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα προταθεί για δεύτερη θητεία. Ή, όπως έλεγε παλαιός κοινοβουλευτικός της ΝΔ:
–Εδώ δεν τον ψήφισε ο Κυριάκος ολομόναχος, με προσωπικό ρίσκο και δήλωση-καταπέλτη. Θα τον ψηφίσει τώρα;
–Υπό αυτή την έννοια πολλοί αποδίδουν στον Πρόεδρο μια προσπάθεια να επιβάλει την υποψηφιότητά του στον Μητσοτάκη, μια προσπάθεια που περνά από την αποδυνάμωση του αρχηγού της ΝΔ.
Εκεί εμφανίζεται ο Αντώναρος –όπως και διάφοροι καλοθελητές του επιχειρηματικού κόσμου που έχουν πάρε-δώσε με την Ηρώδου Αττικού και προσπαθούν να μη χάσουν τις βολές τους.
Ο αρχηγός της ΝΔ πάντως μπορεί να έχει τις απόψεις του αλλά δεν έχει δημοσιοποιήσει τις προθέσεις του. Λογικό. Είναι ακόμη νωρίς και άλλωστε μόνο το βράδυ των εκλογών θα ξέρουμε αν ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής διαθέτουν την πλειοψηφία των 180 εδρών που θα τους επιτρέψει να εκλέξουν Πρόεδρο της επιλογής τους.
Εως τότε, θα περιοριστούμε σε αψιμαχίες. Που σίγουρα δεν θα διαλύσουν τη ΝΔ. Και ούτε θα αλλάξουν την προδιαγεγραμμένη ροή των πραγμάτων.
Εξήγηση
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε: «Είναι απλώς αδύνατο να στήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση μια οποιαδήποτε σκευωρία που περιλαμβάνει την αμερικανική κυβέρνηση, το αμερικανικό υπουργείο, την αμερικανική Δικαιοσύνη, το FBI, προστατευόμενους μάρτυρες».
Το ίδιο επαναλαμβάνουν καθημερινά κάθε λογής Συριζαίοι και Συριζαίοι με πολιτικά για να δείξουν ότι κατηγορούνται για κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Εχουν δίκιο.
Μόνο που ουδείς μίλησε για σκευωρία που έστησαν η αμερικανική κυβέρνηση, το αμερικανικό υπουργείο, η αμερικανική Δικαιοσύνη, το FBI ή η CIA.
Η σκευωρία αποδίδεται πιο ταπεινά στον κύριο Μίμη, την άμισθη, την Τουλουπάκη, κάτι περίεργους μάρτυρες και ενδεχομένως τη φίλη της μαμάς του εκπροσώπου.
Κι αυτό άλλωστε εξηγεί γιατί τα έκαναν όπως τα έκαναν!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
