Η δουλειά της Δικαιοσύνης

«Μια φορά δεν είναι συνήθεια» λένε οι Γάλλοι και αυτή τη φορά θα ακούσω την κυβέρνηση: στην υπόθεση Novartis να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της.

Συμφωνώ και υπερθεματίζω. Υπό μία προϋπόθεση: ότι η Δικαιοσύνη κάνει πραγματικά τη δουλειά της και όχι κάτι άλλο.

Στην περίπτωση Novartis έκανε τη δουλειά της; Κατηγορηματικά όχι!

Τι λέει το Σύνταγμα στο άρθρο 86, παρ. 2; «Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση» για πρώην και νυν υπουργούς «δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής». Καλώς ή κακώς, αυτό λέει.

Και στην αμέσως επόμενη παράγραφο προσθέτει πως αν προκύψουν στοιχεία κατά τέτοιων προσώπων «στα πλαίσια άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης», τότε τα στοιχεία αυτά «διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση».

«Αμελλητί»; «Χωρίς αργοπορία ή αναβολή», «αμέσως» (Λεξικό Μπαμπινιώτη).

Τι από αυτά που προβλέπει το Σύνταγμα έκανε η εισαγγελέας Τουλουπάκη; Απολύτως τίποτε!

Διενεργεί μια προανάκριση για τη Novartis. Μια χαρά.

Στις 6 Νοεμβρίου 2017, εμφανίζεται η «Αικατερίνη Κελέση» και καταθέτει επιλήψιμες πράξεις πρώην κυβερνητικών στελεχών. Κανονικά η Τουλουπάκη πρέπει να πει «ευχαριστώ πολύ!», να κατεβάσει τα μολύβια και να στείλει την κατάθεση στη Βουλή για τα περαιτέρω.

Εκείνη τι κάνει; Τίποτε! Συνεχίζει κανονικά την προανάκριση σαν να μην υπάρχει Σύνταγμα.

Παίρνει άλλες οκτώ(!) καταθέσεις της «Κελέση». Μαζεύει ακόμα τέσσερις καταθέσεις από τον «Γιάννη Αναστασίου» και επτά από τον «Μάξιμο Σαράφη»

Με κάποιον τρόπο τούς παρέχει καθεστώς «προστατευομένων μαρτύρων», προφανώς έχοντας γνώση τι καταθέτουν.

Εν τω μεταξύ ταξιδεύει στην Αμερική. Συνομιλεί και αλληλογραφεί με το FBI. Διενεργεί έρευνα και για άλλα πολιτικά πρόσωπα.

Και πότε στέλνει τη δικογραφία στη Βουλή; Στις 6 Φεβρουαρίου. Τρεις μήνες αφότου προέκυψαν τα στοιχεία στα οποία αναφέρεται το Σύνταγμα. Και αφού πρώτα έχει λάβει γνώση το μισό Υπουργικό Συμβούλιο.

Επί τρεις μήνες η εισαγγελέας Τουλουπάκη δραστηριοποιείται «χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής».

Οπως είδατε, δεν κάνω καμία κρίση, δεν μπαίνω στην ουσία των καταθέσεων, στέκομαι στα αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα.

Από τα οποία προκύπτει ότι η εισαγγελέας Διαφθοράς κινήθηκε εκτός συνταγματικών πλαισίων. Και αυτό σίγουρα δεν είναι δουλειά της.

Διότι ακόμα κι αν το Σύνταγμα δεν ενδιαφέρει την κυβέρνηση, θα έπρεπε να ενδιαφέρει τη Δικαιοσύνη.