Προσφάτως συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από την έναρξη μιας μελέτης, η οποία είχε στόχο να διερευνήσει την επίδραση της παιδικής ηλικίας στη μετέπειτα ζωή. Η μελέτη, η οποία ονομάζεται Dunedin Multidisciplinary Health and Development Study και διενεργήθηκε στη Νέα Ζηλανδία, αφορούσε παιδιά που γεννήθηκαν το 1972-73. Από την ηλικία των 3 ετών τα 1.037 παιδιά της μελέτης άρχισαν να υποβάλλονται σε ιατρικά και ψυχολογικά τεστ σε τακτά χρονικά διαστήματα. Παράλληλα, καθώς τα παιδιά μεγάλωναν, καταγράφονταν όλες οι παράμετροι της ζωής τους. Η αυστηρή δε τήρηση της ανωνυμίας και του σεβασμού στα προσωπικά δεδομένα είχε ως αποτέλεσμα την ειλικρίνεια των εξομολογήσεων και μόνο μια ελάχιστη διαρροή (5%) των συμμετεχόντων, κάτι που θεωρείται τεράστια επιτυχία για τέτοιου είδους μελέτη.
Τα ευρήματα που προέκυψαν από τη μελέτη είναι πολλά και αναφέρονται σε περισσότερα από 1.200 επιστημονικά άρθρα! Αξίζει όμως να σταθεί κανείς στη στατιστική που δείχνει ότι το 22% των ενηλίκων πια συμμετεχόντων ήταν είτε άνεργοι, είτε ασθενείς, είτε εξαρτημένοι από ουσίες ή είχαν περάσει χρόνο στη φυλακή.
Γυρίζοντας πίσω και εξετάζοντας τα δεδομένα αυτών των ατόμων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι έμοιαζαν καταδικασμένα από την αρχή: ως τρίχρονα ήταν πίσω από τους συνομηλίκους τους στην ομιλία, στον συντονισμό της κίνησης, στη νευρολογική υγεία και στην αυτοσυγκράτηση. Συχνά είχαν υποστεί κακοποίηση και είχαν βιώσει εξαιρετική φτώχεια. Και όλα αυτά είχαν αντίκτυπο τόσο στην πνευματική όσο και στη σωματική υγεία τους. Χαρακτηριστικό είναι το εύρημα ότι τα κακοποιημένα παιδιά είχαν αυξημένα επίπεδα δεικτών φλεγμονής και μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών νοσημάτων ήδη από την ηλικία των 30 ετών!
Αντίθετα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ικανότητα αυτοσυγκράτησης στην παιδική ηλικία προμήνυε καλή υγεία, καλή οικονομική κατάσταση και αποχή από παραβατικές συμπεριφορές στην ενηλικίωση.
Βεβαίως, τα παραπάνω στατιστικά καταγράφουν τάσεις και δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι κάθε παιδί σε δυσμενή θέση θα καταλήξει τρόφιμος των φυλακών ή εξαρτημένος από ουσίες ενήλικος. Εξάλλου, η αξία των μελετών όπως η Dunedin δεν έγκειται στην πρόγνωση (τα ανθρώπινα όντα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα για να προβλέψει κανείς τη συμπεριφορά μεμονωμένων ατόμων), αλλά στην πρόληψη τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Οσο και αν δεν μας αρέσει, από τη μελέτη φαίνεται πως οι ανισότητες ξεκινούν πολύ νωρίς στη ζωή. Με δεδομένο ότι οι ανισότητες είναι πάντα μεγαλύτερες σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε, το μεγάλο στοίχημα είναι να μην αφήσουμε τις υπάρχουσες σημερινές ανισότητες να καθορίσουν το μέλλον των παιδιών μας και εν τέλει το μέλλον της χώρας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
