Η εντυπωσιακή αποκλιμάκωση της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων από τα επίπεδα του 7%-8% στα επίπεδα του 3,5% αιφνιδίασε πολλούς στην αγορά. Προτού καλά-καλά καταλάβουν τι έχει συμβεί, το παιχνίδι είχε τελειώσει επειδή η αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι εξαιρετικά «ρηχή». Δηλαδή δεν υπάρχουν πολλοί τίτλοι για να γίνει «τζόγος». Ετσι, όσοι πρόλαβαν τον Κύριον είδαν.
Οι υπόλοιποι αναζήτησαν και αναζητούν τις ευκαιρίες αλλού, δηλαδή στις μετοχές, στα ακίνητα κ.λπ. Διότι, όπως λένε στην αγορά, η βελτίωση ή η επιδείνωση του επενδυτικού κλίματος σε μια χώρα ξεκινά από τα κρατικά ομόλογα και από εκεί μεταδίδεται ανάλογα στις άλλες μορφές επενδύσεων.
Σε έναν ανοδικό κύκλο, το επενδυτικό ενδιαφέρον ξεκινά από τα ομόλογα, προχωράει άμεσα σε άλλες εξίσου εύκολα ρευστοποιήσιμες επενδύσεις, όπως οι μετοχές, και επεκτείνεται με χρονική υστέρηση στα ακίνητα, στον τουρισμό, στις υποδομές και αλλού. Διότι για να στηθεί π.χ. ένα επενδυτικό κεφάλαιο ακινήτων ή να ξεκινήσει μια τουριστική επένδυση απαιτείται ικανό χρονικό διάστημα για να πάρουν σάρκα και οστά τα αρχικά σχέδια.
Υπό το πρίσμα αυτό λοιπόν οι επενδυτές που έχουν μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα από αυτούς που τοποθετούνται σε ομόλογα και μετοχές θέλουν να μπορούν να προβλέψουν όσο το δυνατόν καλύτερα το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα μεσοπρόθεσμα.
Και επειδή αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση, επιθυμούν να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας για τη χώρα.
Ετσι, σήμερα όσοι επιθυμούν να εκμεταλλευθούν το θετικό κλίμα για την Ελλάδα που αποτυπώνεται στα ομόλογα και να επενδύσουν στην πραγματική οικονομία, ένα πράγμα ρωτούν: τι θα γίνει μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, το προσεχές καλοκαίρι; Αν θα υπάρχει ή όχι πρόβλεψη για στήριξη στη χώρα σε περίπτωση που το κλίμα στραβώσει και οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να μας δανείσουν.
Διότι γνωρίζουν ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα έχουμε βουλευτικές εκλογές και εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οπως επίσης γνωρίζουν ότι αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, μετά θα ισχύσει η απλή αναλογική, που θα κάνει δυσκολότερα τα πράγματα.
Γ
ια αυτούς λοιπόν ένας δρόμος υπάρχει για να τοποθετηθούν στη χώρα: η ύπαρξη κάποιας μορφής προληπτικής στήριξης μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος. Δεν έχει σημασία αν θα είναι η γραμμή ECCL ή κάποια άλλη, σημασία έχει να υπάρχει. Και δεν χρειάζεται να περιμένουμε ως τον Αύγουστο, την τελευταία στιγμή, για να συμφωνήσουμε με τους εταίρους. Θα πρέπει να γίνει γρήγορα, τώρα που το κλίμα είναι θετικό και οι επενδυτές ζεστοί να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα.
Αυτό άλλωστε εξυπηρετεί και τα σχέδια της κυβέρνησης για επιστροφή της χώρας στις αγορές. Η ύπαρξη της γραμμής στήριξης διευκολύνει το σχέδιο για «καθαρή έξοδο» στις αγορές αφού πιο εύκολα μπορεί να σταθεί η χώρα εκεί αν έχει τις πλάτες των εταίρων της από ό,τι να είναι εξ αρχής μόνη της απέναντι στην τεράστια «δύναμη πυρός» των αγορών.
Θα πρέπει λοιπόν να γίνει άμεσα κατανοητό ότι όπως τα μνημόνια ήταν αναγκαία προκειμένου να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, έτσι και το δίχτυ ασφαλείας με τη μορφή πιστωτικής γραμμής στήριξης είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του θετικού επενδυτικού κλίματος για τη χώρα που θα οδηγήσει στην ανάκαμψη και στην ανάπτυξη της οικονομίας.
