Η ιστορία είναι γνωστή! Πρώτα ασκήθηκε εκ μέρους του κ. Μουζάλα μια νομικά αβάσιμη αίτηση ακύρωσης εναντίον της απόφασης που είχε χορηγήσει άσυλο στον τούρκο αξιωματικό Σουλεϊμάν Οσκαϊνακτζί.
Επειτα έπεσε η ανεύθυνη ιδέα –κατά τη γνώμη μου –από τον υπουργό Δικαιοσύνης να αναλάβει η Ελλάδα την εκδίκαση των αδικημάτων των οκτώ τούρκων στρατιωτικών (κάτι που απέκρουσε έμμεσα και η ίδια η Τουρκία).
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ιδέα τούτη του υπουργού Δικαιοσύνης δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί. Γιατί; Γιατί η αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων να δικάσουν και εγκλήματα τα οποία τελέστηκαν στην αλλοδαπή αφορά προεχόντως τις αξιόποινες εκείνες πράξεις οι οποίες στρέφονται κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας (είναι η λεγόμενη αρχή της «παγκόσμιας δικαιοσύνης»).
Τέτοια απεχθή εγκλήματα είναι η πειρατεία, το δουλεμπόριο, η τρομοκρατία κ.λπ. (άρθρο 8 του ΠΚ).
Ωστόσο τα αδικήματα τα οποία επιρρίπτονται στους τούρκους αξιωματικούς δεν προσβάλλουν ουδόλως την παγκόσμια δικαιοσύνη.
Το τελευταίο επεισόδιο αυτού του «αξιακού κατήφορου» είναι η απόφαση του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών –για θέματα αλλοδαπών –με την οποία διατάχθηκε η εκ νέου κράτηση του Σουλεϊμάν Οσκαϊνακτζί.
Τυπικά η απόφαση του αστυνομικού διευθυντή στηρίζεται στο άρθρο 46 του Ν. 4375/2016. Ουσιαστικά όμως αυτό που εκπλήσσει είναι η πλήρης έλλειψη αιτιολογίας!
Ετσι ο αστυνομικός διευθυντής διατάσσει την κράτηση επειδή εικάζει, εντελώς αόριστα, ότι ο Σουλεϊμάν Οσκαϊνακτζί «συνιστά σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας» και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να αξιολογείται ότι ενδεχόμενα θα επέμβουν πρόσωπα από την αλλοδαπή (εννοώντας πιθανώς τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας)!
Λίγο έως πολύ η απόφαση του αστυνομικού διευθυντή επαναλαμβάνει το επαίσχυντο «κυβερνητικό αφήγημα» που εξέθεσε ο κ. Μουζάλας, δηλαδή ότι οι οκτώ τούρκοι αξιωματικοί είναι με μεγάλη πιθανότητα «πραξικοπηματίες».
Και όλα αυτά όταν ο Αρειος Πάγος με το βούλευμα 139/2017 είχε αποφανθεί ότι δεν υπήρχαν πραγματικά γεγονότα ή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία να καταδεικνύουν τη συμμετοχή των τούρκων αξιωματικών στο πραξικόπημα.
Το συμπέρασμα; Η ντροπή για την κυβέρνηση Τσίπρα από τέτοιες μεθοδεύσεις που παραβιάζουν κρίσιμα ατομικά δικαιώματα είναι «επονείδιστη» (για να θυμηθώ λίγο αυτά που έλεγε ο νεαρός Καρλ Μαρξ)!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
