Παραμονή Πρωτοχρονιάς σε φιλικό σπίτι. Η χαρτοπαιξία κομμένη, κατ’ απαίτηση των κυριών. Μένει η πολιτική συζήτηση.
Ενας έθιξε το όνομα του ακατονόμαστου γείτονα (χάρμα η «Μαρδακία!»), άλλος μόλις είχε ακούσει για τον έξαλλο Ραβίνο. Κάποιος θυμήθηκε την Μποφίλιου.
«Α!» είπε ο φιλόσοφος της παρέας, «η Μποφίλιου μού θύμισε τον Επιμενίδη».
«Ποιος ήταν ο Επιμενίδης;» ρώτησε η παρέα.
«Η Μποφίλιου δήλωσε ότι «η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια δικτατορία». Η φράση αυτή είναι σαν το περίφημο λογικό παράδοξο του Επιμενίδη. Το οποίο ακόμη παραμένει άλυτο. Ούτε οι πιο ψαγμένες αναλύσεις μαθηματικής λογικής δεν το έχουν επιλύσει.
»Τι είχε πει (κατά την παράδοση) ο Επιμενίδης ο Κρης; Τρεις φοβερές λέξεις. «Πας Κρης ψεύστης». Προσοχή όμως: εφόσον ο Επιμενίδης ήταν Κρης, έλεγε ψέματα. Αρα ο κάθε Κρητικός ήταν ειλικρινής –και ο Επιμενίδης έλεγε την αλήθεια. Αρα…
»Τι σχέση έχει με αυτό το παράδοξο η φράση της Μποφίλιου; Μα και εδώ έχουμε αυτόματη αντίφαση και αυτοαναίρεση. Από τη στιγμή που ζεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και λες δημόσια πως είναι δικτατορία, έχεις ήδη αποδείξει ότι δεν είναι. Διότι σε οποιαδήποτε πραγματική δικτατορία αρθρώσεις μια τέτοια φράση, ούτε ακούγεται, ούτε δημοσιεύεται –κι εσένα σε τρώει το σκοτάδι.
»Ομως η καλή μας τραγουδίστρια, εκτός από μερικά αιχμηρά σχόλια στο Internet, άλλες συνέπειες δεν υπέστη. Αρα μάλλον ζει σε μια περιοχή του πλανήτη που σέβεται την ελευθερία του λόγου και πολλά άλλα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι αυτό το πολίτευμα «δικτατορία» δεν το λες.
«Σκέψου τώρα να πας σε μια πραγματική δικτατορία –π.χ. Βόρεια Κορέα –και να πεις τέτοια πράγματα…» σχολίασε κάποιος.
«Είπε και άλλα η λαλίστατη» συνέχισε ο φιλόσοφος. «Οπως ότι είναι τροτσκίστρια.
»Ανέκαθεν με ενοχλούσαν οι πιστοί που δεν γνωρίζουν την πίστη τους. Π.χ. οι χριστιανοί που σταυροκοπιούνται, χωρίς να έχουν ποτέ διαβάσει την «Επί του Ορους Ομιλία». Οσο για τον Τρότσκι, η μόνη φράση του που επαληθεύθηκε ιστορικά ήταν αυτή που απηύθυνε στους Μενσεβίκους στις 25 Οκτωβρίου του 1917: «Τώρα ανήκετε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας». Εκεί πλέον ανήκουν και όλοι οι θεωρητικοί της μεγάλης επανάστασης, που ονειρεύεται η ωραία Νατάσα…
»Στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν σπούδαζα στη Δυτική Γερμανία, είχαμε διαπιστώσει πως οι Ανατολικοί λογόκριναν ακόμα και τον Μαρξ! Στις εκδόσεις του που αγοράζαμε λόγω φθήνιας (δεν υπήρχε ακόμη το Τείχος) έλειπαν φράσεις. Ας αφήσουμε που ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του, τα «Χειρόγραφα» του 1844, ήταν μόνιμα σε έλλειψη στα Ανατολικά βιβλιοπωλεία (δεν ήταν πολύ… ορθόδοξο). Αντίθετα, τα βιβλία των ντόπιων απαράτσικ προσφέρονταν τζάμπα και άφθονα. (Οταν ξαναπήγα, το 1987, τα έργα του Χόνεκερ, χρυσόδετα, κάλυπταν ολόκληρο τοίχο με ράφια.)
»Αυτό θα πει δικτατορία, αγαπητή Νατάσα. Να λογοκρίνεις και τη δική σου Βίβλο. Πολλά στραβά έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους στον κόσμο όπου γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λένε οι φίλοι σου στο ΚΚΕ (το οποίο ψηφίζεις) ότι αυτή είναι απλώς η επιφάνεια, ενώ στη βάση συνεχίζεται η εκμετάλλευση και καταπίεση του λαού. Ξεχνάνε να πούνε πως στα καθεστώτα τα οποία νοσταλγούν και η εκμετάλλευση συνεχιζόταν (ακόμα χειρότερη: ρώτα για τη «νομενκλατούρα») και η καταπίεση με πλήρη ανελευθερία. Μια φράση σαν τη δική σου οδηγούσε κατευθείαν στα γκούλαγκ. Ως τώρα, κομμουνισμός και δημοκρατία δεν συνυπήρξαν ποτέ».
«Και ένα υστερόγραφο» έκλεισε την δημηγορία του ο φιλόσοφος: «Ας μην ξαναπεί στους συντρόφους εκεί ότι είναι τροτσκίστρια. Ο Στάλιν (τον οποίο αποκατέστησαν) έβαλε τον Μερκαντέρ να δολοφονήσει τον Τρότσκι. Οπως άλλωστε εκκαθάρισε και όλους τους άλλους ηγέτες της επανάστασης…».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
