Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, η Ελλάδα αντιμετώπισε πολύ σοβαρά προβλήματα στη διεθνή της ισορροπία όχι από εθνικά θέματα ή από τριβές σε διακρατικές σχέσεις (αυτές ήρθαν ως επακόλουθο) αλλά απο την εσωτερική τρομοκρατία με διεθνείς ιδίως στόχους, καθώς και από την πολύ πιο ξεχασμένη σήμερα αδυναμία της να πράξει το αυτονόητο: να εξασφαλίσει την ύπαρξη ασφαλών διεθνών αεροδρομίων στο έδαφός της.
Ηταν η εποχη που ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Ρήγκαν είχε χαρακτηρίσει το Ελληνικό “ξέφραγο αμπέλι”, αλλά και η εποχή που ένας συνδικαλιστής είχε κατεβάσει το ρεύμα βράδυ στον αεροδιάδρομο με αποτέλεσμα αυτός να πέσει στο σκοτάδι την ώρα που ένα αεροσκάφος των Αυστριακών Αερογραμμών προσγειωνόταν. Χάρη στην ετοιμότητα του κυβερνήτη του, ο οποίος απέφυγε την καταστροφή στο παρά ένα, δεν υπήρξαν θύματα και η Ελλάδα δεν υπέστη τα χειρότερα.
Τέτοια… “ακτιβιστικά” φαινόμενα είχαν μείνει στο παρελθόν μέχρι που, το τελευταίο διάστημα, έχουν πυκνώσει οι επιθέσεις σε πρεσβείες στην Αθήνα. Εγιναν, πριν από κάποιο καιρό στην Αμερικανική πρεσβεία και στη Γερμανική πρεσβευτική κατοικία, ενώ πιο πρόσφατα έγιναν κατά της Ισπανικής και, τώρα, της Ισραηλινής πρεσβείας.
Οι δύο πρώτες, ήταν επιθέσεις με όπλα. Οι δύο επόμενες ήταν άλλου τύπου. Όμως όλες είναι εξίσου επιβλαβείς για την Ελλάδα.
Αυτό θα έπρεπε να το έχει στο μυαλό του ο αρμόδιος υπουργός κ. Τόσκας, ο οποίος διατύπωσε χθες δύο εντυπωσιακά καινοφανείς απόψεις. Η πρώτη, μιλώντας για την ομάδα “Ρουβίκωνας”: «Η ομάδα αυτή παίζει στα όρια της νομιμότητας και όταν την υπερβαίνει το πληρώνει και θα το πληρώσει και αυτή τη φορά», όπως είπε. Ομως τι εννοεί “το πληρώνει”; Πότε το πλήρωσε, όταν λειτουργεί ανενόχλητη όπως και όποτε το επιθυμεί;
Η δεύτερη άποψη διατυπώθηκε σχετικά με την επίθεση στο Εφετείο με βόμβα και πυροβολισμό με καλάσνικοφ εναντίον αστυνομικού, όπως όλα δείχνουν, από την ομάδα “ΟΛΑ”. Ο κ. Τόσκας είπε ότι «θα έχει την κατάληξη που είχαν και άλλες τρομοκρατικές ομάδες. Θα συλληφθούν αργά ή γρήγορα». Ξεχνά όμως ο υπουργός ότι μέχρι να γίνει αυτό, η ζημιά που μπορεί να έχει προκληθεί ενδέχεται να είναι τεράστια, όπως ακριβώς συνέβη και στο παρελθόν. Οπότε η αντίληψη ότι κάποια στιγμή θα συλληφθούν, δείχνει περισσότερο μια μεταφυσική ηρεμία παρά την αγωνία που θα έπρεπε να διέπει την κυβέρνηση.
Υπάρχει όμως και χειρότερο: Σε μία κρίση… γαλαντομίας που ελάχιστα συνάδει με υπουργό αρμόδιο για την ασφάλεια σε πολιτισμένη χώρα, ο κ. Τόσκας διαχώρισε τον ακτιβισμό εντός των ορίων της νομιμοτητας, όπως είπε, με άλλες πράξεις που έχουν τη μορφή επιθέσεων.
Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς το εξής: όταν πρόκειται για την ίδια ομάδα που κάνει και το ένα και το άλλο, τι λογική είναι αυτή; Δηλαδή, αν βρουν μια ομάδα να πετάει προκηρύξεις μέσα σε ένα υπουργείο ή σε ένα δικαστήριο, θα της πουν… περάστε ελεύθερα, είναι απλός ακτιβισμός, συμφωνούμε, όταν ξέρουν ότι πρόκειται για ομάδα που πραγματοποιεί επιθέσεις; Τι μήνυμα στέλνει αυτή η λογική και σε ποιούς;
Τέλος, είπε και κάτι ακόμα, φέρνοντας ως παράδειγμα τα Εξάρχεια, για τα οποία είναι, προφανώς, ο μόνος Ελληνας ο οποίος αισθάνεται οτι τα πράγματα πάνε καλά: είπε ότι σήμερα η Αστυνομία ενεργεί με “χειρουργικό τρόπο” και όχι παράνομα όπως παλιότερα. Τι ακριβώς εννοούσε; Και, επιπλέον, έχει άραγε ρωτήσει την ίδια την αστυνομία, όπως φυσικά και τους πολίτες, τι πιστεύουν για όλα αυτά; Πολύ περίεργα μας τα λέει ο κ. Τόσκας…
