Είναι κατανοητή η προσπάθεια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να εμφυσήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας στη χώρα, τώρα που λογικά –και αν δεν προκύψει κάποιο έκτακτο γεγονός –μπαίνουμε στην τελευταία φάση της τραγωδίας που βιώνει η Ελλάδα εδώ και μία οκταετία. Εχει δεχθεί ένα πλήθος επικρίσεων για τις πολιτικές που ακολούθησε στα σχεδόν τρία χρόνια που κυβερνάει, πληρώνει με σοβαρές απώλειες το έλλειμμα αξιοπιστίας έναντι των όσων δεσμεύθηκε ότι θα κάνει και εκείνων που στην πραγματικότητα έκανε· λογικό είναι τώρα που οδεύουμε προς την έξοδο από το τούνελ να θέλει να δημιουργήσει συνθήκες αισιοδοξίας, τόσο απαραίτητες για τη δική του παρουσία στο πολιτικό προσκήνιο.
Αλλά είναι τέτοια η σπουδή που το κάνει και είναι τόσο μεγάλες οι δόσεις που χρησιμοποιεί, ώστε να δημιουργούνται, ανακλαστικά, έντονες αμφισβητήσεις για το αν πραγματικά δικαιολογούνται και οι υψηλοί τόνοι, αλλά και αυτή καθ’ εαυτήν η αισιοδοξία ότι, επιτέλους, τέλος με τα μνημόνια και τη λιτότητα.
Διότι μια προσεκτική και πέρα από οποιεσδήποτε ωραιοποιήσεις ανάλυση της κατάστασης δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Ούτε η απαλλαγή από τα μνημόνια έρχεται άμεσα, ούτε το τέλος της λιτότητας διαφαίνεται, ούτε, πολύ περισσότερο, περίπτωση να επιστρέψει το επίπεδο διαβίωσης του λαού στα προ των μνημονίων επίπεδα υπάρχει.
Τι υπάρχει; Μια μικρή προσδοκία ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά ως τον Αύγουστο του επόμενου χρόνου και εν συνεχεία με μικρά βήματα θα καταφέρει η χώρα να ξεφύγει από τη θανατηφόρα περιδίνηση της κρίσης. Και πάντα υπό επιτήρηση, για να μην εκτροχιαστεί πάλι η κατάσταση και βρεθούμε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε όλο αυτό, στο 2009.
Αυτή είναι η αλήθεια και όποιος την παραγνωρίζει υπηρετεί σκοπιμότητες που προφανώς δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα, οικονομική και κοινωνική, της χώρας.
Και ποιες μπορεί να είναι οι σκοπιμότητες αυτές; Κατά τη γνώμη μου, η δημιουργία συνθηκών ευνοϊκών για το πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης, για όποτε αποφασίσει να προσφύγει σε εκλογές. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος όλου αυτού του κλίματος αισιοδοξίας που καλλιεργείται εδώ και λίγο καιρό, προεξάρχοντος του κ. Τσίπρα, και που δεν δικαιολογείται από τα στοιχεία που συνθέτουν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Τον ενδιαφέρει; Ποσώς. Εκείνο που επιδιώκει είναι ο τίτλος του «Πρωθυπουργού που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ