Πρόωροι επικήδειοι

Την περασμένη Τετάρτη και με ελάχιστες ώρες διαφορά, ο Πρόεδρος της Βουλής (πρώτος) και ο Πρωθυπουργός (μετά) έκαναν δύο παρεμβάσεις.

Ο πρώτος μίλησε στη Βουλή.

Ο δεύτερος έδωσε συνέντευξη στην ΕΤ3, σε έναν υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ που (αν κατάλαβα καλά) εργάζεται ως δημοσιογράφος.

Φαινομενικά οι δύο παρεμβάσεις δεν είχαν κάτι κοινό. Επί της ουσίας, όμως, απέπνεαν την ίδια αίσθηση: θύμιζαν πρόωρους πολιτικούς επικήδειους.

Δύο πολιτικοί επιχείρησαν (ίσως υποσυνείδητα) να φιλοτεχνήσουν το άλλοθι της ήττας τους. Να αναζητήσουν δικαιολογίες και να διεκδικήσουν ελαφρυντικά.

Κατ’ αρχήν δεν θυμάμαι άλλη κυβέρνηση να αποδέχεται τόσο ρητά ότι δεν κάνει εκλογές διότι θα χάσει.

Κάποιοι τους πολεμούν «όσο καμία άλλη κυβέρνηση» (Τσίπρας). Ποιοι;

Εκείνοι «που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και σήμερα μας κουνούν το δάχτυλο» (Τσίπρας).

Και γιατί το κάνουν;

Με άλλα λόγια, εκείνοι που θέλουν εκλογές για να φύγει η κυβέρνηση είναι οι «πολλοί» με τις offshore!

Δεν ξέρω αν οι ομιλούντες γνωρίζουν τι είναι offshore, ούτε πόσοι συμπατριώτες μας δραστηριοποιούνται στα Μπαρμπέιντος.

Δυσκολεύομαι όμως να φανταστώ ότι το 80%-85% των Ελλήνων που απορρίπτει την κυβέρνηση είναι ιδιοκτήτες υπεράκτιων εταιρειών ή ότι κάποιοι ολιγάρχες διαφεντεύουν τόσο κόσμο!

Είναι μάλλον μια εύκολη αλλά καθόλου πειστική δικαιολογία στο «γιατί χάνουμε».

Ο Πρόεδρος της Βουλής αποδίδει ευθύνες σε κάποιο «αφήγημα της προπαγάνδας ότι όλοι ίδιοι είμαστε». Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν τους κατηγορεί ότι «είμαστε όλοι ίδιοι», αλλά ότι η κυβέρνησή τους είναι η χειρότερη που είχαμε ποτέ.

Ο Πρωθυπουργός απαντά λέγοντας «όλοι κάνουμε λάθη (…) αλλά κανείς δεν μας πιστώνει ιδιοτέλεια».

Η διατύπωση ακούγεται ως επίκληση ελαφρυντικού. Αλλά ποιο ακριβώς είναι το ελαφρυντικό;

Διότι είναι προφανές ότι «όλοι κάνουμε λάθη». Αλλά δεν γνωρίζω κανέναν προκάτοχο του Τσίπρα στον οποίο να πιστώνεται (σ.σ. «χρεώνεται» ήθελε, υποθέτω, να πει…) ιδιοτέλεια.

Απορία λοιπόν. Υπήρξε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας που να κυβέρνησε όχι μόνο με λάθη «που όλοι κάνουμε», αλλά και με ιδιοτέλεια;

Ποιος; Οι Καραμανλήδες; Οι Παπανδρέου; Ο Σημίτης; Ο Ράλλης; Ο Μητσοτάκης; Ο Σαμαράς; Ποιος είναι ο ιδιοτελής; Γιατί δεν τον ονοματίζει ο Πρωθυπουργός;

Με τι είδους ιδιοτέλεια κυβέρνησε αυτός ο ακατονόμαστος; Τα άρπαξε;

Ή απλώς (όπως είπε ο Πρωθυπουργός για τον Πρόεδρο της ΝΔ) «κουβαλάει πολλά βαρίδια»; Ποια είναι αυτά;

Τελικά, δηλαδή, με ποια ελευθερία ο Πρωθυπουργός φορτώνει όλους, τους παλιούς και τους νέους, με ευτελείς υπαινιγμούς και ανομολόγητες υποψίες;

Και μάλιστα χωρίς προφανές αντίκρισμα. Σύμφωνα με την τελευταία μέτρηση της MRB, μόνο το 5% αξιολογεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά ως σημαντικό πρόβλημα για τη χώρα.

Ο υπόνομος στέρεψε, αλλά δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλο ρεπερτόριο. Διότι τελικά αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης: ο τρόπος που σκέπτεται.

Αντί να κοιταχτεί στον καθρέφτη, αντί να προσπαθήσει να κατανοήσει γιατί την απορρίπτει η μεγάλη πλειοψηφία, φωνάζει «μας κάνουν πόλεμο οι offshore».

Ετσι χάνει κάθε πιθανότητα ανόρθωσης και ανάκαμψης. Διότι, αν δεν καταλάβεις πραγματικά τι συμβαίνει, αποκλείεται να αλλάξεις εκείνο που πρέπει.

Και τότε τι σου μένει;

Να εκφωνείς πρόωρους επικήδειους ψάχνοντας δικαιολογίες και ελαφρυντικά για την ήττα σου.

Πράκτορας!

Η αποκάλυψη του υπουργού Εξωτερικών ότι η επίσκεψη Ερντογάν κατέληξε σε φιάσκο επειδή τον πήγε σε λάθος κανάλι ο τούρκος παραγωγός του «Survivor» με γέμισε υποψίες.
Θυμήθηκα δηλαδή ότι προ μηνός ο υπουργός Αμυνας είχε αποδώσει τις αποκαλύψεις για τις πωλήσεις όπλων στη Σαουδική Αραβία σε κάποιον «πράκτορα της ΜΙΤ», δηλαδή της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.
Από τότε βεβαίως «ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα» – ο πράκτορας…

Και γι’ αυτό προκύπτει το εύλογο ερώτημα: μήπως ο πράκτορας κι ο παραγωγός είναι το ίδιο πρόσωπο;
Μήπως δηλαδή ο πράκτορας «καρφώνει» τον Καμμένο και τον Κοτζιά αλλά στα ρεπό του γυρίζει το «Survivor»;
Είμαι βέβαιος ότι οι υπουργοί ερευνούν ήδη το ζήτημα!