Το ζήτημα αυτό δεν βρίσκεται στην επικαιρότητα. Όμως πριν από λίγες ημέρες ο υπεύθυνος του τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Λάμπρου έδωσε μια συνέντευξη. Σε αυτή υποστήριξε ότι η ενδεχόμενη άρνηση παροχής άδειας στον τρομοκράτη της 17 Νοέμβρη Κουφοντίνα θα ήταν μια πράξη ανάλγητη , κοντόφθαλμη και εκδικητική!
Ενόψει αυτού του γεγονότος θα ήθελα σύντομα να διατυπώσω τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
1 «Οι τύψεις συνείδησης ».Πριν από ενάμιση περίπου αιώναο Φρειδερίκος Ένγκελς, καταδίκαζε τους Ιρλανδούς Feniansγια την τοποθέτηση μιας βόμβας στο WestminsterHall , επειδή θα έθετε σε κίνδυνο τις ζωές αθώων ανθρώπων.
Αντίθετα ο αρχιτρομοκράτης Κουφοντίνας δεν ένοιωσε ποτέ την «τυραννία της μεταμέλειας» για τα θύματά του, γιατί είχε μια «ερωτική σχέση» με τη βία και επειδή δεν αντιλαμβανόταν ότι η πολιτική στα δυτικάκοινοβουλευτικά καθεστώτα δεν είναι ποτέ συνυφασμένη με την ένοπλη δράση .
2 «Το νομικό καθεστώς». Μέσα στο πλαίσιο αυτό το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής: Θα μπορούσε να αξιολογηθεί το παραπάνω γεγονός , δηλαδή το ότι ο Κουφοντίνας μετά την καταδίκη του δεν εξέφρασε ποτέ «μετάνοια» για την προγένεστερη δολοφονική του δράση;
Άμεσα το άρθρο 55 του ισχύοντος Σωφρονιστικού Κώδικα ( ν. 2276/1999) δεν το απαιτεί. Και ο Συνήγορος του Πολίτη έχει διατυπώσει την άποψη,ότι πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν τα επίμαχα κριτήρια (Ειδική έκθεση 369/2008 ).
Έμμεσα όμως είναι αδύνατο να μη σταθμιστεί η έλλειψη μεταμέλειας του οποιουδήποτε Κουφοντίνα για τον ακόλουθο λόγο: Γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να «λειτουργήσει» το βασικό κριτήριο!
Δηλαδή του εάν οι καταδικασθέντες θα κάνουν «κακή χρήση» της αδείας τους,οπότε τότε σταθμίζεται και η «προσωπικότητα του καταδίκου» .
Όμως είναι δυνατό να αξιολογηθεί η «προσωπικότητα» του οποιουδήποτε αυτουργού ιδιαίτερα βαρέων εγκλημάτων, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι δεν μετάνοιωσε ποτέ για τα τη δολοφονική του δράση στο παρελθόν;
Και πόσο βέβαιοι είμαστε-ως έννομη τάξη- ότι ο κάθε Κουφοντίνας δεν θα «ξανασυνδεθεί ερωτικά» με την ένοπλη δράση , προκαλώντας αφόρητη ανασφάλεια στην κοινωνία ( ειδικά στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής χρεοκοπίας);
Επομένως με βάση τον ισχύοντα Σωφρονιστικό Κώδικα θα μπορούσε κάλλιστα να μη είχε δοθεί άδεια στον Κουφοντίνα!
Πάντως ο Υπουργός της Δικαιοσύνης( αντί να αντιδικεί απαράδεκτα με τους συγγενείς των θυμάτων της 17 Νοέμβρη) θα ήταν καλύτερο να οριοθετήσει πιο ευκρινώς το νομοθετικό καθεστώς και εάν θέλει μια πιο «καθαρή λύση» να εξαιρέσει από το σύστημα των αδειών τους ηγέτες των τρομοκρατικών οργανώσεων , όπως ακριβώς ισχύει σήμερα καιγια τους εγκληματίες της εσχάτης προδοσίας (:χουντικούς).
Έτσι δεν θα θίγεται – για τους υπόλοιπους κρατουμένους-και ο πολύτιμος θεσμός των αδειών, γιατί οι άδειες συνιστούν «βαλβίδες εκτόνωσης» των εντάσεων που συνεπάγεται ο ποινικός καταναγκασμός.
Συμπέρασμα; Ίσως για τον Κουφοντίνα να ισχύει τελικά αυτό που λένε οι «Στρίγγλες» στον αιματοβαμμένο Μάκβεθ( Σαίξπηρ):
« Ούτε τη νύχτα, ούτε το πρωί ύπνο δεν θα χορτάσει, σημαδεμένος πια θα ζει»!
Όμως ο υπεύθυνος του Τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει διαφορετική γνώμη!
O κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
kalfelis@law.auth.gr
