Το φάντασμα ενός απίστευτου πολιτικού αυταρχισμού πλανιέται πάνω από την Ελλάδα! Και η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τσίπρα φαίνεται ότι βλέπει τους πολιτικούς της αντιπάλους και τους δημοσιογράφους ως «εσωτερικούς εχθρούς» οι οποίοι εν ανάγκη πρέπει να πάνε και στη φυλακή, ώστε να μην ασκήσουν έναν στοιχειώδη έλεγχο πάνω στις πράξεις της!
Ετσι –λόγω της σκοτεινής υπόθεσης της πώλησης πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία –το υπουργείο Εξωτερικών με μια πρωτοφανή ανακοίνωση απειλεί να ενεργοποιήσει το άρθρο 146 του Ποινικού Κώδικα που αφορά την «παραβίαση μυστικών της Πολιτείας» (για όσους αποκαλύπτουν «απόρρητα έγγραφα» κατά την υποκειμενική άποψη της κυβέρνησης, τα οποία αφορούν την επίμαχη υπόθεση)!
Και θα ήθελα σύντομα να διατυπώσω τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
1. Το παραπάνω έγκλημα απαιτεί ο δράστης να έχει «πρόθεση» να ζημιώσει τα διεθνή συμφέροντα της Ελλάδας μέσω της γνωστοποίησης απόρρητων κρατικών εγγράφων σε ξένες κυβερνήσεις. Είναι δυνατόν να πιστεύουν κάποιοι κύκλοι της κυβέρνησης, παρανοϊκά, ότι υπάρχει Ελληνας που έχει τέτοιον απεχθή στόχο; Αν φθάσαμε σε αυτό το σημείο, τότε προφανώς δεν έχουμε μέλλον ως έθνος!
2. Στο πλαίσιο του ανωτέρω εγκλήματος αρμόδια για να κρίνει ποιο αποτελεί κρατικό μυστικό είναι η κυβέρνηση, διά μέσου είτε του Πρωθυπουργού είτε του αρμόδιου υπουργού. Ομως η κρίση τούτη –όπως λέγεται στη νομική γλώσσα –δεν αποτελεί «εξωτερικό του αξιόποινου» ούτε δεσμεύει το αρμόδιο δικαστήριο να κρίνει ότι δεν υπήρχε στην περίπτωση τούτη κρατικό μυστικό (ΑΠ 1535/2008).
Γιατί κάνω αυτή την παρατήρηση; Γιατί κάλλιστα είναι δυνατόν η κυβέρνηση να επικαλείται σκόπιμα και παραπλανητικά «κρατικά μυστικά», ενώ δεν υπάρχουν τέτοια (απλώς για να αποφύγει τον εξονυχιστικό έλεγχο, ώστε να μη διερευνηθεί στην ανωτέρω υπόθεση της πώλησης πολεμικού υλικού εάν έγιναν παράνομες πράξεις, εάν βλάφθηκε το Ελληνικό Δημόσιο κ.λπ.).
Υπενθυμίζω επίσης ότι το περίφημο «κρατικό μυστικό» επικαλούνταν πολλές φορές προσχηματικά και η administration του Τζορτζ Μπους στην Αμερική για να καλύψει κρυφά προγράμματα εκλεπτυσμένων μεθόδων βασανιστηρίων τα οποία διενεργούσε η διαβόητη CΙΑ σε άγνωστους τόπους («Torture and Its Psychological Aftermath», «The New York Times»).
3. Τέλος, το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κατοχυρώνει το δικαίωμα πληροφόρησης της κοινής γνώμης για θέματα τα οποία αφορούν το δημόσιο συμφέρον! Και η υπόθεση τούτη πώλησης πολεμικού υλικού αφορά σίγουρα το δημόσιο συμφέρον!
Συμπέρασμα; Η κυβέρνηση αγγίζει το όριο ενός επικίνδυνου πολιτικού αυταρχισμού για να προστατεύσει το «ασήμαντο» κομματικό της συμφέρον!
ΥΓ.: Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο υπουργός Αμυνας στο Twitter ισχυρίζεται ότι τα μέλη τουλάχιστον της Επιτροπής της Βουλής για τους Εξοπλισμούς θα έχουν πρόσβαση στα «απόρρητα έγγραφα». Ομως και μόνο η επίκληση του Ποινικού Κώδικα δείχνει πώς βλέπει τους αντιπάλους της και τον Τύπο η κυβέρνηση!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ. kalfelis@law.auth.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
