Και ανίκανοι και ανεύθυνοι;

Το Αύγουστο κάηκε η Ανατολική Αττική. Τον Σεπτέμβριο καταστράφηκε ο Σαρωνικός. Τον Νοέμβριο πνίγηκε η Δυτική Αττική.

Δεν τους λες και γουρλήδες. Σίγουρα όμως τους λες ανίκανους.

Μια εξήγηση είναι ότι όλα τα ακραία φυσικά φαινόμενα έπεσαν ξαφνικά πάνω στο κεφάλι μιας περιφέρειας την οποία (κατά διαβολική σύμπτωση) κυβερνά ο Τσίπρας και διοικεί η Δούρου.

Οτι δηλαδή μας έβαλαν στο μάτι αλλεπάλληλες θεομηνίες και… τι να κάνουμε; Κανείς δεν ευθύνεται για το αδύνατο, που λένε και οι Γάλλοι.

Η άλλη εξήγηση όμως είναι ότι ποτέ άλλοτε η χώρα δεν διοικήθηκε από ένα τέτοιο συνονθύλευμα άχρηστων και ανίκανων ανθρώπων.

Να μην ξεχάσω: και ανεύθυνων!

Πρώτη τους έγνοια σε κάθε στραβή δεν είναι πώς θα αντιμετωπίσουν τη στραβή, αλλά πώς θα βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους. Πάντα φταίει κάποιος άλλος!

Δεν είναι τυχαίο ότι σε τρία (σχεδόν) χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχει ποτέ παραιτηθεί κανείς και για το παραμικρό.

Δ

εν μπορεί. Ακόμη και με τα δικά τους κριτήρια, όλο και κάποιο λάθος ή στραβό θα έχει γίνει.

Αλλοί αυτοί τίποτα. Κολλημένοι στις καρέκλες. Ο Παππάς υπέστη τη συντριβή που όλοι γνωρίζουμε με τις τηλεοπτικές άδειες και έμεινε στη θέση του.

Τα ίδια ο Καμμένος, ο Σκουρλέτης, ο Κουρουμπλής, ο Τόσκας, ο Σταθάκης, ο Σπίρτζης σε αντίστοιχες περιπτώσεις… Ποτέ δεν φταίει κανείς, ποτέ δεν ευθύνεται κανείς. Και ο κάθε φταίχτης νοιάζεται μόνο να φορτώσει κάπου αλλού τις προφανείς δικές του ευθύνες.

Τώρα πληροφορηθήκαμε από μια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ πως για τη Δυτική Αττική φταίει η… κλιματική αλλαγή.

Να της πει κάποιος ότι η κλιματική αλλαγή μπορεί ενδεχομένως να φταίει για τις βροχές. Σίγουρα όμως δεν φταίει για τους πνιγμούς. Δεν είναι υποχρεωτικό τα ακραία καιρικά φαινόμενα να συνοδεύονται από εκατόμβες.

Καλώς ή κακώς, στα δημοκρατικά καθεστώτα η ευθύνη των γεγονότων βρίσκεται στην πλάτη της εκάστοτε διοίκησης, κυβερνητικής ή περιφερειακής.

Εξ αντικειμένου. Και εκ των πραγμάτων.

Ακόμη και αν δεχτώ πως κάτι μεταφυσικό συμβαίνει και όλα ξαφνικά πάνε στραβά στον Τσίπρα, το μεταφυσικό δεν αποτελεί ελαφρυντικό.

Και θα είναι ειλικρινά κρίμα αν η πρώτη φορά Αριστερά καταγραφεί στην Ιστορία όχι μόνο ως κράμα ασχετοσύνης και ανικανότητας, αλλά και ως κορυφαία εκδήλωση ανευθυνότητας και ευθυνοφοβίας.