Ο Μεγάλος Βεζίρης υποκλίθηκε βαθιά και περίμενε να του απευθύνει τον λόγο ο Σουλτάνος.
–Τι νέα, Βεζίρη, από το παζάρι;
–Δύσκολα τα πράγματα, πολυχρονεμένε μου!
–Ο λαός δεν με δοξολογεί πια;
–Ο λαός πεινάει. Φτώχεια, μεγάλη φτώχεια!
–Δηλαδή τι κάνουν; Διαμαρτύρονται; Φωνάζουν;
–Μπα, δεν έχουν πια δυνάμεις…
–Σπάνε μάρμαρα; Βάζουν φωτιές;
–Αυτά τα κάναμε εμείς, στους καλούς καιρούς. Τούτοι είναι απελπισμένοι.
–Και πώς φαίνεται η απελπισία τους;
–Με τον χειρότερο τρόπο!
–Δηλαδή τι κάνουν; Τρώνε χώμα;
–Χειρότερα. Ψηφίζουν ΠαΣοΚ, πολυχρονεμένε μου!
–ΠαΣοΚ; Δεν είναι δυνατόν!
–Μάλιστα –ΠαΣοΚ!
–Μα κι εμείς ΠαΣοΚ είμαστε. (Λίγο τραβεστί…)
–Οχι, ξέθαψαν το παλιό ΠαΣοΚ και το ψηφίζουν. Διακόσιες δέκα χιλιάδες!
–Τι λες, μπρε; Διακόσιες δέκα;
–Σηκώθηκαν από τα κρεβάτια όλοι οι συνταξιούχοι και ψήφισαν τη συνταξιούχο!
–Α, είναι πολύ σοβαρά αυτά που μου λες. Κινδυνεύουμε από το φάντασμα του παλιού εαυτού μας. Βάι – βάι – βάι, έφτασαν μέχρις εκεί!
–Εφτασαν, Σουλτάνε μου…
–Πρέπει να αντιδράσουμε! Ετσι που πάμε, θα το χάσουμε το ντοβλέτι.
–Πρέπει, οπωσδήποτε, πολυχρονεμένε μου.
–Να φωνάξεις τους θησαυροφύλακες. Τον Τσακ πασά και τον Χούλια Μπέη. Να ετοιμάσουν εκατοντάδες χιλιάδες πουγκιά με χρυσές λίρες. Θα τα μοιράσουμε στους φτωχούς. Οπου περνάω, λίρες θα βρέχει!
–Μα πού θα τις βρούνε, πολυχρονεμένε μου;
–Θα βάλουμε κι άλλους φόρους!
–Μα δεν έχουν να πληρώσουν τους παλιούς. Και χρωστάμε σε όλον τον κόσμο.
–Αυτοί που μας προμηθεύουν, να πάψουν να ζητάνε λεφτά. Είναι τιμή μεγάλη να πουλάνε στην Υψηλή Πύλη. Οχι και να τους πληρώνουμε από πάνω!
–Ο,τι προστάξεις, πολυχρονεμένε μου. Αλλά πόσο θα αντέξουν;
–Οσο άντεξε και ο γάιδαρος του Ναστραντίν Χότζα. Εμείς να είμαστε καλά! (Ακου, λέει, ψήφισαν ΠαΣοΚ!) Αντε, τρέχα τώρα. Τα πουγκιά!
–Τρέχω! Μα θα προκάνουν;
–Γιατί να μην προκάνουν;
–Πρέπει να τα γεμίζουν ένα-ένα, λόγω κάπιταλ κοντρόλ!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
