Ηκυνική, στα όρια μιας αποκρουστικής παραδοχής, ομολογία των υπουργών Τσακαλώτου και Χουλιαράκη, ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνειδητά αποφάσισε και υλοποίησε την εξοντωτική υπερφορολόγηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, δεν είναι και ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως μια απλή, λογιστικού χαρακτήρα πρακτική με στόχο τη δημιουργία πλεονάσματος. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο βίαιη επιχείρηση αναδιανομής εισοδήματος που έχει επιχειρηθεί μετά τη Μεταπολίτευση.
Διότι και άλλες φορές κυβερνήσεις έχουν καταφύγει στην εύκολη λύση της αύξησης της φορολογίας στα συνήθη υποζύγια, τα οποία είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδα του κρατικού κορβανά. Γρήγορα όμως, ύστερα από ένα ή δύο χρόνια, την εγκατέλειπαν ανακαλύπτοντας ότι αυτή η πρακτική το μόνο που κατάφερνε ήταν ο περιορισμός της κατανάλωσης, η αφυδάτωση της οικονομίας και η εξ αυτής αύξηση της ανεργίας.
Ομως, αυτό που έγινε εφέτος δεν έχει προηγούμενο. Η κυβέρνηση με σχέδιο (ίσως το μόνο που είχε έως τώρα!) επιτέθηκε στη μεσαία τάξη, της αφαίρεσε σημαντικό μέρος των εισοδημάτων της και δημιούργησε ένα πλασματικό πλεόνασμα, για το οποίο και επαίρεται.
Με απίθανες νομικές ακροβασίες και με πρωτοφανή, σε παγκόσμιο επίπεδο, μεθοδολογία, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου εφόρμησε κατά της μεσαίας τάξης και στο μοναδικό ίσως κομμάτι της κοινωνίας που επιζούσε έως τώρα στις συνθήκες της κρίσης, τους μικρομεσαίους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, και τους γονάτισε στους φόρους.
Δεν το έκανε, δε, γιατί το επέβαλε η τρόικα ή το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο που εκείνη ψήφισε το 2015, όχι! Το έκανε για λόγους ταξικούς και ψηφοθηρικούς. Απολύτως!
Οι εξαγγελίες του κ. Τσίπρα για το κοινωνικό μέρισμα που θα μοιράσει σε 1 εκατ. πολίτες στο τέλος του χρόνου δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια απελπισμένη βουτιά στις χειρότερες εποχές του παλαιοκομματισμού, όταν οι κυβερνήσεις κατέφευγαν σε εξαγορά της ψήφου των πολιτών με έωλες ρυθμίσεις ή και κανονική καταβολή χρημάτων.
Με δυο λόγια, βλέποντας ότι η μεσαία τάξη εγκαταλείπει την κυβέρνηση με γοργούς ρυθμούς, αφενός την τιμωρεί με την υπερφορολόγηση, αφέτερου προσπαθεί με τα χρήματα που της αποστά με βιαιότητα να εξαγοράσει ψήφους από τη μεγάλη δεξαμενή των ανέργων, των χαμηλόμισθων και των μικροσυνταξιούχων. Η εποχή των τζουμπέδων μοιάζει να ωχριά μπροστά της…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
