Iδιος λέμε πως είναι ο κόσμος, αλλά αλλιώς τον βλέπει ο καθένας. Ιδιαίτερα αν βρίσκεται σε κάποια ιδιαίτερη κατάσταση. Δεν αναφέρομαι σε εξωτερικά γεγονότα αλλά σε εσωτερικές διαθέσεις. Αλλιώς βλέπει το ίδιο σκηνικό μπροστά του ο πεινασμένος κι αλλιώς ο χορτάτος, αλλιώς ο νέος κι αλλιώς ο γέρος. Αλλα προσέχει ο σοφός κι άλλα ο αμόρφωτος.
Και κυρίως άλλα βλέπει ο άρρωστος.
Οι εφημερίδες δεν γράφουν για ασθένειες, παρά μόνο όταν γίνουν επιδημίες που αποτελούν είδηση. Εμφανίζονται σοφοί καθηγητές που δίνουν πληροφορίες και συμβουλές. Ο λαός πρέπει να ενημερωθεί.
Κάποτε έγραψε ο Σεφέρης: «Συλλογίστηκε κανένας τι υποφέρει ένας ευαίσθητος φαρμακοποιός που διανυκτερεύει;».
Και τι τραβάει (γράφω εγώ) ένας ελκοπαθής πολιτικός συντάκτης, που προσπαθεί να βγάλει νόημα από τις ανακοινώσεις και τα non paper του Μαξίμου;
Ο υπερτασικός μετράει την πραγματικότητα με την πίεσή του, ο αλλεργικός με τις αντιδράσεις του, ο καρκινοπαθής με τις χημειοθεραπείες του και ο διαβητικός με την πίκρα του.
Πόσο διαφορετικά θα ερμηνεύσει ένας ιστορικός τις προοπτικές που ξετυλίγονται μπροστά του, αν πάσχει από έστω ήπια κατάθλιψη;
Αλλά εδώ έρχονται οι ψυχίατροι και λένε πως οι δημιουργικοί άνθρωποι (μουσικοσυνθέτες, ποιητές, ζωγράφοι, σκηνοθέτες) είναι συνήθως διπολικοί (αυτοί που παλιά τους λέγαμε μανιοκαταθλιπτικούς).
Και ο Απόστολος Δοξιάδης έχει γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Από την Παράνοια στους Αλγόριθμους» όπου εξετάζει τη στενή σχέση της μαθηματικής ιδιοφυΐας με την ψυχική νόσο –μέσα από τις βιογραφίες των διασημότερων μαθηματικών της εποχής μας.
Πόσες ασθένειες δημιουργούν τον κόσμο μας…
Παίρνουμε πάντα ως κριτήριο έναν άνθρωπο υγιή –στο σώμα και στον νου. Αλλά πόσοι είναι οι πραγματικά υγιείς;
Δεν θα έφτανα στην υπερβολή του Κίρκεγκωρ: «Η ζωή είναι μία ασθένεια προς θάνατον».
Αλλά «ο υγιής» είναι μία αφαίρεση: ακόμη και οι υγιείς δεν είναι ίδιοι μεταξύ τους. Υπάρχει και εκείνος ο ύπουλος «υποκειμενικός παράγων».
Κάποτε μου έγραψε ένας αναγνώστης: «Μα αυτή είναι η υποκειμενική σας άποψη!».
Και του απάντησα: «Γνωρίζετε εσείς μία –έστω μόνο μία –άποψη που να μην είναι υποκειμενική;».
Αυτή θα ήταν η άποψη του Θεού –περί του ονόματος και της υπάρξεως του οποίου ερίζουν πολλοί.
Αυτό το κείμενο το έγραψε ένας σχολιαστής που υποφέρει από άθλιο κρυολόγημα (γελοία αλλά άκρως ενοχλητική νόσος). Επρεπε να το παραδώσει εγκαίρως. Δεν μπόρεσε να επινοήσει κάτι πιο ευχάριστο.
Και ταυτόχρονα αισθάνθηκε την ανάγκη, σε μια υγιή εφημερίδα, να ακουστεί και η φωνή ενός (ελαφρώς) ασθενούς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
