Στη βιογραφία του Φρανσουά Μιτεράν που έγραψε ο Φίλιπ Σορτ αναφέρεται ένα ωραίο περιστατικό.
Τέλη της δεκαετίας του ’60, η γαλλική Κεντροαριστερά δεν είχε ακόμη ενωθεί στο νέο Σοσιαλιστικό Κόμμα κι ο Μιτεράν βρισκόταν «στην απ΄ έξω».
Εξηγεί λοιπόν σε έναν φίλο του πώς θα φτάσει στην εξουσία:
Είναι απλό. Ενώνουμε τους δικούς μας. Διχάζουμε τους άλλους. Και τους κρεμάμε μια κατσαρόλα!
Δεν ξέρω πόσων χρόνων ήταν τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά δεν έχει νόημα: η συνταγή είναι διαχρονική.
Εχουμε μια ΝΔ με συσπείρωση πάνω από 80%-85%, όπου δεν κουνιέται ούτε γάτα.
Εχουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ του οποίου οι μισοί ψηφοφόροι έχουν κουνήσει μαντίλι και οι άλλοι μισοί ψάχνονται αν είναι με τη σημερινή γραμμή ή με τη χθεσινή.
Για την κατσαρόλα φρόντισε προσωπικά ο Καμμένος. Κατσαρόλα με ονοματεπώνυμο.
Ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ποιο από τα στρατηγικά λάθη του Τσίπρα απεδείχθη το πιο καθοριστικό.
Η σπουδή να ρίξει τον Σαμαρά τον Ιανουάριο του 2015; Ή η παράταση της συμμαχίας με τον Καμμένο τον Σεπτέμβριο;
Το πρώτο ασφαλώς κόστισε αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στα ίσα με τις εκλογές.
Το δεύτερο ήταν ωρολογιακή βόμβα.
Οχι λόγω του αμοραλισμού που έκρυβε ο συνεταιρισμός της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» με μια «ψεκασμένη Δεξιά»: ο αμοραλισμός αποτελεί θεμελιώδες χαρακτηριστικό κάθε «ριζοσπαστικής Αριστεράς».
«Το Μεγάλο Deal τώρα δικαιώνεται!» πανηγύριζε ανατριχιαστικά «Η Αυγή» την επομένη που ο Τσίπρας κάλυψε τον Καμμένο στη Βουλή.
Αλλά λόγω του ίδιου του Καμμένου. Ο υπουργός Αμυνας είναι από μόνος του ένα ολόκληρο ρεπερτόριο ασυναρτησίας και παράκρουσης.
Είναι αλήθεια ότι ο Τσίπρας σε καμία στιγμή δεν είχε την ευχέρεια να απαλλαγεί από τον συνεταίρο του. Αλλά ούτε και το επεδίωξε. Εντελώς φυσιολογικά οδηγήθηκε στην ταύτιση.
Σήμερα ο υπουργός Αμυνας με τις συμπεριφορές του αποτελεί τoν αδύναμο κρίκο του ζευγαριού. Εχει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες μετά τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής.
Ο,τι του φορτώνεις, γράφει σε βάρος της κυβέρνησης. Και ο Πρωθυπουργός δεν έχει οδό διαφυγής.
Η αντιπολίτευση το γνωρίζει και θα το εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Χωρίς δισταγμούς και ενδοιασμούς. Χωρίς εκπτώσεις και επιφυλάξεις.
Με τον θόρυβο της κατσαρόλας θα πάμε έως τις κάλπες. Και όσο πιο άδεια είναι τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
