Ενα ώριμο φρούτο

Η παγίωση της δημοσκοπικής πρωτοπορίας της Νέας Δημοκρατίας είναι ίσως το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο που προκύπτει για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την ανάγνωση των τελευταίων ερευνών της κοινής γνώμης. Αλλά είναι μόνο αυτό. Αντιθέτως αν προσεγγίσει κανείς με αντικειμενικότητα και χωρίς φανατισμό ή κομματικό πατριωτισμό τα στοιχεία αυτά, θα αντιληφθεί ότι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πληθαίνουν οι ενδείξεις πως τελματώνει.

Σε μια εποχή που η κυβέρνηση παραπαίει δέσμια της στρατηγικής τού «βλέποντας και κάνοντας», η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει να κεφαλαιοποιήσει παρά ελάχιστα από την οργή του κόσμου.

Λόγος ξύλινος και λόγος κενός, χωρίς σοβαρά επιχειρήματα, και χωρίς, το κυριότερο, σοβαρή, μελετημένη και προπαντός υλοποιήσιμη πρόταση για διέξοδο από την κρίση είναι όσα χαρακτηρίζουν την αντιπολίτευση που ασκεί η Νέα Δημοκρατία.

Θα έλεγε κανείς ότι πρώτα εκείνην πλήττει το δημοσκοπικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί την παγίδευσε στη λογική του «ώριμου φρούτου», την εγκλώβισε στη βεβαιότητα ότι «όπου να ‘ναι πέφτουν» και την τροφοδοτεί καθημερινά με την αλαζονεία τής εν αναμονή κυβέρνησης.

Πιθανόν επίσης η μαλθακότητα που διακρίνει τον αντιπολιτευτικό λόγο της ΝΔ να οφείλεται και στο γεγονός ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν, με την έννοια ότι δεν επικροτούν ή εγκρίνουν με την ψήφο τους προγράμματα, αλλά κυρίως καταδικάζουν –άρα, δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά πράγματα, προκειμένου να διαδεχθεί τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην εξουσία. Αρκεί το κυβερνητικό μόρφωμα, το οποίο συνεχίζει ανενόχλητα το καταστροφικό έργο του…

Ο,τι και να συμβαίνει πάντως, η ουσία είναι μία: πρόκειται για μια λαθεμένη τακτική. Οχι μόνο γιατί αυτές οι λογικές είναι απολύτως ξεπερασμένες, αλλά και γιατί εννιά χρόνια μετά την κρίση, την οποία εν πολλοίς δική της διακυβέρνηση έχει δημιουργήσει, η κυβέρνηση Καραμανλή, η ΝΔ έχει υποχρέωση να εξηγήσει με σαφήνεια στον ελληνικό λαό το σχέδιό της για την έξοδο από τον κυκεώνα των μνημονίων. Αν διαθέτει σχέδιο. Οσο δεν το κάνει, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να παγιώνει τη γενικευμένη πεποίθηση ότι ούτε πρόγραμμα έχει, ούτε λύσεις, αλλά μόνο υπομονή. Μέχρι να πέσει το φρούτο από το δένδρο. Είναι όμως αυτό που χρειάζεται η χώρα σήμερα;