Η «ιερή» οργή που εκπορεύθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τη νέα κωλυσιεργία από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο της επένδυσης στο Ελληνικό ανήκει στην κατηγορία ποτέ μην κάνεις πράγματα για τα οποία κάποτε μπορεί να μετανιώσεις. Ο νυν πρωθυπουργός ήταν αυτός που ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε ηγηθεί του αγώνα να μην πραγματοποιηθεί η επένδυση στο Ελληνικό, συντηρώντας μια ουτοπία ότι δήθεν όλη αυτή η αχανής έκταση θα μπορούσε κάποτε να γίνει πάρκο. Βεβαίως, στον αντιπολιτευτικό οίστρο που τον είχε καταλάβει, δεν μπήκε καν στον κόπο να εξηγήσει στους ψηφοφόρους πόσο δαπανηρό, και ως εκ τούτου αδύνατον να υλοποιηθεί, θα ήταν κάτι τέτοιο. Το αποσιώπησε.
Και δεν είχε κανένα άλλοθι, τότε. Οπως δεν έχει και τώρα. Μπορεί η προεκλογική περίοδος να προσφέρεται για υπερβολές και «θα», αλλά είναι πια και απολύτως καταδικασμένη ιστορικά μέθοδος προσέλκυσης των ψηφοφόρων. Οι μεγαλόστομες δεσμεύσεις και τα ψέματα τελείωσαν. Δεν πείθουν κανέναν.
Γιατί αν το 2014 ο νυν πρωθυπουργός απέφευγε να πάει στον Δήμο Ελληνικού για να στηρίξει τον απίθανο εκείνο δήμαρχο Κορτζίδη που είχε σηκώσει τη σημαία του αγώνα κατά της αξιοποίησης του Ελληνικού, σήμερα δεν θα χρειαζόταν πότε να απειλεί και πότε να παρακαλάει μια δράκα αρχαιολόγων οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από αυτό που κάνουν πάντοτε, και με πάθος. Και ευτυχώς, πρέπει να πω. Διότι αν δεν είχαν αυτή την επιμονή στην προστασία του αρχαιολογικού πλούτου της χώρας, οι νεοέλληνες πολιτικοί, του κ. Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου, θα ήταν ικανοί να δώσουν –για λόγους αναπτυξιακούς πάντα –άδεια για εστιατόριο, καφετέρια, ακόμη και καζίνο στον ιερό βράχο της Ακρόπολης! Λόγω της υπέροχης θέας…
Κλείνω αυτή τη μικρή παρένθεση και επανέρχομαι στο θέμα των ευθυνών, των προσωπικών ευθυνών του κ. Τσίπρα στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το Ελληνικό. Αν λοιπόν ο σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε σπονσοράρει, υπερακοντίσει και καλύψει πολιτικά τις κινητοποιήσεις κατά της επένδυσης ήδη από το 2012, στα τέσσερα-πέντε χρόνια που έχουν μεσολαβήσει έκτοτε θα είχαν λυθεί όλα τα εκκρεμή ζητήματα και η επένδυση θα είχε προχωρήσει. Τώρα τρέχουν να προλάβουν τον χρόνο, και κυρίως τις εντυπώσεις. Καίγονται. Γιατί σε μια εποχή που εντείνονται οι αποεπενδύσεις, και ουσιαστικά ανακυκλώνεται η βαθιά οικονομική κρίση, το Ελληνικό δεν είναι παρά το κερασάκι στην (μουχλιασμένη) τούρτα των γενεθλίων για τα δύο χρόνια της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
