(1923-1977)
Λες και η άρια γράφτηκε αποκλειστικά για αυτήν. Οπου η σκέψη με τα μάτια κλειστά να μπορεί –ανενόχλητη από τις εικόνες του τώρα –τις αναμνήσεις της νοερά να ξαναζήσει. Και τη διέλευσή τους να διηγηθεί. Με τα χέρια ανοιχτά μάς καλεί. Και σταυρώνοντάς τα στη συνέχεια ανεπαίσθητα, πάνω στο στήθος, μας προσκαλεί όλους για ένα «vissi d’arte, vissi d’amore».
Στις 16 Σεπτεμβρίου, το περασμένο Σάββατο, οι τηλεοράσεις ήταν αλλού δοσμένες. Σε άλλης τάξεως σκηνικά και γεγονότα. Ομως την ίδια μέρα πριν από σαράντα χρόνια μια Κυρία της Τέχνης έφευγε από τη ζωή. Αλλά όχι από τη «μακρά διάρκεια» της Ιστορίας. Εξω από την εκκλησία δεν ήταν λίγοι όσοι ήλθαν τον μύθο να αποχαιρετήσουν. Σήμερα ο μύθος, ως λέξη, τιμάται δίκαια από τη συνάντηση που είχε μαζί της.
Την παραπάνω άρια, όσες φορές κι αν την ακούσετε από τη Μαρία Μενεγκίνι Κάλλας, καμία αίσθησή σας δεν θα μείνει ανεπίσκεπτη. Αφού στα αφτιά σας ο ήχος ακόμα και ως αφή θα σας αγγίξει.
Και αν σε κάποιους από εσάς η σιλουέτα, η «rectiligne», δεν σας εξαρκεί και, αντίθετα, τη σφοδρή περιστροφή μιας άλλης αισθησιακής πρότασης θέλετε να ζήσετε, σε μια άλλη ευτυχία του σώματος να συμπεριληφθείτε, δεν έχετε παρά την Carmen να συναντήσετε. Οπου εδώ τα μάτια είναι ορθάνοιχτα, αεικίνητα και υποσχετικά.
Κάποιοι όμως μπορεί σε μια εντελώς αντίθετη επιλογή να θέλετε να εγκαταλειφθείτε. Και τότε δεν έχετε παρά στο «Ave Maria» της Μαρίας τη γαλήνη να αναζητήσετε. Εδώ η αψεγάδιαστη ομορφιά του πρώτου νεανικού προσώπου, υποχρεωτικά ανέπαφη από φθορές και αμαρτίες, τη μεταφυσική σας καταφυγή θα φιλοξενήσει.
Σε όλα τα πορτρέτα όμως είναι το «vissi d’arte, vissi d’amore» που «τραγουδιέται». Το ίδιο υποκρούεται με άλλες αναφορές. Η soprano dramatico τα εξεικόνισε όλα. Δίνοντας σώμα και φωνή στον στοχασμό. Ή και το αντίστροφο, αν προτιμάτε.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς, επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίων, είναι τακτικό μέλος της Academie Europeenne Interdisciplinaire des Sciences.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
