Η τρομακτική οικολογική καταστροφή που έπληξε τον Σαρωνικό, και τις συνέπειες της οποίας θα τις αντιμετωπίζουμε για πολλά χρόνια ακόμη, ήρθε να επιβεβαιώσει τον άγραφο κανόνα στην πολιτική που διατείνεται ότι σε μια κυβέρνηση που έχει πάρει την κάτω βόλτα τής συμβαίνουν συνεχώς γεγονότα που επιτείνουν τη χρεοκοπία της.
Η κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται να μην ξεφεύγει από τον κανόνα αυτόν. Το με θετικό πρόσημο πενθήμερο «Μακρόν – ΔΕΘ» και την αγαλλίαση που δημιούργησε στο εσωτερικό της διαδέχθηκε το απίθανο αλαλούμ με την αντιμετώπιση της ρύπανσης που διέγραψε μονοκονδυλιά τα όποια πρόσκαιρα, όπως αποδεικνύεται, πολιτικά οφέλη είχε αποκομίσει.
Γιατί συνέβη αυτό; Δεν είναι, κατά τη γνώμη μου, ούτε η ανικανότητα των κυβερνητικών στελεχών που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την έκτακτη κατάσταση που παρουσιάστηκε. Δεν είναι ούτε η ακαταλληλότητα των κρατικών λειτουργών, αλλά ούτε και η έλλειψη των μέσων που θα περιόριζαν τη ρύπανση.
Προσωπικά, θεωρώ ως το μείζον πρόβλημα την αδυναμία του Μεγάρου Μαξίμου να εκτιμήσει σωστά και σοβαρά την κατάσταση, και να προχωρήσει σε όλες εκείνες τις αναγκαίες ενέργειες για την κινητοποίηση στον μέγιστο βαθμό όλων των εμπλεκομένων φορέων και προσώπων, προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή.
Δεν μπορεί να ζητείται σήμερα η παραίτηση του υπουργού Ναυτιλίας Κουρουμπλή, όταν το Μέγαρο Μαξίμου γνώριζε ήδη από τις πρώτες ώρες το μέγεθος του προβλήματος, και δεν έπραξε, ο Πρωθυπουργός ή άλλος κατ’ εντολήν του, το αυτονόητο: να ζητήσει από το αρμόδιο υπουργείο σοβαρή και υπεύθυνη ενημέρωση, και εν συνεχεία να δώσει τις κατευθύνσεις για το πώς πρέπει να δράσει.
Εχουμε συνηθίσει να λέμε ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα ο Πρωθυπουργός –γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν οι υπουργοί. Σωστό είναι αυτό, αλλά εν μέρει. Ειδικά όταν είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο Πρωθυπουργος έχει λόγο για τα πάντα –ακόμη και για αυτά που δεν θα έπρεπε.
Αν υπάρχει λοιπόν ένα πολιτικό ζήτημα, απόρροια της οικολογικής καταστροφής, αυτό έχει να κάνει με το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας. Που περιορίζεται σε παρατηρήσεις και διαπιστωτικές πράξεις και όχι σε παρεμβάσεις με νόημα και ουσία. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οχι ο υπουργός Κουρουμπλής, Γαβρόγλου, Σταθάκης, Μουζάλας και δεν ξέρω ποιος άλλος. Εξιλαστήρια θύματα θα υπάρχουν πάντα, κι αν δεν υπάρχουν θα βρίσκονται. Ή θα εφευρίσκονται…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
