Οι ελπίδες που γέννησε η αποφασιστικότητα των περισσότερων κομμάτων, κινήσεων και πρωτοβουλιών που τοποθετούνται πολιτικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς να μετάσχουν στη διαδικασία για την ανάδειξη του ηγέτη της παράταξης δείχνουν να ξεφτίζουν μπροστά στην ευθεία υπονόμευση που καταβάλλεται από ορισμένες πλευρές να αποκλειστεί ουσιαστικά από τη διαδικασία η ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Και ίσως θα μπορούσε κάποιος να δείξει κατανόηση αν επρόκειτο για κάποιου είδους αναχρονιστικές αντιλήψεις οι οποιες διακινούνται από άτομα τα οποία δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα της χρησιμοποίησης της τεχνολογίας για τη διεύρυνση και την εμβάνθυση της άμεσης δημοκρατίας. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για αυτό.
Εδώ μιλάμε για μια συγκροτημένη προσπάθεια να περιοριστεί η συμμετοχή στην εκλογή της 5ης Νοεμβρίου, με προφανή στόχο να αναμετρηθούν εσωκομματικοί στρατοί και να αποκλειστεί η μεγάλη πλειοψηφία των κεντρώων ψηφοφόρων οι οποίοι βλέπουν με αγωνία να μην μπορεί να ανασυγκροτηθεί η παράταξη, διότι επικρατούν και πάλι προσωπικές και μικροκομματικές φιλοδοξίες.
Είναι απορίας αξιο το πώς κόμματα και παρατάξεις που έχουν αποφασίσει να μετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτόν τον τρόπο αυτοϋπονομεύονται, και μαζί υπονομεύουν και την προσπάθεια για ένα ισχυρό Κέντρο το οποίο θα αποτελέσει τον ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, όποτε και αν πραγματοποιηθούν οι επόμενες εθνικές εκλογές. Συμβαίνει όμως. Και συμβαίνει γιατί αυτοί που θέτουν βέτο στην ηλεκτρονική ψηφοφορία έχουν γαλουχηθεί στον «χειρισμό» των ψηφοφοριών, είναι επαγγελματίες των κομμάτων και είναι επιπλέον άριστοι στα μαγειρέματα.
Και ας υποστηρίζουν όλοι την ανάγκη η νέα Κεντροαριστερά να κλείσει τους λογαριασμούς της με όσα κακά επισσώρευσε στο πολιτικό σύστημα η οίηση λόγω εξουσίας αρκετών στελεχών του ΠαΣοΚ.
Δυστυχώς τα παθήματα του παρελθόντος για τον χώρο δεν έχουν γίνει μαθήματα, και στην ουσία αυτό που παρακολουθούμε τώρα δεν είναι παρά η απελπισμένη προσπάθεια να υπερασπιστούν κάστρα που δεν υπάρχουν. Δίνονται μάχες για αδειανά πουκάμισα, την ώρα που οι εξελίξεις τρέχουν, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στο πλαστό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ – ΝΔ και η χώρα αγκομαχάει να βγει από την κρίση.
Κρίμα. Και περισσότερο κρίμα που αυτοί που πρώτοι έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη να βγάλουν την παράταξη από το τέλμα και την ανυποληψία κάνουν ό,τι μπορούν να την κρατήσουν δεμένη και ασήμαντη…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
