Ο Κάρολος Μαρξ έλεγε ότι η ιδεολογία είναι «η στρεβλή αναπαράσταση της πραγματικότητας» (ή μια «ψευδής συνείδηση»). Υπό αυτήν την έννοια ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κοντονής με την άρνησή του να πάει στο συνέδριο της Εσθονίας για τα θύματα των ολοκληρωτισμών παρήγαγε μια τέτοια «ψευδή συνείδηση» και του αξίζουν κατά τη γνώμη μου συγχαρητήρια ως «μάγου του αποπροσανατολισμού».
Και αντί να συζητάμε για τη φοβερή φτώχεια, την ανεργία και τη δυστυχία που βιώνει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού (λόγω των κακών πολιτικών της «κυβερνώσας Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ) εμείς συζητάμε για τον ναζισμό και τον υπαρκτό σοσιαλισμό!
Εστω και υπό αυτό το πρίσμα όμως θα ήθελα να σημειώσω σύντομα τα ακόλουθα πράγματα για κάποιες τερατώδεις ανακρίβειες που ακούστηκαν αυτές τις μέρες.
Οσοι από τον κυβερνητικό χώρο προσπάθησαν απαράδεκτα αυτές τις μέρες να υποβαθμίσουν τις φοβερές διαστάσεις του σταλινικού φαινομένου, θα ήταν συνετό να θυμούνται πάντοτε αυτό που είχε πει ένας γάλλος ιστορικός: «Επί Στάλιν έφευγες το πρωί από το σπίτι σου και δεν ήξερες αν θα γυρίσεις το βράδυ»!
Από την άλλη πλευρά όσοι ταύτισαν ανιστόρητα και αφελώς σε αυτή την «αχρείαστη διαμάχη» τον ναζισμό με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» θα πρέπει να θυμούνται το εξής σημαντικό πράγμα: η σοβιετική επανάσταση «άνοιξε» έναν χώρο ουτοπικών προσδοκιών για έναν καλύτερο κόσμο, έστω και αν στο τέλος αυτή η προσδοκία μετατράπηκε σε έναν ξεδιάντροπο μύθο!
Ο ναζισμός αντίθετα υποστηρίχθηκε από χιτλερικούς υποστηρικτές του «επιστημονικού ρατσισμού», από θεοσοφιστές, αποκρυφιστές, αντισημίτες χριστιανούς και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς («Τζων Γκρέι»).
Βεβαίως και οι δύο παραπάνω κόσμοι ονειρεύονταν –ο καθένας με τη δική του οπτική –μια κοινωνία χωρίς συγκρούσεις και ανταγωνιστικά συμφέροντα και μια κοινωνία όπου το κάθε ανθρώπινο ον θα είχε τα χαρίσματα του Μιχαήλ Αγγέλου και του Σαίξπηρ!
Και δυστυχώς στο κυνήγι αυτών των άρρωστων ονείρων χύθηκαν τεράστιες ποσότητες ανθρώπινου αίματος!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
