ΥΒΟ 4208

Εχω το προνόμιο να κατοικώ πολύ κοντά σε μια από τις πιο λαμπρές παραλίες της Αττικής. Σε 45 χιλιόμετρα από την πλατεία Συντάγματος, γαλανά νερά που δεν ρυπαίνονται από οποιονδήποτε συνωστισμό δελεάζουν Αθηναίους και τουρίστες έξι μήνες τον χρόνο.

Προσφέρουν πάσης φύσεως ευκαιρίες για επαφή με τη θάλασσα, από την απλή κολύμβηση μέχρι τα Jet ski τελευταίας τεχνολογίας. Και αυτό, ό,τι και να λένε οι εκάστοτε λαϊκιστές, σε όλες τις τιμές, που μπορεί να αντιμετωπίσει μια πελατεία που ξεκινάει από τον απλό πολύτεκνο μεροκαματιάρη και φθάνει μέχρι τους μεγιστάνες του πλούτου της ξέφρενης παγκοσμιοποίησης.

Ξεκινώντας από το σπίτι μου, ακολουθώ την τεθλασμένη οδό Αργοναυτών, φθάνω στο αρχοντικό συγκρότημα σχολικών κτιρίων και γυμναστηρίων που οικειοποιήθηκε γλείφοντας ο σημερινός αντιπεριφερειάρχης της κυρίας Δούρου, τότε δήμαρχος Καλυβίων, Πέτρος Φιλίππου και κατασκεύασαν οι διαδοχικές επάρατες κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ.

Δίπλα ακριβώς στα σχολικά κτίρια υπάρχει ένα εξαθλιωμένο δασάκι με πυκνή πευκοφυτεία. Δεκαετίες τώρα κανένας από τους εκπαιδευτικούς μας της Κεντροαριστεράς και της προόδου δεν σκέφθηκε να βγάλει για μια ώρα άτυπης γυμναστικής τούς μαθητές με σκοπό να καθαρίσουν το δασάκι που αποτελεί, κάθε φορά που κάνει ζέστη, με τα ξερά κλαδιά του, τις πευκοβελόνες του, τα κουκουνάρια και τα ρετσίνια του μια πραγματική ωρολογιακή βόμβα για τα παρακείμενα σχολεία και γενικότερα για την περιοχή.

Εκεί απέναντι από τα σχολεία στρίβουμε στην οδό Φαίδρας και αμέσως μπροστά μας, με όλο του το μεγαλείο, μπροστά στον αριθμό 2 του δρόμου προβάλλει το Alfa Romeo ΥΒΟ 4208, που με σκασμένα λάστιχα, καλυμμένο από σκόνες και σκουπίδια, εδώ και δέκα χρόνια είναι ακινητοποιημένο.

Τα πέντε πρώτα χρόνια διαπίστωνα απλώς την παρουσία του. Μετά, σιγά-σιγά, άρχισε να μου γίνεται έμμονη ιδέα. Απευθύνθηκα στον Δήμο και με όλη τη μεγαλοπρέπεια που διέθετε πολύ καιρό πριν γνωρίσουν οι Πανέλληνες «την Αριστερά στην εξουσία», μου απάντησαν ότι αυτό δεν τους αφορούσε, διότι τέτοιου είδους αυτοκίνητα τα χειρίζεται η Αστυνομία.

Ηρθα σε επαφή με την Αστυνομία και με ρώτησαν, σαν να ήταν δική μου υποχρέωση να γνωρίζω, αν το εν λόγω αυτοκίνητο είχε αριθμό ή όχι. Οταν τους απάντησα ότι είχε, μου έδωσαν ένα μικρό μάθημα άμεσης δημοκρατίας λέγοντας ότι εφόσον υπήρχε αριθμός υπήρχε και ιδιοκτήτης και επομένως, αν με ενοχλούσε το αυτοκίνητο, θα έπρεπε να ζητήσω τη μετακίνησή του από τον ιδιοκτήτη και όχι από την Αστυνομία.

Ξαφνικά προ δύο ετών και ενώ είχα αρχίσει να απελπίζομαι, έλαμψε μια μικρή ακτίνα αισιοδοξίας. Συνεργεία άρχισαν εργασίες και στα δύο παρακείμενα παραθεριστικά σπίτια, που ήταν εγκαταλελειμμένα. Κλάδεψαν δένδρα, ξερίζωσαν τους θάμνους και τα αγριόχορτα, έβαψαν το εξωτερικό και διόρθωσαν σκάλες και πόρτες.

Το λογικό θα ήταν κάποιος να μετακινούσε επιτέλους και το επί δεκαετία ακινητοποιημένο αυτοκίνητο. Φευ όμως! Οι εργασίες τελείωσαν, τα συνεργεία απήλθαν.

Κάποια ανθρώπινη παρουσία εμφανίζεται τις καλοκαιρινές ημέρες αλλά το Alfa Romeo είναι πάντα στη θέση του ακίνητο, με τα λάστιχα ξεφουσκωμένα, γεμάτο σκουπίδια, πευκοβελόνες, αράχνες και άλλα δείγματα παρακμής.

Υπάρχει άραγε κάποιος που μπορεί να αναλάβει να λύσει αυτό το πρόβλημα κατάληψης δημοσίου χώρου, κινδύνου για την κυκλοφορία και έλλειψης στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας;

Δεν ενδιαφέρεται άραγε η Alfa Romeo, που ένα προϊόν της ξεφτιλίζεται με αυτόν τον τρόπο; Δεν ενδιαφέρεται ο Δήμος Σαρωνικού, που αντικατέστησε τον παλαιό Δήμο Καλυβίων και τον κατέλαβε η ΝΔ με τον πιο άμεσο συνεργάτη του παλαιού δημάρχου(!), προσωπικό φίλο, όπως διαδίδει ο ίδιος, του σημερινού αρχηγού της ΝΔ;

Δεν ενδιαφέρονται τα σχολεία και το σχολικό προσωπικό; Δεν ενδιαφέρονται οι μαθητές και οι γονείς για τον περιβάλλοντα χώρο; Σε τι ζούγκλα ζούμε επιτέλους;

Το αγαπημένο μου ΥΒΟ έχει αριθμό, άρα έχει ιδιοκτήτη. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κοινωνία, ως ιδιότροπος γέρος που είμαι θα δημοσιοποιήσω το όνομά του μετά την 1η Σεπτεμβρίου μέχρι να μετακινήσει το αυτοκίνητο που έχει εγκαταλείψει αυτός ή όποιοι άλλοι αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις του.

Δεν είμαι πια βουλευτής της περιοχής αλλά πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω στη διαμόρφωση μιας κοινής άποψης για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

«Με τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα θα ασχοληθούμε τώρα;».

Ναι, αγαπητοί φίλοι. Αφού δεν είμαστε ικανοί για τίποτα σπουδαιότερο…