Κάτω τα χέρια από τη ναυτιλία!

Ο κ. Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, είναι πολιτικός. Εκλέγεται ελεύθερα και δημοκρατικά από πολίτες που τον εκτιμούν και τον σέβονται για τις ιδέες του και την πολιτική του πρακτική.

Είναι συμπαθής ως άνθρωπος. Θύμα, πριν από δεκαετίες, μιας επίθεσης, που σε μεγάλο βαθμό αποδόθηκε σε παραφροσύνη, καταδικάστηκε έκτοτε να κινείται καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

Η σημερινή Γερμανία έχει πολύ προχωρημένο σύστημα αλληλεγγύης προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ). Σε κάθε δημόσιο κτίριο, για όσους έχουν προβλήματα ευκινησίας, υπάρχουν μπαστούνια, δεκανίκια και καροτσάκια, για τις χειρότερες περιπτώσεις.

Συμπαθέστατοι νεαροί και νεαρές σπρώχνουν το καροτσάκι σου και σε ξεναγούν με την ευκαιρία αυτή στο κτίριο, που συνήθως προέρχεται από τη συνένωση πολλών κομματικών κτιρίων του «Κράτους των Αγροτών και των Εργατών» και είναι ως εκ τούτου αχανές.

Ο Σόιμπλε όμως έρχεται πάντα με το καροτσάκι του στα συμβούλια υπουργών και επιμένει πεισματικά να γυρίζει τις ρόδες ο ίδιος αρνούμενος κάθε βοήθεια. Ο Σόιμπλε είναι μαχητικός. Υποστήριξε τις πιο σημαντικές υποθέσεις ατομικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας πολλές φορές ενώ η αρχηγός του κυρία Μέρκελ έπαιρνε αντίθετη, πιο συντηρητική θέση.

Επρεπε να φτάσει η φήμη του στα βάθη των Βαλκανίων, όπου κατοικεί ο μεγαλύτερος συκοφάντης και υβριστής λαός της περιοχής, για να του βγει το όνομα ότι ήταν δήθεν εθνικοσοσιαλιστής. Υπήρχε ένας λαός στα Βαλκάνια που δεν ντρεπόταν όταν κάποιος σαν τον Καμμένο συκοφαντούσε κάποιον σαν τον Σόιμπλε. Οι Ελληνες θεώρησαν έκτοτε τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας εμπνευστή κάθε λύσης που δεν τους άρεσε.

Τι είναι όμως η αλήθεια; Χρωστάμε σε φορείς του εξωτερικού ένα κολοσσιαίο ποσό που συνεχώς αυξάνεται. Αυτό το ποσό το χρωστάμε μονάχα σε μικρό ποσοστό στα κράτη. Το μεγαλύτερο μέρος οφείλεται σε κοινωνικούς φορείς όπως φορείς κοινωνικών ασφαλίσεων και σε τράπεζες, που «ανήκουν στον λαό», γιατί εκεί έχει εφαρμοστεί, εδώ και δεκαετίες, η συνταγή του λαϊκού καπιταλισμού, δηλαδή της διασποράς των μετοχών των τραπεζών σε μεγάλο αριθμό μισθωτών ή μικροεισοδηματιών.

Κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι για την οικονομία των χωρών που είναι μαζί μας στη ζώνη του ευρώ ανακάλυψαν ότι το χρέος ήταν με δυσκολία βιώσιμο και ότι το πολιτικό μας σύστημα, όποιος και να κυβερνούσε, ήταν εντελώς ανεύθυνο και δημιουργούσε νέα χρέη για να τρέφει ένα κράτος χαμηλής απόδοσης, που δεν εργαζόταν υπέρ του πολίτη αλλά υπέρ της διατήρησης διαφόρων συντεχνιακών ωφελημάτων για την υπαλληλία τους.

Ο Σόιμπλε επανειλημμένα έχει υποστηρίξει ευνοϊκές λύσεις για την Ελλάδα μέχρι και στην ανατροπή της γνώμης όλων των άλλων χωρών που είχαν άποψη πάνω στο ζήτημα.

Αντίθετα με τους Γάλλους και τους Ιταλούς, που μας υποστηρίζουν με παπάρες, οι Γερμανοί, με την πρακτικότητα που τους διακρίνει, οδήγησαν σε άμεσες συμβιβαστικές λύσεις προβληματικών καταστάσεων πείθοντας και άλλους που έχουμε φεσώσει και αρνούμαστε να το παραδεχθούμε.

Γιατί λοιπόν ο φίλος της Ελλάδας Σόιμπλε ανακάλυψε προχθές και έβαλε στο τραπέζι ως πηγή φορολογικών εσόδων την ελληνική ναυτιλία;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, χρειάζεται να κάνουμε μια περιγραφή της θέσης της ελληνικής ναυτιλίας σε σχέση με την υπόλοιπη ελληνική οικονομία και βέβαια την παγκόσμια ναυτιλία.