Ο «αριστερός μισθός» των 270.000 ευρώ!

Φαίνεται ότι η περίφημη κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» διαχειρίζεται τα λεφτά των ελλήνων φορολογουμένων με ένα εντελώς λανθασμένο ή κυνικό τρόπο.

Γιατί το λέω αυτό; Γατί τις τελευταίες ημέρες –μετά τις σχετικές ακροάσεις στη Βουλή –αποκαλύφθηκε ότι ο «κρατικός μισθός» της διευθύνουσας συμβούλου του γνωστού «Υπερταμείου» –που θα διενεργήσει τις ιδιωτικοποιήσεις –ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 270.000 ευρώ!

Και θα ήθελα να κάνω ορισμένες σύντομες παρατηρήσεις για αυτή την προκλητική κυβερνητική επιλογή, οι οποίες δεν αφορούν σε καμία περίπτωση ούτε την τεχνοκρατική επάρκεια της διευθύνουσας συμβούλου, ούτε την προσωπικότητά της.

Τι εννοώ;

1. Ακόμη και στην Αγγλία της συντηρητικής Τερέζα Μέι υπάρχει ένα όριο στις αμοιβές των κρατικών λειτουργών (Public sector pay) και οι αυξήσεις τους δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 1% τον χρόνο. Υπό αυτή την έννοια, είναι εντελώς απαράδεκτο μια «αριστερή κυβέρνηση» να μη βάζει ένα τέτοιο όριο και μάλιστα σε περίοδο «χρεοκοπίας»!

Επομένως όσοι αισθάνονται ότι έχουν αυξημένα τεχνοκρατικά προσόντα και θέλουν υψηλότερες αμοιβές μπορούν να πηγαίνουν στις ιδιωτικές εταιρείες και να διεκδικούν ό,τι θέλουν! Ομως είναι προκλητικό την ώρα που κόβονται με βάρβαρο τρόπο οι συντάξεις και οι μισθοί, ο κ. Τσακαλώτος να μας λέει ότι ένας διεθνής οίκος αξιολόγησης καθόρισε με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια την παραπάνω μισθοδοσία των 270.000 ευρώ. Προφανώς ο υπουργός Οικονομικών –που θέλει να αυτοβαφτίζεται και μαρξιστής –έχει την «παραίσθηση» ότι βρίσκεται στην Ελβετία!

2. Επιπλέον, η ανωτέρω κυβερνητική επιλογή στέλνει τους πιο ολέθριους «συμβολισμούς» σε μια φτωχοποιημένη και απογοητευμένη κοινωνία. Τι εννοώ;

Κανονικά θα έπρεπε τα στελέχη μιας «αριστερής κυβέρνησης», μέσα από τον τρόπο της ζωής και τις αμοιβές τους, να δείχνουν τουλάχιστον ότι συμμερίζονται τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι περισσότεροι Ελληνες.

Ομως η επιλογή να αμείβεται μια κρατική λειτουργός με έναν τόσο υψηλό μισθό στέλνει αντίθετα το απωθητικό μήνυμα «μιας ιδιωτικοποιημένης μορφής ευτυχίας», δηλαδή ο καθένας για τον εαυτό του! ‘Η όπως έλεγε η περίφημη Thatcher: «Η κοινωνία δεν υπάρχει… Υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειες».

Συμπέρασμα; Τελικά η «πρώτη φορά Αριστερά» είναι ίσως η πιο συντηρητική κυβέρνηση που πέρασε ποτέ!