Αίθουσα σύντηξης

Καλώς ή κακώς, είχαμε συνηθίσει να είναι η δημόσια τηλεόραση, από καταβολής της, μια φιλοκυβερνητική τηλεόραση.

Απόδειξη ότι το περίφημο «μαύρο στην ΕΡΤ», πριν από τρία χρόνια, έπεσε μεν για λόγους περικοπής κρατικών δαπανών, μα και όταν πολλές εκπομπές της είχαν γίνει σαφώς επικριτικές προς την τότε κυβέρνηση. Την έκλεισαν όταν έχανε τον παραδοσιακό χαρακτήρα της και ήταν επόμενο να τον ανακτήσει μόλις την άνοιξαν πάλι. Αλλά υπάρχουν και όρια.

Στις 28 Ιουνίου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προέβη σε σειρά δηλώσεων για να εξηγήσει ότι: πρώτον, η παράταση της απεργίας των οδοκαθαριστών υποκινήθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση∙ δεύτερον, ότι οι τηλεφωνικές επικοινωνίες του υπουργού Αμυνας με ισοβίτη έγιναν στο πλαίσιο των καθηκόντων του και κακώς τις καταγγέλλει σύσσωμη η αντιπολίτευση∙ και, τρίτον, ότι η προετοιμασία δημόσιας εκδήλωσης αστυνομικών στα Εξάρχεια υποκινήθηκε, δολίως, από ακροδεξιούς κύκλους της Νέας Δημοκρατίας.

Ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είχε κάθε λόγο να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις και να επιχειρηματολογήσει αναλόγως. Αλλά οι κυρίες και οι κύριοι της ΕΡΤ, που σχολιάζουν την πολιτική επικαιρότητα στην εκπομπή «αίθουσα σύνταξης», υπερέβησαν κάθε παλαιότερη φιλοκυβερνητική έξαρση. Χωρίς καμία αναστολή, ανέλαβαν, το ίδιο απόγευμα, να αναλύσουν διά μακρών το πόσο ορθοί ήταν και οι τρεις ισχυρισμοί του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Εάν η ομάδα δεν έχει σκοπό να πάρει τη δουλειά του κ. Τζανακόπουλου, δεν ξέρω τι άλλες φιλοδοξίες μπορεί να τρέφει. Κανείς τους δεν θεώρησε σκόπιμο να επισημάνει πως τα όσα είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μπορεί να περιείχαν κάποια μεροληψία. Πλειοδότησαν στο πόσο απροσδόκητα οι οδοκαθαριστές επέμειναν στη συνέχιση της απεργίας, καίτοι μετά τη συνάντησή τους με τον Πρωθυπουργό ήταν δεδομένο πως η απεργία έληγε –άρα η μείζων αντιπολίτευση έβαλε το χέρι της για να συνεχίσουν να μένουν οι δρόμοι σε φρικώδη κατάσταση∙ πόσο εύλογα ο υπουργός Αμυνας επεδίωξε να «παρωθήσει» τον ισοβίτη να πει όλη την αλήθεια –άρα αν ο κ. Καμμένος πήγαινε με μαστίγιο στις φυλακές, να παρωθήσει αποτελεσματικότερα στην αληθοέπεια, θα ήταν ακόμη πιο αξιέπαινος∙ και, τέλος, πόσο προβοκατόρικα οι συνδικαλιστές αστυνομικοί προετοίμαζαν εκδήλωση στα Εξάρχεια, επιδιώκοντας αιματοκύλισμα σε μια ειδυλλιακή συνοικία της Αθήνας, που μόνο οι κακόβουλοι την παρουσιάζουν ως «άβατο».

Τον Ιούνιο του 1953, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Στάλιν, οι εργάτες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας κινητοποιήθηκαν ζητώντας βελτίωση αμοιβών και συνθηκών εργασίας. Αντιμετωπίστηκαν από 8.000 αστυνομικούς και 20.000 σοβιετικούς στρατιώτες. Η ωμότητα της καταστολής έκανε ακόμη και τον φιλικότατο προς το καθεστώς Μπέρτολτ Μπρεχτ να γράψει το γνωστό ποίημα Η λύση, το οποίο καταλήγει με την πρόταση «να διαλύσει τον λαό η κυβέρνηση και να εκλέξει άλλον», αφού αυτός «απώλεσε την εμπιστοσύνη της»!

Το ανατολικογερμανικό ραδιόφωνο, ωστόσο, ισχυρίστηκε ότι «αμερικανοί αξιωματικοί κατεύθυναν τους διαδηλωτές από ασυρματοφόρα οχήματα στο Δυτικό Βερολίνο», η Πράβντα αναφέρθηκε σε «ξένους μισθοφόρους» και το Τας κατηγόρησε τον αμερικανό και τον βρετανό διοικητή στο Βερολίνο ως υποκινητές των εξεγέρσεων.

Νομίζω ότι η «αίθουσα σύνταξης» συνιστά, για τα σημερινά δεδομένα, μια αντάξια του Τας ή της Πράβντα αίθουσα «σύντηξης», στην οποία λιώνουν όλες οι επικρίσεις προς την κυβέρνηση και συντήκονται σε διαρκές εγκώμιό της. Διότι η εκπομπή της 28ης Ιουνίου δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάθε απόγευμα, ανεξαιρέτως, αυτός ο εγκωμιασμός παραμένει κανόνας.

Οχι ότι σε πρωινές εκπομπές ή σε δελτία ειδήσεων η φιλοκυβερνητική μεροληψία υποχωρεί. Ακόμη και οι προσκλήσεις αντιπολιτευόμενων βουλευτών σε συζητήσεις δίνουν την αίσθηση προνομίου, που παρέχεται σε αυτούς χάρη στη μεγαθυμία των δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Αλλά στην «αίθουσα σύνταξης» το πράγμα γίνεται εντελώς απροκάλυπτο.

Από τα κορυφαία που άκουσα, παρακολουθώντας με αλγολαγνική εμμονή αρκετές εκπομπές, είναι ότι: «αυτή η κυβέρνηση κυβερνά, αλλά δεν έχει την εξουσία –δηλαδή τις δικαστικές αρχές και το σύστημα διαπλοκής»! Που σημαίνει ότι για να κυβερνά πλήρως μια κυβέρνηση θα πρέπει να συγκεντρώνει και την εκτελεστική και τη δικαστική και τη νομοθετική εξουσία.

Ακυρώνοντας, έτσι, κάθε έννοια κράτους δικαίου, από τον Μοντεσκιέ και μετά. Βεβαίως, για ανθρώπους που ενδέχεται να πίστεψαν ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», θα μοιάζει απολύτως λογικό πως όταν κυβερνούν οι ίδιοι, οτιδήποτε κάνουν είναι εξ ορισμού νόμιμο και δίκαιο. Πολλώ μάλλον αν οι άλλοι έχουν εκμεταλλευτεί τη χώρα τόσο άπληστα, ώστε «οι καταθέσεις στην Ελβετία, όσων χρηματίστηκαν σε προηγούμενες κυβερνήσεις, να φτάνουν τα 800 δισεκατομμύρια ευρώ», όπως επίσης δήλωσε δημοσιογράφος της εκπομπής. (Προφανώς, θα συμπεριέλαβε σε αυτά τα δισεκατομμύρια και εκείνα τα 600 του Αρτέμη Σώρρα.)

Τέτοια υπερβολή είναι εύλογη, κατά μία έννοια. Αν όσοι βρήκαν ευκαιρίες να χρηματιστούν, κατά τις θητείες ΝΔ και ΠαΣοΚ, έβγαλαν όχι 8 δισεκατομμύρια στην Ελβετία (όπως ίσως να ισχύει), ούτε καν 80 (όπως θα μπορούσε να ειπωθεί για επιτατικούς λόγους), αλλά 800 (!), τότε κάθε πράξη της παρούσας κυβέρνησης είναι απολύτως δικαιολογημένη. Ακόμη και μαστιγώματα φυλακισμένων από υπουργούς, όταν οι φυλακισμένοι διακινούν «δύο τόνους ηρωίνης».

(Υποθέτω ότι στους πέντε τόνους θα δικαιούνταν και ο Πρωθυπουργός να πάει με μαστίγιο στις φυλακές.) Πώς αλλιώς να αντισταθμιστούν τόσο τερατώδεις καταχρήσεις πολιτικών αντιπάλων; Με αυτό το πνεύμα δικαιώνεται, επιπλέον, και κάθε αφόρητα προπαγανδιστική στάση εκπομπών της «δημόσιας» τηλεόρασης.