Η περιφρόνηση προς την κοινωνία των πολιτών

Οι αποτυχημένοι αυτής της ζωής συνήθως τα βάζουν με την «κακούργα κενωνία». H κοινωνία όμως εύκολα περιλαμβάνει και τους καταγγέλλοντες. Τα επικοινωνιακά επιτελεία, όταν η εξουσία τούς δώσει επαγγελματικές διαστάσεις, διαμορφώνουν πιο εξειδικευμένους στόχους: το σύστημα, τα παλιά κόμματα, ΠαΣοΚ (με μίσος) και Νέα Δημοκρατία (κάπως πιο ευγενικά, γιατί θυμούνται τη συγκυβέρνηση του ’89). Οταν η συμμαχία των αποτυχημένων σταλινικών της παρακμής και φασιστών με μικροαστική ευπρέπεια καταφέρνει να καταλύσει τους νόμους και το Σύνταγμα, από την ομώνυμη πλατεία εκφωνείται το τελικό σύνθημα, που ανακουφίζει κάθε καταπιεσμένη ολοκληρωτική ψυχή αυτής της εποχής σε αυτόν τον τόπο: «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».

Στη διάρκεια του αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας δύο ή τρεις γενεές νέων Ελλήνων μαθαίνουν ότι ο δημοκρατικός διάλογος είναι περιττός, ότι δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο, ότι αλήθεια είναι αυτό που εξυπηρετεί και ότι τα αντικειμενικά γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία και διάφορους άλλους κανόνες συμπεριφοράς, που προέρχονται από το οπλοστάσιο ενός Γκέμπελς και ενός Μπέρια, που συμπίπτουν στη διαπίστωση ότι ο σκοπός καθαγιάζει τα μέσα.

Οι ομάδες αυτές των αποτυχημένων κοινωνικά περιφρονούν βαθύτατα τον λαό και έχουν αυθαίρετα και αυταρχικά κατάσχει και ιδιοποιηθεί το δικαίωμα έκφρασης γνώμης άξιας σεβασμού από οποιονδήποτε δεν ταυτίζεται μαζί τους και δεν τους δοξολογεί. Είναι ανίκανοι να διατυπώσουν, όπως ο καθηγητής Δ. Νανόπουλος, την παρακάτω ριζοσπαστική ιδέα: «Προφανώς, στους ανθρώπους αυτούς με το υψηλό IQ & EQ θα υπάρχουν και εργάτες ή υπάλληλοι. Η ευφυΐα δεν κληρονομείται ούτε αποδίδεται σε κάποιον με βάση το επάγγελμα ή τους προγόνους του.

Οι πνευματικοί άνθρωποι δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι φυσικοί, βιολόγοι, μαθηματικοί ή οτιδήποτε τέτοιο. Το μόνο που χρειάζεται να έχουν είναι λογική σκέψη και συνείδηση κόσμου». (Δ. Νανόπουλος, Μ. Προβατάς στον «Τρίτο βράχο από τον ήλιο», Πατάκης 2015.)

Παρακολουθήστε πόση περιφρόνηση προς τον κοινό πολίτη δείχνει ο πρόσφατος χειρισμός από τον πρωθυπουργό και τα φερέφωνά του του θέματος της διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ο στόχος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η έναρξη χειρισμού του χρέους. Ακραίο όπλο, βόμβα πυρηνική του Τσιπρανέλ για να τους εξαναγκάσει να ξεκινήσουν αυτή τη συζήτηση ήταν η απειλή σύγκλησης συνάντησης κορυφής.

Ως άλλος Σαμψών, ο βαλκάνιος νάνος απειλούσε τους συνομιλητές του: «Αν δεν μου δώσετε τουλάχιστον μια έναρξη διαπραγμάτευσης για το χρέος, δεν θα πάρω τη δόση των 10 δισεκατομμυρίων που μου έχετε υποσχεθεί και τότε και εσείς δεν θα πάρετε το ποσό που αντιστοιχεί στα ληξιπρόθεσμα πλέον χρέη που σας οφείλω. Αλλά δεν θα πάθετε μόνο αυτό. Θα σας σύρω σε συνάντηση κορυφής αποκλειστικά για το ελληνικό χρέος και εκεί θα σας χορέψω στον ήχο του ζουρνά και του πατροπαράδοτου νταουλιού μου». Τι έγινε και γύρισε στην Αθήνα ο Βαλκάνιος Σαμψών και εμφάνισε ως θρίαμβο τα 10 δισ., που όπως ο ίδιος έχει καταγγείλει επανειλημμένα, όπως ήρθαν έφυγαν για τις πρωτεύουσες των δανειστών, τα ασφαλιστικά τους ταμεία και τα πιστωτικά τους ιδρύματα…

Ο Σαμψών της Βίβλου είχε τη μαγική ιδιότητα να αποκτά τεράστια δύναμη από την τριχοφυΐα του. Μπορεί να του έκοψε η Δαλιδά τα μαλλιά, αλλά είχαν αρχίσει να ξαναφυτρώνουν, γι’ αυτό και μπόρεσε, αγκαλιάζοντας δυο κολόνες, να γκρεμίσει τον ναό και να φωνάξει πεθαίνοντας αυτό το ιστορικό: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Ο Τσίπρας είχε ξεκινήσει πριν από 7 χρόνια, καταγγέλλοντας ως προδότες και όργανα του διεθνούς κεφαλαίου όλους όσοι δεν δέχονταν την εξωφρενική θέση του για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Είχα γράψει τότε σε ένα άρθρο μου ότι κούρεμα του χρέους δεν νοείται, με την έννοια της μείωσης του αρχικώς διατεθέντος κεφαλαίου. Θα έπρεπε λοιπόν να ζητήσουμε την επιμήκυνση της περιόδου καταβολής του χρέους και, αν τούτο ήταν εφικτό, κάποια περίοδο χάριτος. Παράλληλα, θα μπορούσε να γίνει διαπραγμάτευση για τη διατήρηση των επιτοκίων στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Και οι δύο στόχοι θα ανακούφιζαν αισθητά την ελληνική οικονομία.

Το χρέος βεβαίως δεν είναι βιώσιμο, αν η πραγματική οικονομία είναι στάσιμη. Θα έπρεπε λοιπόν να σαρωθούν οι ιδεοληψίες και οι τοπικισμοί, που οδηγούν στη στασιμότητα και να επιδιωχθεί ειλικρινά και όχι συνθηματολογικά κάποιο ικανοποιητικό επίπεδο ανάπτυξης. Η ιδιωτική οικονομία έχει τεράστιες δυνατότητες. Τίποτα όμως δεν μπορεί να γίνει όσο διοικούν το κράτος ημιπαράφρονες αναρχοφασίστες.

Ανάπτυξη των υφιστάμενων πόρων δεν μπορεί να γίνει χωρίς επενδύσεις. Το κεφάλαιο είναι διεθνοποιημένο και έχει πολλές επιλογές. Κανείς δεν εμπιστεύεται την αποταμίευσή του σε τυχάρπαστα κοινωνικά αποβράσματα, που τίποτα δεν διδάσκονται και επιμένουν φανατικά να περιφρονούν μια κοινωνία που δεν το αξίζει. Απλά και μόνο γιατί μια τυχαία δυσλειτουργία τούς επέτρεψε να αρπάξουν την εξουσία. Για το φιάσκο της συνάντησης κορυφής, που βεβαίως δεν έγινε, ούτε ζητήθηκε, την επόμενη Κυριακή.