Από συνέδριο σε συνέδριο. Έχει μπερδευτεί ο κόσμος.
Έχουμε και λέμε.
Τον Ιούνιο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Μετά, τα κόμματα και οι κινήσεις που αποτελούν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα είναι πολυτασικός ή πολυκομματικός ο νέος φορέας που θα ιδρυθεί.
Δηλαδή και άλλα συνέδρια ενδεχομένως και δημοψήφισμα στο ΠαΣοΚ πριν από το συνέδριο του.
Αν όλα πάνε καλά προς το τέλος του χρόνου θα εκλεγεί, από τη βάση, ο αρχηγός του νέου φορέα.
Δηλαδή ο αρχηγός ενός κόμματος το οποίο με βάση το χρονοδιάγραμμα που υπάρχει θα ιδρυθεί τρεις μήνες μετά!
Δεν γνωρίζω άλλη περίπτωση αρχηγού που θα ηγείται κόμματος που δεν θα υπάρχει.
Είναι και αυτό μια πρωτοτυπία της ελληνικής Κεντροαριστεράς.
Πρώτα βγάζουμε αρχηγό και μετά φτιάχνουμε κόμμα.
Στο μεσοδιάστημα, στην Κεντροαριστερά, θα υπάρχουν 6 αρχηγοί. Ο αρχηγός του υπό ίδρυση κόμματος και οι άλλοι 5 των κομμάτων και των κινήσεων που αποτελούν την Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Υπάρχει μια λαϊκή ρήση που λέει «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει.» Υπάρχει και άλλη μία που λέει «όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει»
Στην Κεντροαριστερά, και δέκα μέρες κοσκινίζουν και πολλά κοκόρια λαλούν.
Κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου.
Ακόμα χειρότερα, δίνουν την αίσθηση ότι αντί να τρέξουν να προλάβουν τις πολιτικές εξελίξεις μάλλον επιθυμούν να τους προλάβουν αυτές.
Ώστε να διατηρήσουν τα μαγαζάκια τους.
Αν συνεχίσουν να πορεύονται με αυτή τη λογική, δεν έρχεται ήττα. Έρχεται συντριβή.
